Maand: juli 2021

Als ijscoman moet je het hebben van mooi weer. Dagen aaneengesloten mooi weer. En dan vooral in de maanden mei, juni, juli en augustus. En bouw je in principe een buffer op. De buffer welke noodzakelijk wordt geacht om in de maanden na de zomer, wanneer de ijskar met rust gaat en de winter nadert, rond te kunnen komen. Maar in deze periode valt zo wie zo ook een periode waartegen ik zo opzie. Dat is de periode van met op vakantie gaande mensen. En deze begint vandaag en eindigt ergens over twee weken. Dat wil zeggen, als je geluk hebt. Want zijn er weer genoeg klanten terug van vakantie dan moet ook het weer goed genoeg zijn. Kortom, een voor een ijscoman, vervelende periode waarin hij geen ritten maakt omdat velen niet thuis zijn. Dan maar een beetje op adem komen. Er zijn nog wel een paar opdrachten. Die gaan gewoon door. Zo ben ik volgende week zo wie zo nog op het Borsthuis en de week erop op het TT circuit om kinderen met kanker te voorzien van een ijsje. Een opdracht waaraan ik graag mijn medewerking verleen. Voor de reiskosten krijg ik een vergoeding, maar voor de rest gaat het pro deo. Ach kinderen en dan ook nog met deze verschrikkelijke ziekte. Daar mogen we echt nooit aan voorbijgaan. En kan je iets betekenen,  dan doe ik dat graag.

Eind april gaf ik het startsein om de nieuwe editie van Kinderdag op te starten. Een editie die vol en bol moest staan van voldoende spel elementen voor kinderen. Kinderen tot 13 jaar dan. Zoals ik dat destijds in 2015 voor het eerst en nog helemaal alleen organiseerde. Bedoeld om kinderen een dag vol plezier te geven. Als dank voor al die ijsjes welke ze het hele seizoen van mij hadden afgenomen. Kinderdag werd toen, die eerste keer, gehouden in september. En op 1 editie na werd het vervolgens ieder ander jaar ook in september gehouden. Het kinderfeest groeide elk jaar. Vooral de jubileumversie, die van 2019, werd een groot succes. Jammer genoeg kwam het jaar erop Corona en met de komst van dat virus werd de editie van 2020 al snel de kiem gesmoord. 

Het waren zware weken! Op 1 afspraak na alles zelf gedaan. Zoals Marloes van de viskraam op het Agathaplein gisteren (zaterdag) al tegen mij zei; het is niet het werk (ijsscheppen), maar meer het geheel er omheen. Het plannen van alle werkzaamheden. Het afhalen van materialen als bekertjes, hoorntjes en ijs. Het er overal op tijd zijn bijvoorbeeld! Dát is misschien wel het meest zware onderdeel van dit werk. Het gepuzzel om alles in goede banen te leiden. Het begint met inboeken van de afspraken om vervolgens rond de dag van de afspraken ijs in te kopen, of te laten maken (Faim, Likeur43, Radler en Limoncello), bekertjes, lepeltjes en hoorntjes te regelen. Op de dag zelf de ijskar voldoende en bovendien gericht te vullen met ijs en bakjes en of hoorntjes. Het mag aan niks ontbreken. En uit ervaring weet je dat wanneer je onderweg bent, dat de afspraken best dicht op elkaar zijn gezet. De Snor heeft vwb zijn snelheid namelijk wel zijn beperkingen. En vaak voordat zo’n dag start ben je daar dan ook al mee bezig. Hoe ga ik het probleem ‘tijd’ oplossen. Soms word ik midden in de nacht wakker en zie ik mijn schema in gedachten en zoek ik naar de juiste wijze van werken, of naar een goede aanrijdroute. Het is iets waar ik niets aan kan veranderen. Zo ben ik nu eenmaal! Alles moet tip top in orde zijn. Anders kan ik beter iets anders gaan doen. En nu juist dat zorgt voor druk welke soms zo inmens groot wordt, of is, dat ik nog maar weinig slaap. Wel ben ik maar wat trots dat ik bijna alles zelf kan doen en ook heb gedaan. Maar het maakt het vak wel zwaar.Mijn lichaam schreeuwt al dagen om rust. Inmiddels ben ik alweer enige weken onafgebroken aan de gang. Met 1 dag van nietsdoen zelfs al vanaf 26 mei. Kortom, het wordt tijd om ook even wat gas terug te nemen. Nu de komende week nog uit een paar afspraken bestaat zal ik ook in diezelfde week echt even gas gaan terugnemen. Even wat bijtanken!Maandagavond heb ik een mooie opdracht bij het ROC en dinsdag bij mijn vrienden van de organisatie van All4Free waar ik ijsjes ga uitdelen.Woensdag ben ik in Borne waarna ik donderdag weer voor All4Free in Enschede ijsjes uitdeel. Pas daarna is het echt even over met het werk, alhoewel ik uiteraard op vrijdag en zaterdag volgens de gemaakte afspraak weer op het Agathaplein zal staan. Zondag nog even het Tuindorp op en dan kijken we naar wat we dan nog gaan doen in de vakantieweken welke volgen. Zo wie zo wordt er tijdens de bouwvak nauwelijks gereden. Dan is vrijwel iedereen op vakantie. En heeft routes rijden geen enkele zin. 

Ik geef toe! Die kop van mijn blog lijkt een dikke grap. Elke lezer zou denken dat die Boereboom een grap met hem of haar zou uithalen. Maar dan moet ik deze lezers toch even vertellen dat het wel bijna is gebeurd. Kijk op mijn Frankys Food facebook tijdlijn van afgelopen donderdag. Daar vind je een berichtje met de tekst; “ik beleef een deja vu”. Terugverwijzend naar een telefoontje dat ik begin 2016 kreeg van iemand van een media bedrijf. Later bleek dat ik een beetje bij de neus was genomen (kan ook niet anders met zo’n neus) door de programmamakers van Puur Geluk. In het RTL4 programma kreeg ik mijn huidige, 50 jaar oude Spijkstaal, kado. U weet het vast nog wel.