Auteur: AVEC design

Als ijscoman moet je het hebben van mooi weer. Dagen aaneengesloten mooi weer. En dan vooral in de maanden mei, juni, juli en augustus. En bouw je in principe een buffer op. De buffer welke noodzakelijk wordt geacht om in de maanden na de zomer, wanneer de ijskar met rust gaat en de winter nadert, rond te kunnen komen. Maar in deze periode valt zo wie zo ook een periode waartegen ik zo opzie. Dat is de periode van met op vakantie gaande mensen. En deze begint vandaag en eindigt ergens over twee weken. Dat wil zeggen, als je geluk hebt. Want zijn er weer genoeg klanten terug van vakantie dan moet ook het weer goed genoeg zijn. Kortom, een voor een ijscoman, vervelende periode waarin hij geen ritten maakt omdat velen niet thuis zijn. Dan maar een beetje op adem komen. Er zijn nog wel een paar opdrachten. Die gaan gewoon door. Zo ben ik volgende week zo wie zo nog op het Borsthuis en de week erop op het TT circuit om kinderen met kanker te voorzien van een ijsje. Een opdracht waaraan ik graag mijn medewerking verleen. Voor de reiskosten krijg ik een vergoeding, maar voor de rest gaat het pro deo. Ach kinderen en dan ook nog met deze verschrikkelijke ziekte. Daar mogen we echt nooit aan voorbijgaan. En kan je iets betekenen,  dan doe ik dat graag.

Eind april gaf ik het startsein om de nieuwe editie van Kinderdag op te starten. Een editie die vol en bol moest staan van voldoende spel elementen voor kinderen. Kinderen tot 13 jaar dan. Zoals ik dat destijds in 2015 voor het eerst en nog helemaal alleen organiseerde. Bedoeld om kinderen een dag vol plezier te geven. Als dank voor al die ijsjes welke ze het hele seizoen van mij hadden afgenomen. Kinderdag werd toen, die eerste keer, gehouden in september. En op 1 editie na werd het vervolgens ieder ander jaar ook in september gehouden. Het kinderfeest groeide elk jaar. Vooral de jubileumversie, die van 2019, werd een groot succes. Jammer genoeg kwam het jaar erop Corona en met de komst van dat virus werd de editie van 2020 al snel de kiem gesmoord. 

Het waren zware weken! Op 1 afspraak na alles zelf gedaan. Zoals Marloes van de viskraam op het Agathaplein gisteren (zaterdag) al tegen mij zei; het is niet het werk (ijsscheppen), maar meer het geheel er omheen. Het plannen van alle werkzaamheden. Het afhalen van materialen als bekertjes, hoorntjes en ijs. Het er overal op tijd zijn bijvoorbeeld! Dát is misschien wel het meest zware onderdeel van dit werk. Het gepuzzel om alles in goede banen te leiden. Het begint met inboeken van de afspraken om vervolgens rond de dag van de afspraken ijs in te kopen, of te laten maken (Faim, Likeur43, Radler en Limoncello), bekertjes, lepeltjes en hoorntjes te regelen. Op de dag zelf de ijskar voldoende en bovendien gericht te vullen met ijs en bakjes en of hoorntjes. Het mag aan niks ontbreken. En uit ervaring weet je dat wanneer je onderweg bent, dat de afspraken best dicht op elkaar zijn gezet. De Snor heeft vwb zijn snelheid namelijk wel zijn beperkingen. En vaak voordat zo’n dag start ben je daar dan ook al mee bezig. Hoe ga ik het probleem ‘tijd’ oplossen. Soms word ik midden in de nacht wakker en zie ik mijn schema in gedachten en zoek ik naar de juiste wijze van werken, of naar een goede aanrijdroute. Het is iets waar ik niets aan kan veranderen. Zo ben ik nu eenmaal! Alles moet tip top in orde zijn. Anders kan ik beter iets anders gaan doen. En nu juist dat zorgt voor druk welke soms zo inmens groot wordt, of is, dat ik nog maar weinig slaap. Wel ben ik maar wat trots dat ik bijna alles zelf kan doen en ook heb gedaan. Maar het maakt het vak wel zwaar.Mijn lichaam schreeuwt al dagen om rust. Inmiddels ben ik alweer enige weken onafgebroken aan de gang. Met 1 dag van nietsdoen zelfs al vanaf 26 mei. Kortom, het wordt tijd om ook even wat gas terug te nemen. Nu de komende week nog uit een paar afspraken bestaat zal ik ook in diezelfde week echt even gas gaan terugnemen. Even wat bijtanken!Maandagavond heb ik een mooie opdracht bij het ROC en dinsdag bij mijn vrienden van de organisatie van All4Free waar ik ijsjes ga uitdelen.Woensdag ben ik in Borne waarna ik donderdag weer voor All4Free in Enschede ijsjes uitdeel. Pas daarna is het echt even over met het werk, alhoewel ik uiteraard op vrijdag en zaterdag volgens de gemaakte afspraak weer op het Agathaplein zal staan. Zondag nog even het Tuindorp op en dan kijken we naar wat we dan nog gaan doen in de vakantieweken welke volgen. Zo wie zo wordt er tijdens de bouwvak nauwelijks gereden. Dan is vrijwel iedereen op vakantie. En heeft routes rijden geen enkele zin. 

