Categorie: Geen categorie

Het is 7 april en ik heb in totaal 1 dag ijs verkocht! Dat is zo uitzonderlijk dat dit de slechtste start van het ijsseizoen is geworden sinds ik ijs verkoop. Ongelooflijk! En net wanneer ik dacht dat ik eindelijk kon beginnen en daartoe een week vrij nam van mijn werk, moest ik dat alweer na een week afzeggen. De weersverwachting voor volgende week welke eerst nog goed genoeg was voor ijsverkoop was ineens veranderd in zoveel minder weer. Over de lente, de beroerde start en meer het onderstaande relaas….

Een eerste dag vrij van mijn werk werd gebruikt voor het bezoek aan de Slingerbeurs Hengelo. Een initiatief dat ik een warm hart toedraag. De organisatie ervan had ik tijdens de vorige aflevering van de Slingerbeurs toegezegd met ijs op de beursvloer te komen staan. Als een soort van dankbetuiging, omdat de organisatie een fantastisch initiatief betreft. Meer over die beurs en andere zaken betreffende het bedrijf Frankys Food kunt u hieronder lezen……

Terwijl ik om mij heen zie dat verschillende ijssalons hun deuren weer openen staat de Snor nog altijd op zijn plek onder het afdak! En niet omdat ik dat zo graag heb! Nee, om het simpele feit dat de echte lente zich nog niet heeft laten zien. Als bekend draai ik de Snor pas de weg op wanneer het weer voor langere tijd aangenaam is. Dat, omdat de opslagkosten te hoog zijn geworden. We zijn in maart aangekomen en de lente is in geen velden of wegen te vinden. Sterker nog; de komende week krijgen wij nog wat winterse taferelen, gevolgd door een week met wat natte, maar wel warmere dagen, aldus de op mijn telefoon actieve weerapps.

Het is eind januari en de winter doet soms wat nietszeggende pogingen om ons landje in te nemen, maar zoals vaak wordt de winter juist door weersystemen bezocht welke totaal geen winter bij zich dragen. Vaak veel wind, kwakkelende temperaturen en (winterse) neerslag. Zoals we de laatste weken ook hebben kunnen zien. Er viel veel sneeuw, weliswaar niet in onze regio, of regen. Soms gepaard met veel wind. Weer waar je bijna niets mee kunt. Waterkoud ook. Maar als geschreven, het is eind januari en de zon staat almaar hoger en geeft ons steeds meer warmte. De lente komt, de vraag wanneer staat echter nog even open.

Het is al wat laat maar daarom niet minder gemeend: ik wens u allen een heel mooi, gezond en gelukkig nieuwjaar toe. Inmiddels zitten we in week 3 van het nieuwe jaar en is de winter alweer halverwege. Als ijscoman heb je het glas altijd half vol. We kijken de winter zowat voorbij. Toch moet ook ik de spreekwoordelijke rust hanteren en er rekening mee houden dat de winter, de lente nog altijd weet te vertragen. De dagen lengen al wel inmiddels, alhoewel je dat nog niet echt ziet. Dat zal anders zijn komende week, wanneer regen plaats heeft gemaakt voor zon. Dan zullen wij zeer waarschijnlijk wel merken dat we op de goede weg zitten. Een eerste signaal voor uw ijscoman….

Terugkijken. Omzien naar wat is gepasseerd. Een jaar vol werk. Een jaar vol spanning. Een jaar vol mooie momenten, maar ook een jaar met veel leed. Een baan die werd verlengd (opnieuw) tot oktober 2023. Een oorlog met veel onzekerheden tot gevolg. Net de Corona moeizaam overleefd, kun je je weer zorgen maken. Het zijn niet de beste jaren voor een ondernemer. Afstoten van wat onderdelen was noodzakelijk geworden. Het werd te duur om nog serieus ontbijtjes te bezorgen, zo ook om hamburgers of braadworsten te bakken. Frankys Food is eigenlijk weer Frankys ijs….

Dat mijn kerstritten onder omstandigheden worden verreden welke geen enkele link met de routes in zomertijd hebben, is vanzelfsprekend. Het is kouder, donker en natuurlijk is ijs ook nog eens een seizoenproduct. Ondanks dát zal het velen verbazen dat ik in de twee uren welke ik elke avond uittrek voor ijsverkoop met de KerstSnor, omzetten behaal welke meer dan verwacht gelijk zijn aan de ijsverkoop in de zomer. Over de kerstroutes, maar ook over het werk bij mijn werkgever onderstaand relaas…

Een prijs winnen, het blijft mij verbazen. Ik doe slechts wat ik leuk vind en doe het eigenlijk als de normaalste zaak van de wereld. Natuurlijk begrijp ik de achterliggende gedachte van het waarom en blijft het bijzonder wanneer je dat door anderen wordt verteld. Trots ben ik heus wel hoor. Trots op wat wij als organisatie hebben neergezet. Ooit begonnen in mijn eentje op de Vijverlaan. 50 kinderen met ouders. Slechts ijs, schmink en stoepkrijt. Maar gezellig dat het was, gewoon ontzettend leuk. Dat het evenementje zo zou uitgroeien tot wat KiNDERDAG tegenwoordig is, had ik nooit durven dromen. Over de prijs, de achtergronden en natuurlijk de routes met de KerstSnor onderstaand blog.

Bijna in de feestmaand! Nog een paar dagen en dan is het weer zover. Niet zo gek dat ik enigszins hopeloos keek naar de al weken stilstaande Snor. Kerst, KerstSnor, het ging allemaal door mijn hoofd. Gaan de routes wel door, of toch niet? De ijskar had in zijn laatste rit namelijk een zeer onbetrouwbare indruk achtergelaten. En daarom had ik de monteur laten invliegen met het verzoek de Snor eens aan een uitgebreid onderzoek te onderwerpen. Dat een stuurhuis zoveel problemen kon veroorzaken was voor mij nieuw. Maar éénmaal gerepareerd bleek maar eens hoe weinig ik eigenlijk weet van mijn 52 jaar oude ijskar.