Maand: november 2021

Dat het einde van onze trouwe viervoeter naderde was ons al enige tijd duidelijk. Sam werd met de dag onrustiger en moest ook steeds uit om te voorkomen dat hij zijn behoefte binnen deed. Vaak lukte dat, maar soms ook niet. Sam werd uiteindelijk afgelopen maandag door de dierenarts uit zijn lijden verlost. Sam werd ruim 15,5 jaar oud. Voor alle gezinsleden een groot verlies, zo zou later blijken. Al dit, gebeurde op mijn eerste werkdag bij mijn nieuwe werkgever. En bovendien in de namiddag op het moment dat ik net Hengelo binnenreed. Desalniettemin was ik helaas net te laat.

Over mijn eerste werkweek, het einde van Sam en meer, onderstaand relaas …

En dan is het zover! Frankys Food gaan we tijdelijk een tandje lager laten draaien. Tijdelijk betekent in dit geval voor de duur van een maand of 4, misschien 5. Omdat ik niet in de problemen wilde komen na een slechte zomer en in die vreselijke Corona tijd bovendien, schreef ik diverse sollicitatie brieven om aan een baan te komen waarmee ik kon voorkomen dat ik in die problemen zou raken. Vorige week vrijdag werd ik uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek  te Nijverdal en voor ik het wist waren wij er uit. De nieuwe werkgever; Ten Cate Outdoor Fabrics te Nijverdal.  Logischerwijs heeft het aannemen van de tijdelijke baan wel gevolgen voor de uitvoerbaarheid van verschillende onderdelen van Frankys Food voor de periode van nu tot en met einde tijdelijk contract!

Over de baan en meer, het onderstaande verhaal.

We zijn aanbeland in de meest rustige maand van Frankys Food. November levert nooit veel werk op. Redenen genoeg om mij dan maar vooral bezig te houden met het organiseren van de werkzaamheden om weer tot een prachtig versierde KerstSnor te gaan komen. Deze week inventariseerde ik daarom alle aanwezige lichtkabels en andere versieringen, vulde het wat aan en maakte het plan. Ook was het de week dat we veel bezig waren met onze Sam. Dat het niet goed gaat is duidelijk, maar wanneer is het genoeg? Naast deze zaken werd het ook de week van een nieuwe kans. Waarin? Dát en alles waarover ik hierboven reeds schreef, in het onderstaande verhaal.

Nu de rust wat terugkeert in het leven van uw ijscoman, komen andere zaken meer en meer aan bod. Een gedachte welke mij en mijn vrouw momenteel zo nadrukkelijk bezighoudt, is het leven van onze does Sam. In de ruim 15 en half jaar welke achter ons liggen is er veel gebeurd in huize Boereboom. Mijn 4 kinderen groeiden op tot volwassenen en hebben zich, voor zover ik nu kan vaststellen, prima ontwikkeld. Een rustgevende gedachte! Maar ook wij als ouders, hebben in die jaren genoeg meegemaakt. In jaren van voor- en vooral tegenspoed was er steeds iets in ons leven dat ons hielp overeind te blijven. Was daar steeds dat trouwe familielid. Mijn maatje, het maatje van mijn vrouw en het maatje van mijn kinderen.

Sam, onze schapendoes, heeft de respectabele leeftijd van bijna 16(!) jaar! Maar nu lijkt het einde van zijn leven te zijn gekomen.

Over een hond, zijn liefde en trouw!

Het leek aanvankelijk gedaan met het ijs rijden toen ik op 10 oktober met dat mooie weer nog over het tuindorp had gereden. De weersvooruitzichten voor de dagen erna waren toen niet al te best en dus liet ik die dag weten dat de rit over het tuindorp mijn mogelijk laatste rit van dit seizoen zou zijn. Mogelijk, omdat het weer zich niet laat vangen in weersvooruitzichten. Dat het uitspreken van een laatste rit wat voorbarig kan zijn bleek weken later toen we, eind oktober, nog een paar mooie dagen mochten hebben. En zo reed ik op 28 oktober alsnog een succesvolle rit met de Snor.