0
12 juli 2021

2021-28. DE DRUKTE VOORBIJ!

Het waren zware weken! Op 1 afspraak na alles zelf gedaan. Zoals Marloes van de viskraam op het Agathaplein gisteren (zaterdag) al tegen mij zei; het is niet het werk (ijsscheppen), maar meer het geheel er omheen. Het plannen van alle werkzaamheden. Het afhalen van materialen als bekertjes, hoorntjes en ijs. Het er overal op tijd zijn bijvoorbeeld! Dát is misschien wel het meest zware onderdeel van dit werk. Het gepuzzel om alles in goede banen te leiden. Het begint met inboeken van de afspraken om vervolgens rond de dag van de afspraken ijs in te kopen, of te laten maken (Faim, Likeur43, Radler en Limoncello), bekertjes, lepeltjes en hoorntjes te regelen. Op de dag zelf de ijskar voldoende en bovendien gericht te vullen met ijs en bakjes en of hoorntjes. Het mag aan niks ontbreken. En uit ervaring weet je dat wanneer je onderweg bent, dat de afspraken best dicht op elkaar zijn gezet. De Snor heeft vwb zijn snelheid namelijk wel zijn beperkingen. En vaak voordat zo’n dag start ben je daar dan ook al mee bezig. Hoe ga ik het probleem ‘tijd’ oplossen. Soms word ik midden in de nacht wakker en zie ik mijn schema in gedachten en zoek ik naar de juiste wijze van werken, of naar een goede aanrijdroute. Het is iets waar ik niets aan kan veranderen. Zo ben ik nu eenmaal! Alles moet tip top in orde zijn. Anders kan ik beter iets anders gaan doen. En nu juist dat zorgt voor druk welke soms zo inmens groot wordt, of is, dat ik nog maar weinig slaap. Wel ben ik maar wat trots dat ik bijna alles zelf kan doen en ook heb gedaan. Maar het maakt het vak wel zwaar.Mijn lichaam schreeuwt al dagen om rust. Inmiddels ben ik alweer enige weken onafgebroken aan de gang. Met 1 dag van nietsdoen zelfs al vanaf 26 mei. Kortom, het wordt tijd om ook even wat gas terug te nemen. Nu de komende week nog uit een paar afspraken bestaat zal ik ook in diezelfde week echt even gas gaan terugnemen. Even wat bijtanken!Maandagavond heb ik een mooie opdracht bij het ROC en dinsdag bij mijn vrienden van de organisatie van All4Free waar ik ijsjes ga uitdelen.Woensdag ben ik in Borne waarna ik donderdag weer voor All4Free in Enschede ijsjes uitdeel. Pas daarna is het echt even over met het werk, alhoewel ik uiteraard op vrijdag en zaterdag volgens de gemaakte afspraak weer op het Agathaplein zal staan. Zondag nog even het Tuindorp op en dan kijken we naar wat we dan nog gaan doen in de vakantieweken welke volgen. Zo wie zo wordt er tijdens de bouwvak nauwelijks gereden. Dan is vrijwel iedereen op vakantie. En heeft routes rijden geen enkele zin. 

Opdracht bedrijf Arfman Holten

Het is dus gedaan met de grote drukte. Mijn gekwetste arm verraad dat ik al veel bollen ijs heb geschept. Ik moet bekennen dat ik het aantal geschepte bollen niet ken, maar dat het veel bollen zijn geweest is mij wel duidelijk. De fysiotherapeut heeft zijn handen vol aan het ‘repareren ‘ van de onwillige arm. Het schijnt een tennisarm te zijn. Moest er wel om lachen, ‘een tennisarm’. Met veel geluk kan het gerepareerd worden maar ook kan het zeer hardnekkig en langdurig gaan meespelen. Hoe het ook zij, ik zal ermee door moeten en dus is een zeer frequent bezoek aan de fysio een vereiste.

