2023-11 De Slingerbeurs en meer….
Een eerste dag vrij van mijn werk werd gebruikt voor het bezoek aan de Slingerbeurs Hengelo. Een initiatief dat ik een warm hart toedraag. De organisatie ervan had ik tijdens de vorige aflevering van de Slingerbeurs toegezegd met ijs op de beursvloer te komen staan. Als een soort van dankbetuiging, omdat de organisatie een fantastisch initiatief betreft. Meer over die beurs en andere zaken betreffende het bedrijf Frankys Food kunt u hieronder lezen……
Je zal maar tot 1 oktober wanneer het tot dan durende contract bij TenCate Outdoor Fabrics afloopt nog 43 dagen vrij hebben. Dan mag je dat best veel noemen. En dan kun je uiteraard makkelijk een dag reserveren voor een mooi initiatief als dat de Slingerbeurs is. En dan ook nog eens ijs mogen uitdelen om het initiatief te steunen. Ik deed het omdat ik dat graag wilde. En omdat ik er als organisator en initiatiefnemer van Frankys ijs Kinderdag er in het verleden ook veel aan heb gehad en ook nog zal hebben. Voor diegenen die niet weten wat de Slingerbeurs inhoudt zal ik het even kort uitleggen; De Slingerbeurs is een jaarlijks evenement wat in maart wordt gehouden. Op deze beurs, welke elke keer dus gehouden wordt in het ROC-gebouw komen twee partijen tezamen; vragers en aanbieders. De vragers proberen bepaalde zaken te regelen met de aanbieders. Wanneer een vrager met aanbieder tot een akkoord komen ontstaat er een match. Een voorbeeld van een match welke mijn organisatie vorig jaar sloot met een aanbieder was bijvoorbeeld het aggregaat dat ons op Kinderdag enorm veel mogelijkheden bood voor de stroomvoorziening. Wij meldden ons toen bij die aanbieder met die vraag en niet veel later ontstond er een match tussen ons en de aanbieder. Het bedrijf leverde het aggregaat zonder dat daar geld voor werd betaald. Een match is dan ook een contract zonder dat daar geld mee gemoeid is. En laat dat nou net het mooie van deze beurs zijn. Dit gebeurt dus allemaal op de Slingerbeurs. Maar de Slinger doet zoveel meer. En als ondernemer zie ik in deze maatschappelijke organisatie veel moois tot stand komen. Zo bemiddelen zij vaak ook wanneer je buiten de beurs om iets nodig hebt voor jouw evenement. Echt een pracht organisatie met een mooi doel. Het sterkte mij in mijn idee om op de Slingerbeurs ijs beschikbaar te stellen voor de vragende, maar ook zeker voor de aanbieders die er elke keer belangeloos aan bijdragen. En uiteraard ook voor de hardwerkende mensen van de Slinger.
Omdat ik mijzelf met volle ijskar aanbood wilde de organisatie van de Slinger mij in de gelegenheid stellen iets over Kinderdag te vertellen. Op zich heb ik het daar niet zo op. Ik kan aan de ijskar lullen als brugman, maar vraag mij nooit voor een groep mensen te gaan spreken. Maar ik moest in het belang van mijn Stichting denken en omdat ik het belangrijk vond te kunnen zeggen waarvoor ik het allemaal doe schreef ik daartoe daags voor de Slingerbeurs een korte Pitch. Het waarom moest duidelijk overkomen. En toch… éénmaal voor zo’n grote groep mensen stokte mijn verhaal enigszins. Met wat gehakkel kwam het verhaal dan eindelijk op gang. Ik deed zo goed als mogelijk mijn best en liet de aanwezigen weten waarom wij Kinderdag organiseren. De Stichting werd genoemd en ik kon duidelijk maken waarom ik de Stichting destijds had opgericht. Dat deed ik met een anekdote. En gelukkig kwam deze duidelijk over. Hieronder staat dat deel van die pitch;
(ter verduidelijking; ik ga per jaar naar een aantal gezinnen om ze wat te geven namens mijn goede doelen stichting, Stichting Nelly. En onderstaand een beschrijving van een bezoek)
Het betreffende stuk;
Het is 2019. Ik bezoek een gezin met 4 kinderen. Een stoel inderhaast opgetuigd blijkt voor mij te zijn. Versierd door de kinderen. Ze weten niet wat er gaat gebeuren. Maar ze weten wel dat ik iets kom vertellen. Wanneer ik mij in de beste stoel heb geparkeerd vertel ik wat ik kom doen. Als ik zeg dat ze naar de dierentuin gaan en hen een enveloppe met entreekaartjes geef breekt vader. Zijn woorden raken mij; Ze zijn nog nooit ergens naar toe geweest! Nog voordat ik mijn verhaal verder kan doen breekt een kind in; “Maar hoe komen wij dan daar?’ Een tweede enveloppe komt nu uit mijn jas. Ik zeg; kijk hier maar eens in. Wanneer ze de treinkaartjes ontwaart schreeuwt ze het uit van plezier: “Voor het eerst in de trein!!!!” Bij vader stromen nu de tranen. Ik kan bijna niet verder, het liefst wil ik weg, maar ik moet nog 1 ding doen. En ik vervolg; “Wanneer jullie daarheen gaan, dan wil je vast ook wat drinken en eten of iets leuks meenemen. Nou, daarom heb ik deze enveloppe” en gaf de enveloppe aan het oudste kind. Het kind opende de enveloppe en haalde daar wat geld uit.
