Categorie: Geen categorie

Tja! Wanneer de diverse apps op mijn mobiel aangeven dat het nog weken mooi weer is en het werk bij de werkgever ten einde is gekomen, we weten allemaal hoe dat is gekomen, denk je dat je nog mooi wat extra’s kan verdienen in het resterende deel van het seizoen. Maar zoals wel vaker laat het weer zich niet voorspellen door weermannen of vrouwen. En viel het meer dan tegen! Het zomerseizoen kwam vandaag abrupt tot een einde. Hoe dat kwam lees je hieronder;

Ik reed richting huis. Naar de basis! En realiseerde mij dat het was gedaan met de opdrachten welke ik gaandeweg het seizoen had mogen binnenkrijgen. De Noordwester maakte de lucht fris. De zon stond al laag en de rit naar huis vanuit Borne was daarmee al anders dan anders. Weinig fietsers op de fietssnelweg. De weersverwachting is overigens ook bijgesteld. En niet in mijn voordeel. Het einde van het seizoen 2023 lijkt daarmee een stukje dichterbij te zijn gekomen en niet alleen daardoor…

Het was 10 september in de vroege morgen. De klok had nog geen 6 geslagen. Ergens 5 uur werd ik gewekt door het mobieltje op mijn nachtkastje. Niet veel later stapte ik uit mijn bed. Buiten was het nog donker en binnen muisstil. Zachtjes liep ik, inmiddels gewassen en aangekleed, de trap af naar beneden. Toen ik een half uur later de deur achter mij zachtjes, om maar verder niemand anders te wekken, dichtdeed, wist ik dat ik een zware dag tegemoet zou gaan. Over de laatste editie van Kinderdag en wat meer het volgende……

Het was de laatste werkdag vóór de vakantie. Donderdag 27 juli. En nog altijd zat ik in een soort van wachtkamer bij mijn werkgever, TenCate Outdoor Fabrics. Ze hadden immers beloofd terug te komen op mijn vraag of ik nu kon aanblijven of dat ik na 1 oktober 2023 (einddatum contract bepaalde tijd) klaar was met het eigenlijke werk. Het wachten duurde lang. Al die maanden en dan nog deze laatste dag. Maar de directeur kwam rond het middaguur mijn kantoor binnenlopen en verloste mij uit de onzekerheid welke mij al dagen in de greep had gehouden. Daarover en over zoveel meer onderstaand verhaal;

Er zijn bijna 10 jaren van ijs venten voorbij. Voorbijgegaan alsof het niets is, vanaf het moment dat ik mijn eerste eigen ijskar kocht in oktober 2013. Daarna volgde een tijd van opbouw van wat nu Frankys ijs is. De aanschaf van diverse materialen, de indeling van de ijs routes, de keuze van de leverancier voor wafeltjes en uiteindelijk en natuurlijk het belangrijkste: de keuze van de ijs leverancier. Ergens begin 2014 fietste ik mijn eerste route. Mijn keuze voor het ijs van Boermarke, was destijds te begrijpen. Enerzijds wilde een gerenommeerd ijsbedrijf te Hengelo niet meegaan in het verhaal van uw ijscoman. Anderzijds bleek juist het ijs van Boermarke een perfecte match! Dat was en is omdat het ijs zich vooral uitstekend houdt in de ijskar “De Dekselse Snor”.

We zijn over de helft van het ijsseizoen. Nog twee a drie weken van afspraken houden mij nog wel even bezig. Behoorlijk druk dus nog en dat naast mijn werk bij TenCate. Daarover gesproken: er zijn eindelijk wat bewegingen te melden. En voor mijn vakantie, welke op 28 juli aanvangt moet dat een heuse verandering te weeg gaan brengen. Voor we op die dag zijn beland blijf ik mijn afspraken gemaakt voor Frankys Food, gewoon afmaken.

Halverwege het ijsseizoen is het vooral druk! Heel druk! Een baan van 40 uur per week en dan nog alle afspraken met de ijskar. Daarbij rekening houdende met de warmte welke ons alweer een paar weken in de greep houdt. Een warme tot zeer warme cabine, bijna niet uit te houden! De Snor draait prima, alhoewel zijn remmen moeten worden gecontroleerd. De afspraak daartoe is in de maak. Maar hoewel ik nog altijd tussen hoop en vrees leef voor wat betreft het eventuele contract bij TenCate, blijf ik maar stug afspraken met ijs inboeken en nakomen.

Het jaar zit alweer bijna op de helft en eindelijk begint het weer wat standvastiger te worden. En dat heeft wel even geduurd. De aanvragen voor ijs volgen elkaar inmiddels steeds sneller op. Soms wel 3 of 4 op 1 dag. Voel ik mij als die vervanger van God in die film “Bruce Almighty”, waarbij de mailtjes met verzoeken maar blijven binnenkomen. Maar aanvragen zijn nog geen opdrachten. En dus is het, met mijn baan als sales medewerker die 40 uur per week werkt, nog net te doen. En dus roept dit opnieuw de vraag op, wat gaan we nou doen?

En dan is het eindelijk lente en voel ik mijzelf als één natte krant. Te veel aan mijn kop en ook te veel aan het werk geweest de laatste tijd. Op een weekendje na met mijn familie dan vorig weekend ging het de laatste periode bijzonder hard. Veel afspraken zijn er binnengekomen. En ik ga het nog druk genoeg krijgen. Maar ook op het werk bij TenCate wordt steeds meer gevraagd. Over mijn werk als ijscoman wat gecombineerd wordt met medewerker sales bij TenCate het volgende verhaal;

Een zeer slechte start, dat is het! Nog nooit zo’n voorseizoen meegemaakt. In februari, zo ook in maart geen enkele rit, en al is een rit of zijn ritten in februari de laatste jaren een feit, het blijft wel bijzonder. Een kadootje! Dan de maand april, zo slecht als in dit jaar, nee dat heb ik nog niet meegemaakt. En dan te bedenken dat ik naast ijscoman werk in loondienst, waardoor het aantal dagen om ijs te verkopen al minder is. Ondanks dat dát mijn bedrijvigheid met ijs behoorlijk wat doet minderen, ben ik daar nu, gegeven de omstandigheden, maar wat blij mee. Anders had het ijsbedrijf in behoorlijke problemen gekomen. Zoveel is zeker. Over die vreselijke lente en mijn andere gevoelens het onderstaande verhaal.