2023-34 De verandering, Kinderdag en meer!
Het was de laatste werkdag vóór de vakantie. Donderdag 27 juli. En nog altijd zat ik in een soort van wachtkamer bij mijn werkgever, TenCate Outdoor Fabrics. Ze hadden immers beloofd terug te komen op mijn vraag of ik nu kon aanblijven of dat ik na 1 oktober 2023 (einddatum contract bepaalde tijd) klaar was met het eigenlijke werk. Het wachten duurde lang. Al die maanden en dan nog deze laatste dag. Maar de directeur kwam rond het middaguur mijn kantoor binnenlopen en verloste mij uit de onzekerheid welke mij al dagen in de greep had gehouden. Daarover en over zoveel meer onderstaand verhaal;
Wanneer je weken achtereen wacht op een verlossend woord van je werkgever kunnen weken maanden lijken. Maar toen de directeur mijn kantoor verliet had hij mij het beste nieuws gebracht wat ik maar kon krijgen. Ik mocht dus blijven. Weliswaar in een iets andere rol, een meer uitdagende rol. Maar ik ben nergens bang voor. Nooit geweest ook trouwens. Wel was ik opgelucht, niet eens zozeer vanwege het feit dat ik nu een vast dienstverband zal aangaan, wat natuurlijk wel het uitgangspunt was, maar eerder nog omdat mijn werk in de afgelopen anderhalf, bijna twee jaren, kennelijk is gewaardeerd. Dat het zo lang moest duren had allemaal te maken met wat problemen waaraan niemand iets kon doen. Daarom is het contract ook nog niet klaar en dus ook nog niet getekend. De toezegging was er in ieder geval en daarmee ging ik vrolijk de vakantie in.
Het één en ander heeft natuurlijk wel consequenties voor Frankys ijs. Zo zal ik vanaf nu met opdrachten stoppen op werkdagen, tenzij het een bijzondere opdracht betreft of, en zo eerlijk wil ik wel blijven, er een goede vergoeding tegenover staat. Dat ik door de weeks niets meer doe, betekent dan dus ook, dat het accent op de weekenden komt te liggen. En wanneer weekenden, als bijvoorbeeld dit weekend (Oeler Volksfeesten), gevuld worden met opdrachten, ik niet meer in de wijken kan komen. Het is daarom en ook door mijn vakantie, dat u mij al even niet hebt kunnen ontwaren. Volgende week ga ik wel weer de wijken in. U zult dat komende week op mijn facebookpagina vernemen.
Denemarken 1
Denemarken 2
Een lege tuin
Mijn vakantie begon dus rond 29 juli. En in een soort van feeststemming door het mooie bericht van mijn werkgever. De eerste week waren wij in Denemarken. Een prachtige week met veel zon en zee. Heb nog even gezwommen in de Oostzee. Heerlijk en helder zeewater. Denemarken is een prachtig land. Lijkt ook veel op Nederland, maar is wel glooiend. Het was onze derde keer te Denemarken en opnieuw heb ik genoten van de schoonheid, de goede wegen, de mooie stranden en de zee. Prijstechnisch is het wat duurder dan Nederland. Maar scheelt het voor wat betreft boodschappen niet heel erg veel. Kopenhagen is een prachtige stad. Het was de tweede keer dat ik er was. Wat wel grappig was was die eerste avond. Vlak na onze aankomst konden wij vanaf ons terras zien dat er een groep alternatievelingen aan het dansen waren. Er was geen muziek. En er volgden er steeds meer. Na enige tijd ontdeden sommigen zich ook nog van de kleding. Moest gelijk denken dat ik het al vreemd vond dat dit huis nog vrij was bij de late boeking. Ook opvallend was dat elke ochtend de Denen in badjas naar het strand liepen en naakt gingen zwemmen. Toch wel bijzonder. Dit, moet ik eerlijk zeggen, had ik tijdens eerdere vakanties te Denemarken nog niet meegemaakt. Scandinavië trekt mij overigens wel heel erg. De reis te Zweden was jaren voor deze vakantie bijvoorbeeld ook al zo prachtig. We hadden nu te Denemarken een huis dat met de achtertuin op het strand uitkwam. Weinig tijd nodig dus om even Moo (onze Border Collie) een duik te laten nemen. Soms was het ook erg warm. Berichten uit Nederland, waarvandaan berichten kwamen dat het slecht weer was, konden wij niet geloven.
