0
22 juni 2021

2021-26. AFSPRAKEN!

Vrijdagavond hing ik, spreekwoordelijk dan, met de tong op het stuur van de monotoom draaiende Snor, die onophoudelijk voorwaarts werd gestuwd door een voet die op het gaspedaal ruste. Soms zwelde het geluid aan, ten teken dat de langzame Snor snelheid maakte, zonder dat ie daarvoor meer inspanning leverde. We reden dan simpelweg omlaag. Eénmaal in de buurt gekomen van huis zag ik de skatebaan weer opdoemen. En op die skatebaan was het druk. Gevuld met jongeren, die het ene na het andere kunstje vertoonden. Vragende ogen keken mij aan. Maar ik wilde niet meer. Ik kon het door vermoeidheid niet meer opbrengen. In een andere situatie zou ik zijn gestopt en had ik de jeugd voorzien van een ijsje, zoals ik eerder al een paar keer had gedaan. Ik wilde maar één ding; naar huis, uit die Snor! De dag afsluiten! De jeugd op de skatebaan zal ik zeker nog een keer verrassen. Komt wel goed! Vermoeid parkeerde ik niet veel later de Snor onder zijn overkapping en drukte de stekker in het stopcontact. Het geluid van de oplader liet zich horen, zoals deze zich altijd laat horen en dus zat het goed.

Opdracht bij Electromach

Toen ik binnen op een stoel plaatsnam was de dag welke ik zo had gevreesd voorbij. Niet zozeer voor wat betreft de aantallen bollen, maar juist de tijden waarop ik op afspraak aanwezig moest zijn. Er zat tussen de afspraken gewoon weinig tijd en dat had een behoorlijke spanning met zich meegebracht. Het is dat zoon Joeri een opdracht kon overnemen om zijn vader wat te ontlasten, anders wat het bijna niet te doen geweest. Verder verliep de dag eigenlijk prima en werden er in totaal meer dan 1000 bollen ijs geschept. Mijn toch al geblesseerde arm was nu pijnlijker dan ervoor. Maar het mocht niet baten. Ik had het geflikt. De drukste dag (vooralsnog) qua afspraken was voorbij en was ook nog eens succesvol verlopen. Op TMZ Erve Mensman te Geesteren schepte ik de voor de bewoners het ene na het andere ijsje en nam sommigen ervan wat bij de neus, wat tot veel plezier leidde. De school waar ik kort daarvoor 500 bollen ijs schepte was al een bijzondere opdracht geweest. Na TMZ wisselde ik in Hengelo van aanhanger. De fietskar werd ingeruild voor de foodtrailer en de geleende aanhanger werd teruggebracht bij de eigenaar.
Verder ging ik vervolgens op de Snor, die Joeri na zijn opdracht keurig had achtergelaten op zijn parkeerplaats aan huis.

Opdracht bij basisschool 'de Mare'

Eerst naar voetbalvereniging ATC waar jeugd het seizoen afsloot met een BBQ. Na deze opdracht werd de Snor richting de Watertoren gestuurd om in de buurt op een feest wat ijs te serveren aan de aanwezige gasten. Dit was de laatste opdracht.

Het tekent deze tijd. Een tijd vol ijs afspraken. Dat maakt dat ik het bijzonder druk heb en dan vooral in het plannen van de afspraken en het nakomen ervan. De maand juni loopt inmiddels op zijn eind. En ik kan mededelen dat ik het prima heb gedaan. Nog een paar werkdagen en de laatste voorjaarsmaand zit er op. Van oudsher de beste maand.
Over twee weken starten de schoolvakanties en is het klaar met de drukte.

Dat ik met ijs opdrachten druk ben heeft ook consequenties. Zo kan ik de komende weken nauwelijks op het Agathaplein hamburgers en meer verkopen. Dan zijn er afspraken waar ik meer mee kan verdienen dan met hamburgers. De leiding van de Plus weet ervan. Het is nu éénmaal de drukste periode van een ijsseizoen.

Hoewel ik weinig thuis ben geweest in de afgelopen maand (ik ben maar 1 dag ivm regen thuisgebleven), kon ik wel zien en merken dat mijn 15 jaar oude maatje, Sam, het zwaarder krijgt. Ik zie dat hij steeds moeilijker vooruitkomt. En dat hij niets meer ziet, niet veel meer hoort, dat wist ik natuurlijk al een tijdje, maar het breekt hem steeds meer op. Hij zoekt zijn baasje of bazin, maar soms kan hij ons niet vinden en loopt hij doelloos rond.
Dan halen wij hem natuurlijk op en proberen we hem gerust te stellen. Hij is ook steeds onrustiger wanneer hij wakker is. Overigens slaapt hij heel veel. Sam is dan natuurlijk ook stokoud! 15 jaar voor een schapendoesje is bijzonder oud.
En 15 jaar deel uitmaken van ons gezin is ook een dingetje hoor! Het zal wat worden, een leven zonder Sam.
Toch hoop ik dat hij er nog even is. Maar ik vrees dat dat niet realistisch is.

Sam hedentendage en in zijn topjaren!

Het leven trekt verder. Het stopt niet voor de dood. De afgelopen jaren heb ik dat goed kunnen ervaren. Mijn moeder en mijn vader. Tantes en ooms. Ze gingen en de klok tikte gewoon verder.
Zelf kijk ik tegen de leeftijd van 60 jaar aan. Niet dat ik dat al dit jaar wordt maar wel het jaar erop.
Het is ook merkbaar bij drukke dagen als afgelopen vrijdag. Ik slaap dan voor zo’n drukke dag meestal niet goed meer. Ben ik al bezig met bedenken hoe ik het nog beter kan organiseren.

Hoe het ook zij, het werken met ijs is een hobbyisme dat is uitgegroeid tot een verdienmodel waarmee ik mijn gezin moet onderhouden. Toch voel ik nog dagelijks dankbaarheid, vrolijkheid en gezelligheid. En juist dat soort zaken doet mij beseffen dat ik door moet gaan. Zoals ik het ooit ben gestart. Soms kost dat wat kracht, maar meer als dat, levert het juist energie.

Sam loopt zijn rondjes. Ik zit aan de tafel buiten. Schrijf mijn blog. Doelloos loopt hij rond. Dan weer tegen een stoel, dan weer tegen mijn been. Hij blijft wel in de buurt. Kennelijk is dat voor hem nu het veiligste. Het doet wel pijn. Mijn maatje zo te zien worstelen. Maar nu ik er kan zijn ben ik wel blij er ook te kunnen zijn. Mijn vrouw zorgt al jaren enorm goed voor hem. Nu al helemaal. Ook zij weet dat het einde nadert.

Deze zondagmiddag, zo vóór de voetbalwedstrijd ga ik er nog even op uit met de Snor. Het kan nog net.
Morgen neem ik vwb ijs een rustdag.
Ga ik mijn trailer opruimen en in de avond ergens in Almelo hamburgers bakken.

Het is bijna gedaan met het voorseizoen. De langste dag ligt alweer even achter ons. Over twee weken keert de rust terug. Dan zijn de kinderen met vakantie. En zullen velen naar het vakantie adres afreizen.
Ik blijf rijden. Op een paar dagen tijdens de bouwvak na! Dan heeft het nauwelijks zin om te rijden. En kan ik beter mijn rust pakken!

Ik hoop dat ik dit seizoen nog veel mooie dingen mag beleven.
Het weer is vooralsnog in ieder geval uitstekend!
Wat dat betreft maak ik een mooie tijd door.