Ik geef toe! Die kop van mijn blog lijkt een dikke grap. Elke lezer zou denken dat die Boereboom een grap met hem of haar zou uithalen. Maar dan moet ik deze lezers toch even vertellen dat het wel bijna is gebeurd. Kijk op mijn Frankys Food facebook tijdlijn van afgelopen donderdag. Daar vind je een berichtje met de tekst; “ik beleef een deja vu”. Terugverwijzend naar een telefoontje dat ik begin 2016 kreeg van iemand van een media bedrijf. Later bleek dat ik een beetje bij de neus was genomen (kan ook niet anders met zo’n neus) door de programmamakers van Puur Geluk. In het RTL4 programma kreeg ik mijn huidige, 50 jaar oude Spijkstaal, kado. U weet het vast nog wel. 

Vrijdagavond hing ik, spreekwoordelijk dan, met de tong op het stuur van de monotoom draaiende Snor, die onophoudelijk voorwaarts werd gestuwd door een voet die op het gaspedaal ruste. Soms zwelde het geluid aan, ten teken dat de langzame Snor snelheid maakte, zonder dat ie daarvoor meer inspanning leverde. We reden dan simpelweg omlaag. Eénmaal in de buurt gekomen van huis zag ik de skatebaan weer opdoemen. En op die skatebaan was het druk. Gevuld met jongeren, die het ene na het andere kunstje vertoonden. Vragende ogen keken mij aan. Maar ik wilde niet meer. Ik kon het door vermoeidheid niet meer opbrengen. In een andere situatie zou ik zijn gestopt en had ik de jeugd voorzien van een ijsje, zoals ik eerder al een paar keer had gedaan. Ik wilde maar één ding; naar huis, uit die Snor! De dag afsluiten! De jeugd op de skatebaan zal ik zeker nog een keer verrassen. Komt wel goed! Vermoeid parkeerde ik niet veel later de Snor onder zijn overkapping en drukte de stekker in het stopcontact. Het geluid van de oplader liet zich horen, zoals deze zich altijd laat horen en dus zat het goed.

De afgelopen dagen waren zwaar. Voornamelijk door de hoge temperaturen. In de kleine cabine van de Snor was het vaak ondraaglijk.  Maar ik bleef wel gaan. Nu het weer lijkt te zijn omgeslagen en regen zo af en toe uit de lucht valt en er bovendien veel wind staat, neem ik dankbaar even de tijd om weer wat bij te komen. Zittende in mijn stoel en rustig kijkende naar sport op tv val ik steeds in slaap. Het zegt mij veel. Het lichaam schreeuwt naar rust. 

Weken van vakanties zijn voorbij. De jeugd gaat weer naar school. Hier in Twente, waar we onder de regio Noord vallen, zijn we als eersten weer door de zomervakantie heen. De regio’s Midden en Zuid volgen hierna. En met de achterliggende periode van Corona is het mij wel allemaal erg snel gegaan!

Het jaar vliegt voorbij! De vakanties zijn dan weliswaar over, Corona in ieder geval niet! Ik heb hier in dit blog al vóór de vakantieperiode en ook meerdere malen erna, geschreven dat ik het heel fout vond dat onze premier mensen naar het buitenland liet gaan om vakantie te vieren. En hoewel sommigen onder ons zeiden dat het allemaal wel mee zou vallen moeten ook die nu zien dat het weer helemaal mis dreigt te gaan. Toegegeven: ook hier binnen Nederland konden sommigen onder ons zich niet beheersen. En zo loopt het aantal geinfecteerden weer langzaam maar zeker op! En denk ik: heb ik hier nu 5 weken mijn bedrijf voor gesloten? Heb ik daarvoor vanaf 15 maart mijn best gedaan en met mij, vaak nog veel langer dan ik, mijn collega ondernemers uit de horeca???Straks kunnen we misschien weer dicht of kan ik zelf niet eens (in het binnenland) op een dikverdiende vakantie. Omdat anderen zich kennelijk niet aan de regels willen houden. Dank daarvoor! Heel fijn! Dank ook aan de regering!