Vanavond (maandagavond) heb ik een behoorlijke opdracht bij het ROC. Een thuiswedstrijd. Hoef er dus niet ver voor te rijden. Kan ik nog 1x mijn arm pijnigen, want hier worden vele bollen ijs gevraagd, maar na deze opdracht wordt het echt een stuk rustiger met het aantallen bollen per uur. En kan ik eindelijk de arm wat meer rust geven.

 

Opdracht De Dondersteen

Komende week ga ik er mogelijk een paar keer op uit met de foodtrailer. Het weer gaat schijnbaar en tijdelijk een stapje terugdoen. Veel regen zou er gaan vallen. En dan met de Snor ijsjes doen, betekent dan ook dat ik zelf kletsnat zal worden. De genoemde opdrachten bij All4Free (op twee dagen deze week) en een ijstraktatie te Borne worden dus waarschijnlijk allemaal met de foodtrailer gedaan.
Dat bekijken we uiteraard per dag.

De afgelopen week weer op veel scholen geweest. Echt super om te mogen doen. Vooral omdat het echt geweldig is om met kinderen (basisschool) te mogen werken. Naast de scholen ook andere opdrachten mogen verwerken. Op de Deurningerstraat stond ik voor bewoners van diezelfde straat ijsjes te scheppen omdat zij tijdens de reconstructie van de Deurningerstraat zoveel ellende hadden moeten doorstaan. Die opdracht kwam van de aannemer. Ook was ik in Holten bij een bedrijf. En hier in Hengelo bij Twente Milieu. En gisteren stond ik bij spellen speciaalzaak De Dondersteen, van vriend en collega Sebastiaan van der Pal, om de signeersessie van Rick Meijer van zijn nieuwste boek ‘PingWing’ met ijs bij te wonen. Kortom, een leuke week!
(Btw: een aanrader voor de kinderen, zowel het boek, als de winkel ‘De Dondersteen’).

De scholen zijn gesloten. Het ijs is uitgedeeld. De kinderen hebben vakantie. De periode van rust is daarmee aangebroken. We gaan in deze vakantie periode zeker nog de wijken in maar we gaan wel wat minder rijden. Als geschreven is er tijdens de bouwvak nauwelijks wat te verdienen. Dan verblijven we wellicht meer thuis. Voor opdrachten ben ik er overigens altijd.

Na de vakantie gaan we er nog een twee dikke maanden tegenaan. In deze periode valt ook mijn evenement Kinderdag. Kinderdag, op 12 september, is vrijwel helemaal rond. Alles is bekend. Wel moeten wij nog wat kinderen aan de ontbijttafel hebben. Er zijn er nu 200 ingeschreven. Uiteindelijk moeten het er 500 worden. Laten we hopen dat wij in de resterende tijd nog 300 kinderen weten in te boeken voor het ontbijt. Dat zou mijn Kinderdag echt kompleet maken. Uiteraard kunnen kinderen ook zonder inschrijven overal mee spelen en doen wat zij willen. Het inschrijven betreft alleen het ontbijten met de ijscoman.

Ik ga besluiten. In de hoop dat het met de nieuwe uitbraak van Corona gaat meevallen. Ik heb er echter een zwaar hoofd in. Het maakt ondernemen niet leuk meer. Steeds vaker twijfel ik hoe het verder moet. Ik zelf heb ook een verantwoordelijkheid. Steeds opnieuw wordt die verantwoordelijkheid op de proef gesteld. Ik heb nu al veel te vaak gedacht; ik moet het anders gaan doen. Meer rekening houden met dit en dat. Het ondernemen wordt daardoor steeds minder leuk. Wil ik met plezier aan het werk blijven moet het nu toch een keer over zijn. En juist dát zie ik voorlopig er nog niet van komen. Inmiddels heb ik al wel spijt van de aankoop van mijn trailer. Hoe mooi ook, hij levert simpelweg te weinig op in deze ellenlange Coronatijd.