2021-51. De Laatste van het jaar!

Zoals elke trouwe lezer weet zit ik vrijwel nooit in zak en as. Ik ben immer positief en mocht het ooit eens een keer wat meer tegenzitten dan anders, zie ik toch altijd weer een uitweg. Dit jaar was het niet zo best gesteld met veel zaken. Eerst was daar die langdurige doofheid. Langdurig door het uitstellen van de benodigde operatie. Dit in verband met de opnames inzake Corona patiënten. Pas in het afgelopen najaar mocht ik dan eindelijk, na bijna twee jaar van uitstel, en net voor de nieuwe zorgwekkende toename van Coronagevallen, onder het mes. De verbetering van het gehoor volgde echter pas weken na de operatie. Lang hoorde ik de geluiden als het geluid dat als vervormd mag worden betiteld, als het geluid uit een box welke kapot was geblazen. Maar het gehoor herstelde met de weken die volgden. Momenteel zit ik in een ernstige verkoudheid welke mijn gehoor normaal gesproken doet verslechteren, maar nu, na deze ingreep is er van vermindering van het gehoor geen enkele sprake. Een paar weken geleden was ik nog bij mijn KNO arts op bezoek voor controle van mijn geopereerde oren. Dokter Prinsen vroeg mij hoe het ging met het gehoor. En toen ik haar vertelde dat ik tevreden was keek ze nog even naar de door haar geplaatste buizen in mijn trommelvliezen. En constateerde zij dat ze mooi op hun plaats zaten. Tevreden noteerde ze haar bevindingen. En toen ze zei dat ik niet meer op herhaling hoefde te komen, terwijl er zeker nog 2 controlebezoeken voor stonden, omdat dat mij als kleine ondernemer veel geld aan eigen risico zou gaan kosten, kon ik vaststellen dat deze arts een arts naar mijn hart was en ik een paar jaar geleden de goede keuze had gemaakt om haar mijn KNO arts te laten zijn. Wat een topvrouw!

Op het gebied van gezondheid ging het dit jaar verder goed. Wel moest ik dit jaar opnieuw in quarantaine omdat mijn vrouw en zoon Corona hadden opgelopen. Eerder, nog in 2020, had mijn inmiddels uit huis wonende zoon mij nog in quarantaine weten te krijgen omdat hij toen als eerste in de familie Corona had. Maar buiten deze quarantaine tijd en operatie aan mijn gehoor en keel, waren er verder gelukkig geen problemen op het gebied van gezondheid.

Wel verloren wij onze lieve schapendoes Sam. Helaas was Sam op. Bijna 16 jaar was hij ons trouwe gezinslid geweest. Dat dat binnen ons gezin meer losmaakte dan ik had verwacht merkte ik in die week van afscheid nemen. Mijn kinderen waren allen onder de indruk. Sommigen hadden er zelfs veel meer moeite mee dan ik had verwacht. Zelf had ik het er ook bijzonder moeilijk mee. Ik mis nog iedere dag dat moment waarop hij zijn bek op mijn schoot legt. Of zijn vrolijkheid! Sam was een prachtige hond met een mooi karakter. Ik zal hem noot vergeten!

De situatie rond Corona hield het bedrijf Frankys Food dit jaar wel meer in de greep. Zo kon ik opnieuw bijna niets met “de Kar vol Blijheid”. Er waren immers geen evenementen. Mijn eigen evenement Kinderdag kon ook dit jaar opnieuw geen doorgang vinden. Zo ook vele andere evenementen waaraan ik mijn medewerking reeds had toegezegd. En daarmee verloor Frankys Food veel geld aan omzetten en dus aan inkomsten. Maar vooral Frankys ijs liep niet best. Dit onderdeel had veel te lijden van de slechte zomer. Het slechtste seizoen dat ik ooit in het bestaan van Frankys Food heb meegemaakt. De combi van slechte zomer en een seizoen zonder evenementen zette het bestaan van Frankys Food bijzonder onder druk.Wel stond ik met vriend Bertus op een bijzonder evenement tbv kinderen met Kanker of een verleden met kanker. Een prachtig evenement waaraan ik geen verdiensten had, maar waar ik wel de kosten gedekt kreeg en daarnaast met Bertus veel energie tankte. Geweldig om te mogen doen! Wij hebben dan ook onze medewerking voor volgend jaar alweer toegezegd! Ook op het Agathaplein waar ik hamburgers, broodjes beenham en braadworsten aan de man probeer te brengen liep het niet meer zo goed als in de eerste maanden. Die verwijdering aldaar, begin dit jaar, door boa’s, heeft mij absoluut geen goed gedaan. Meer kapot gemaakt dan mij lief is. Stond ik eerst nog voor de ingang van de Plus supermarkt en had ik daar bijzonder veel klanten, nu sta ik sinds ik er weer mag staan, achter de viskraam en achter een muur waar later zelfs nog eens een soort van “brievenbus/pakketjes kast” voor is gezet, waardoor ik nog meer uit het zicht ben geraakt. Tel daar alle maanden bij op van een door Corona gesloten Action en je weet waaraan de slechtere resultaten ten grondslag liggen. Toch bleef ik komen omdat ik het voor mijn gevoel niet kon maken deze gegeven plek (door de Plus) te mijden. Bovendien betreft het mijn eigen tijd en kost mij het daarom geen enkele cent. Opleveren doet het aan de andere kant ook niet veel. En dus gaan we de komende periode goed nadenken wat wij met deze bron van inkomsten gaan doen.