U zult begrijpen dat het feest compleet was.
Dagen later stuurde de moeder allerlei foto’s op als dank voor de geweldige dag welke het gezin had mogen beleven.
Liever ga ik zelf geen bezoeken brengen. Maar de begeleidende organisatie waarmee ik deze mensen kan bereiken stond erop. En dus ging ik. Het was zwaar maar ook bijzonder. Het geeft een goed beeld dat er veel misgaat in Nederland. En dat, hoewel niet veel, immers de Stichting heeft slechts de Kinderdag als inkomstenbron, het belangrijk is om deze mensen te blijven bezoeken. Ze wat leuks in vreselijke tijden te kunnen geven. Zolang Kinderdag er is, zal ook de Stichting er zijn!
Voor wat betreft KiNDERDAG zie ik wel beren op de weg. Ik moet nog zien of sponsoren weer geld willen steken in de nieuwe KiNDERDAG. Ik verneem om mij heen namelijk dat verschillende evenementen kampen met een afnemende belangstelling van sponsoren. Zelf heb ik die ervaring nog niet, maar eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik na een mail richting de sponsoren nog weinig reacties heb mogen ontvangen. Ik vertrouw echter op mijn werk als initiatiefnemer en blijf positief.
Zelf heb ik dus gisteren op de Slingerbeurs niets kunnen regelen. Dat deden twee leden van mijn organisatie. Ik moest ijsjes scheppen en daartoe moest de Snor voor het eerst dit jaar met ijs de weg op. En wat voelde het weer vertrouwd. Er werd overigens goed ijs gegeten en terwijl ik daar mijn ding deed vroegen verschillende organisaties of de ijscoman ook mee wilde doen aan hun nog te organiseren evenementen. Uiteraard heb ik ze allemaal toegezegd te willen kijken naar hun specifieke wensen. Wel met de opmerking dat ik veel voor mijn werkgever weg ben en dus niet altijd tijd heb. Om dat rustig te kunnen bekijken heb ik ze gevraagd om hun vraag via mail in te sturen. Kortom, ik mag dan wel ijs hebben weggegeven, er komt mogelijk wel weer wat uit. En hoewel dat absoluut niet mijn beweegreden was dit te doen, was dat wel een mooie bijkomstigheid.
Het ijsseizoen staat op starten, maar ik zie nog altijd geen enkele mogelijkheid. Het is tot nog toe een vreselijk voorjaar, alhoewel het nog altijd winter is. Maar alle jaren ervoor was ik rond deze tijd al op straat of op straat geweest. En gisteren tijdens de beurs voelde ik mij weer in mijn element. Op de pitch na dan. Maar als ijscoman draaide ik de ijsjes alsof ik geen “winterslaap” had gehad.
We gaan zien wanneer het weer tot een rit komt. Eerstens was het dit weekend dat ik zou openen. Toen het weer niet werd wat het aanvankelijk zou worden verschoof ik het met een week naar volgend weekend. Maar nu al weet ik dat ook dat waarschijnlijk niet doorgaat. Ondanks dat laat ik nog even zo. Wie weet…..
Tot de volgende keer,
Frank Boereboom
Frankys ijs
, Hengelo