De laatste weken schoot het weer eens door mijn hoofd. Hoe kom ik toch die winter door? Die vraag stelde ik mijzelf ook al vaker dan eens aan het begin van het seizoen. En zeker toen Corona een feit was. Maar al gauw werd die vraag beantwoord. Ik had weliswaar geen enkele opdracht, toch kon en mocht ik op een gegeven moment de straat weer op met de Snor.

Vanaf dát moment werd FF stabieler met de dag. Een paar maanden daarna, toen de vakanties voor de deur stonden, de trailer alweer een paar maanden in mijn bezit was, ging het even niet zoals ik had verwacht. Hoge rekeningen voor het afwerken van de trailer, behoorlijke kosten aan de Snor en een qua inkomsten tegenvallende maand juli en diezelfde gedachten waren er ineens weer. Want de bankrekening beleefde in deze maand een soort van status quo. Vooral dus door de hoge rekeningen. Ondanks bovenstaande, juli was te wisselvallig en door vakanties te rustig, had ik geen enkel moment van paniek gekend. Ik ben meer dan vroeger in staat verder te kijken dan vandaag en wist wat ik nu ook dagelijks terugzie.

Het is begin augustus 2020. Nog 2 goede maanden van ijsverkoop en het seizoen is dan praktisch voorbij! In september heb ik nog een weekje vakantie maar verder is het gewoon continu draaien.

Gezien de weersvoorspellingen moet augustus een goede maand gaan worden. En kan ik weer wat sparen voor de naderende wintermaanden. Ondanks het feit dat ik nu een pracht van een verkoopwagen (trailer) erbij heb is het niet te verwachten dat ik daarmee dit jaar nog wat extra geld kan verdienen. Het aantal boekingen was dit jaar al fors minder, maar nu Corona nog altijd niet te bestrijden valt en dus nog altijd deel uitmaakt van ons leven, is het niet te verwachten dat dat nog anders gaat zijn of worden. Venten met ijs daarentegen kan ik gelukkig wel en dat levert mij vooralsnog het geld op om deze, voor ondernemers zware periode, te overleven.

De afgelopen week heb ik nauwelijks gereden. Slechts op dinsdag en donderdag reed ik op verschillende wijken. De reden; de gestarte vakanties en het wisselvallige weer. Vooral dinsdag liet zien hoe moeizaam het momenteel gaat in een vakantie- vierend land. Op de Indische buurt probeerde ik het met een oude route. Vorig jaar nog gereden. Omdat het dichtbij huis was en ik daarom nauwelijk reistijd kwijt zou zijn. Ga naar Vossenbelt of Borne en je rijdt ook nog eens anderhalf uur aan reistijd en voor misschien wel een zeer tegenvallende omzet. Nee, dan kan je beter in de buurt blijven en (delen van) wijken bezoeken die je dit jaar nog niet hebt bezocht. Dinsdag ging het dus niet echt goed, maar omdat ik nauwelijks reistijd had viel het totaal nog redelijk uit. Anders, heel anders ging dat op donderdag toen ik een normale route over Klein en Groot Driene reed. Ik wilde het gewoon eens bekijken. Was daar bovendien al enige tijd niet meer geweest en daarnaast was het weer mij gunstig gestemd. En dus reed ik de normale route die hier en daar uitstekend verliep, maar ook haar rustige momenten kende. Duidelijk werd het dat ook hier veel mensen weg waren. Maar toch veel minder dan verwacht. Omdat ik redelijk had verdiend kon ik eigenlijk wel naar huis terugkeren. Maar een berichtje, al vóór de rit op Facebook binnengekomen, kon ik niet negeren en stuurde daarom de Snor via de Elsbeekweg naar huis. En dat ik op de hele Elsbeekweg een aantal keer stopte om ijs te verkopen, was maar goed ook. Hier bleken een hoop ijsliefhebbers te wonen, die mijn omzet echt omhoog stuwden. Toegegeven; het weer zat echt mee. Na deze rit had ik wel weer het gevoel dat het straks, na de vakanties, weer los zal gaan. Ik geloof er in.