2024-04 Frankys ijs draait weer zoals het hoort!
Het is alweer even geleden dat ik mijn laatste blog schreef. Dat het zo lang heeft geduurd komt vooral omdat ik sindsdien 40 uur werk bij mijn nieuwe werkgever en ik bovendien, vanaf dat moment, vrijwel elk weekend met de ijskar op pad ben geweest. Ik geloof dat ik maar 2 dagen niet heb gewerkt sinds 4 maart 2024, toen ik als werknemer voor het eerst het kantoor van mijn werkgever inliep als werknemer. Nu ik de eerste anderhalve maand bij mijn werkgever erop heb zitten en ik met Frankys ijs ook de nodige ritten heb gereden kan ik eindelijk weer eens wat toevoegen aan mijn blog.
Op Groot Driene
Anderhalve maand lang ben ik, enkele dagen daargelaten, inmiddels als accountmanager op de weg. Soms nog wat zoekende, soms ook brutaal en meestal zoals ik normaal ben. Ik wen inmiddels aan mijn werk. Het gaat, zogezegd, steeds beter. Ik kom niet vaak op kantoor, werk meestal vanuit huis en kan daar ook beter mijn werk verzetten. Ik reis gelukkig niet meer zo ver als in mijn tijd bij TenCate. Daar ging het om Nederland en zelfs België. Bij mijn huidige werkgever Tenrent gaat het slechts om ruwweg de provincie Overijssel en een deel Gelderland en wellicht een deel Duitsland. Ik heb dus niet meer te maken met grote afstanden, geen files meer en altijd in de buurt van huis. En dat bevalt mij enorm. Dat is ook gelijk de reden dat ik zeer binnenkort elektrisch ga rijden. De baas heeft een elektrische bus aangeschaft. Die moet nog binnenkomen. En tot die tijd rijd ik met mijn heerlijke Peugeot 2008 de regio door. Bezoek ik mogelijke klanten en vertel ik ze over de dienstverlening welke het bedrijf Tenrent aanbiedt. Hoewel ik met het werk in mijn nopjes ben, kijk ik natuurlijk ook uit naar mijn eerste klanten. Dat die nog niet gemaakt zijn is nogal begrijpelijk in de wereld waarin ik mij begeef. Dat heeft tijd nodig. En die tijd krijg ik. Kortom, ik vind steeds meer mijn draai en ben ervan overtuigd dat vroeg of laat de eerste klanten welke door mij zijn gemaakt zich zullen aandienen.
Bij de tuindorpvijver
Wie mij de laatste maand op facebook heeft gevolgd, las over prachtige omzetten. En het waren ook prachtige omzetten. In 2023, het jaar waar zoveel minder ijs werd verkocht, heb ik vaak gedacht aan stoppen. Omdat de verkoop enorm terugliep. En ook omdat ik het niet meer zag zitten met die alsmaar stijgende prijzen op mijn inkopen. Een verkoopprijs naar boven bijstellen doe ik niet graag. Maar ik moest. Het was ook de reden dat ik met de hamburgerverkoop en de ontbijtjes stopte. Gewoon niet meer te doen. Maar ook op ijs was de schrik groot toen mensen, normaal goed voor een ijsje, geschrokken van alle prijsstijgingen in hun leven, bijna geen ijsjes meer afnamen. Men wist gewoon door al die berichten over inflatie niet meer wanneer die explosie van prijsstijgingen voorbij zou zijn. Het gevolg was dat iedereen, naar mijn idee, voorzichtiger werd. En dat voelde ik in mijn kassa. Er werd minder, vaak veel minder, ijs verkocht. De verkopen die ik deed gingen tegen hogere verkoopprijzen. In omzet bleef ik dan ook redelijk gelijk, maar de kosten namen wel enorm toe. Ik heb in dat jaar vaak teleurgesteld gedacht; “ik kijk het nog één jaar aan”.
Frankys ijs eigen label is er weer; FAIM!
Maar de rust is wedergekeerd. De klanten hebben mij weten te overtuigen. Er zit weer stijging in het aantal bollen. De prijs is onveranderd gebleven, daar waar mijn concurrenten, voor zover dat concurrenten zijn, wel de prijs hebben opgetrokken. Ik meen te hebben gehoord dat van der Poel zelfs op 1,80 zit. Ik lever een bol net als in 2023 voor 1,50, en met die prijs sta ik dan ook nog voor uw deur. Dat ik daarmee wat te weinig neem is dan maar zo. 1,50 rekent ook makkelijk, moet je maar denken. Het gaat dus weer goed. En dat is maar goed ook. Het had immers ook anders kunnen lopen.
Wel heb ik een nieuwe beslissing genomen. Ik ga de trailer zeer waarschijnlijk aan het eind van het jaar van de hand doen. Te veel kosten tegenover te weinig werk met die prachtige trailer. Ik baal er wel van, maar ik heb sinds de uitbraak van Corona gewoon niet veel met dat ding kunnen doen. En dat terwijl de trailer nog net voordat Corona überhaupt een pandemie werd, was aangekocht. Pijnlijk is het wel. Wederom een staaltje van pech in het leven van de ijscoman. Het werk wat ik straks nog wil doen is het werk binnen Hengelo, Borne, Enschede en Delden. Daarbuiten zal ik dan niet meer komen. Maar dat is voor eind van dit jaar de verwachting en wie weet hoe het loopt…
Kinderdag is inmiddels weer opgestart en zal op 8 september het decor zijn van een nieuw kinderfeest. Daar zal de organisatie haar best voor doen. Inmiddels staat de nieuwe vergadering, de tweede van dit seizoen, alweer voor de deur. Wel zoek ik nog een paar sponsoren. Mocht iemand wat weten houd ik mij aanbevolen.
Mijn pas uitgekomen boek “Geen blad voor de mond”, tot slot, is tegen een prijs van € 25,00 te kopen via de site www.mijnbestseller.nl. Een aantal van u heeft het boek reeds gekocht, waarvoor dank. De royalties komen namelijk volledig ten goede aan Stichting Nelly. En dragen daarmee bij aan het geluk van kinderen levende in armoede. Ik hoop op meer verkopen uiteraard. Het boek beschrijft mijn leven sinds ik vanuit Almere, als Hilversummer zijnde, naar Twente verhuisde. Het familierestaurant Cherry kocht, samen met mijn broer. En hoe wij als ijscoman en zijn gezin daarna leefden en ik als werknemer 3x werd ontslagen om steeds dezelfde reden. Soms een leven met een beetje verdriet, maar gelukkig vaker dan dat met humor. Ik vind het boek echt geslaagd. Ik hoop dat het voor de kopers en dus lezers ook zo zal zijn.
Ik wens eenieder een mooie lente toe. De kou is even in de lucht, maar het zal snel weer lente zijn. Tot die tijd zal ik in ieder geval geen route rijden. Binnenkort zal ik trouwens voorlopig elk weekend met opdrachten bezig zijn en minder vaak op de weg te vinden zijn. Dat is wel jammer, maar opdrachten zijn nu eenmaal reden om niet de weg op te gaan. Het levert vrijwel altijd veel geld op.
Ik ga besluiten en meld mij over een paar weken weer.
Tot dan!
Frank Boereboom
Frankys ijs Hengelo