Na onze week te Denemarken bleek inderdaad dat het weer in Nederland inderdaad niet best was. Maar dat zou, zo begreep ik later, gaan veranderen en dus kregen wij nog twee hele mooie weken, waarin ik mijn achtertuin ontdeed van alles wat groen was. Het mini oerwoud kappen had veel weg van de kap van bossen in Zuid-Amerika. Er gingen heel wat aanhangers vol groen naar de afvalverwerking. Ik heb ze geteld; het waren er 22! En met 50 kilo gemiddeld. Soms kon ik niet meer op de benen staan. Maar na twee weken was de klus wel geklaard.
De tuin is leeg en wacht op het vervolg. Dat dat nu even niet kan heeft te maken met het ijsseizoen wat weer een vervolg krijgt. Ook KiNDERDAG vergt momenteel erg veel tijd. En ik werk dus 40 uur per week. Alhoewel, de afgelopen week was mijn eerste werkweek na de vakantie, maar ik had op woensdag nog het event “Against Cancer” waar ik alweer voor de derde keer het ijs sponsor. En wat ik ook met het grootste plezier doe trouwens. Want zeg nou zelf; Die kindjes met slangetjes in hun neus. De kinderen met tumoren. Zo jong en dan al vol zorgen. Vergeet de ouders niet. Een verschrikkelijke situatie. En dan zo’n dag. Even de zorgen kunnen vergeten. Even de kinderen een mooie dag bezorgen. En ja, het komt zo dichtbij mijn eigen KiNDERDAG. Uiteraard is kanker een klote ziekte. En valt het niet te vergelijken met armoede, waarvoor KiNDERDAG in het leven is geroepen. Maar het doel is hetzelfde; Haal de kinderen voor even uit de zorgen. Breng ze wat plezier. Het event “Against Cancer” is elk jaar in augustus op het TT-Circuit van Assen. Kinderen kunnen mee racen in snelle bolides of achterop een motor. Er zijn zoveel coureurs die hieraan hun medewerking verlenen. Gewoon geweldig. Maar naast het racen is er ook zoveel meer voor de kids. Echt een voorbeeld van een mooie dag. Ook al is KiNDERDAG een mooi evenement, dit evenement te Assen is echt van hoog nivo. TIjdens het event werd ik opnieuw bijgestaan door Bertus Buisman die ook net als ik voor de derde keer daar stond. Dit jaar namen wij Edwin Elfring mee, die als Mickey Mouse zijn bijdrage leverde.
The Crew Against Cancer; Edwin Elfring (Mickey Mouse), Bertus en ikzelf
Mickey Mouse Against Cancer Assen
KiNDERDAG staat weer voor de deur. Ben er, net als de leden van de organisatie, behoorlijk druk mee, alhoewel mijn maatje Edwin er veel drukker mee is. Omdat ik 40 uur voor de baas werk neemt hij veel werk uit mijn handen. Zondag 10 september is het weer zover en ik zie er enorm naar uit. KiNDERDAG mag dan wel niet zo groot van opzet zijn, wij streven ernaar het vooral gezellig en gemoedelijk te houden. Een kleinschalig gratis evenement.
Er zijn sinds mijn laatste blog alweer 4 weken voorbijgegaan. Het boek “10 jaar ijscoman” heeft forse vertraging opgelopen. Er zijn namelijk binnen de familie een paar serieuze zaken waarmee ik ben geconfronteerd. Dat heeft mij behoorlijk beziggehouden. Ach ja, mijn lieve moeder zei altijd; Ieder huisje draagt zijn kruisje. En dat blijkt maar weer. Zodra het ijsseizoen is afgelopen ga ik proberen de schade enigszins te herstellen. Toch blijf ik optimistisch dat het boek ergens eind van het jaar klaar is voor de druk. En zo niet, dan niet! Dan maar wat later. De opbrengst van het boek gaat naar Stichting Nelly, zo heb ik besloten. Ik heb het goed en daarom mogen andere mensen het ook beter of goed hebben, al was het maar voor een dag. Het uiteindelijke doel van de Stichting.
Lieve blog lezers, ik ga stoppen. Moet zo naar het Oeler Volksfeest. Maar niet zonder te vermelden dat er voor dit jaar een folder/Flyer gemaakt wordt voor de Stichting, met een code. En wanneer je dan geld wilt storten op de rekening van onze stichting, dan is dat heel makkelijk. Ik zou u willen vragen of u ons wilt helpen ons doel kinderen uit gezinnen die het financieel niet makkelijk hebben een dag weg te sturen naar een pretpark of dierentuin, te doen uitbreiden. Er is meer armoede dan u denkt, en geloof mij, ook dichterbij dan u denkt. In een volgende aflevering zal ik daartoe een code bijvoegen.
Frank Boereboom
Frankys ijs
Hengelo