Omdat alles zo heeft tegengezeten dit jaar en ik van het Rijk nooit ene cent had gekregen heb ik op een bepaald moment de gemeente om hulp moeten vragen. Dat doe ik liever niet. Gewoon, omdat ik vind dat ik mijn eigen boontjes moet kunnen doppen. Maar de situatie rond Corona was nu al heel lang zodanig, dat ik er ook niets aan kon doen. Bovendien hebben zoveel collegae wel ondersteuning gehad dat ik het bijna schandalig vond worden dat ik geen ene cent mocht ontvangen. De slechte zomer werkte natuurlijk ook niet echt mee. Uiteindelijk kreeg ik een enkel bedrag waarmee ik in ieder geval een klein beetje uit de zorgen kwam. Maar het gaf wel aan dat ik niet nog zo’n seizoen moet gaan krijgen, want dan lig ik echt op mijn gat. Corona valt wel te overzien. Slecht weer dus niet!

Op tijd inzien dat het niet zo kan blijven doorgaan getuigd overigens ook van goed ondernemerschap! En dus solliciteerde ik al vanaf september op een baan. Om de door Corona gestegen privé uitgaven het hoofd te bieden en tegelijkertijd het banksaldo van Frankys Food te gebruiken waar ze voor bestemd was. Met het doemscenario van het einde van Frankys Food in het zicht, was ik erg opgelucht toen ik eind november voor een periode van 4 a 5 maanden bij TenCate Outdoor Fabrics werd aangenomen in de functie van sales promotor. En was er van een doemscenario geen sprake meer. Frankys Food was gered en het gezin Boereboom kon weer opgelucht adem halen. En toch heeft deze periode mij wel bijzonder aan het denken gezet. Zo wil en kan ik niet doorgaan. Komende maanden werk ik voor TenCate, om daarna weer in mijn Snor te gaan zitten om ijs aan de man te brengen. Maar hoe zal de nieuwe zomer zich laten zien? Hoe, met andere woorden, zal het nieuwe ijsseizoen zijn? Het zal dus opnieuw geen makkelijk jaar worden. De reserves zijn op en de verwachtingen zijn minstens zo onzeker als anders. Ik ga er niet over liegen. Het is zoals het is.

Wat ik wel weet is dat ik graag blijf rondrijden als uw ijscoman en dit nog jaren blijf doen. Echter, de tijd dat dit zonder ruggensteun van een ander inkomen kan, met al die prijsstijgingen welke ons kortgeleden hebben overvallen, lijkt dat echt definitief voorbij. Dit betekent dat ik mogelijk niet meer loskom van ander werk. En het ijs rijden weer ga zien als zoals ik het ooit heb gezien; naast werken een paar dagen in de week op de Snor.

Toch leek er uiteindelijk nog wel wat te verdienen in deze laatste maand van het jaar. Zo werd ik twee keer ingehuurd met de Foodtrailer, had ik bovendien nog wat ontbijtjes, waarvan een paar bijzonder en reed ik 15 avonden met de KerstSnor ijs te verkopen door verschillende wijken van Hengelo. En juist tijdens deze dagen werd ik in mijn functie van ijscoman erg gewaardeerd. Precies waarom ik ook deze routes reed; “Het brengen van een momentje van geluk! Zeker in deze donkere tijd van opnieuw een lockdown”. En het werkte! Het werd zo gewaardeerd dat ik soms met omzetten thuis keerde die in de zomer niet zouden misstaan! Bovendien werd het geheel (KerstSnor in zijn geheel) bijzonder genoemd en ging het geheel vaak op de foto en film. Kreeg ik veel fooi en zette ik mijn klanten aan tot het maken van foto’s om met de mooist ingediende foto een bak ijs te winnen. Veel foto’s werden dan ook gedeeld. Een winnares is inmiddels bekend, de foto ook!

En zo kon ik toch de bankrekening van Frankys Food weer wat spekken. Nu de komende periode ben ik dus werkzaam als sales promotor van TenCate Outdoor Fabrics en zal ik slechts nog op het Agathaplein actief zijn. Verder houd ik mij op de vlakte voor wat betreft Frankys Food. Wel heb ik één dezer dagen, ik ben tot 5 januari vrij, nog een bijzondere ontmoeting. Wat dat gaat opleveren is mij op dit moment natuurlijk niet bekend. Echter, het is wel een bijzondere ontmoeting. Ik laat mij leiden door diegene die met mij het gesprek aangaat. Mocht hieruit iets vernieuwends komen dan weet u dat uiteraard zo spoedig mogelijk. Tot die tijd houd ik de kaken stijf op mekaar.

Dit laatste geldt niet voor mijn nieuwjaarswens aan u.
Laten wij hopen dat het met uwer en onzer gezondheid goed blijft gaan. En dat wij eind 2022 kunnen zeggen dat het voor wat betreft Corona handelbaar is geworden en de boel weer enigszins is genormaliseerd. Dat de horecabedrijven (welke er dan nog zijn) hoge omzetten mogen halen, alle andere winkeliers goede zaken mogen doen, er weer evenementen zijn geweest. En dat het u ook in al het andere goed mag gaan! Zo ook met Frankys Food, in welke hoedanigheid dan ook.

De jaarwisseling nadert, de dagen lengen. Een teken dat wij de goede kant opgaan. De Snor wordt deze week bevrijdt van zijn versieringen. De schade opgenomen. Benieuwd naar wat het betonblok waarop ik ben geknald heeft gedaan met de Snor.

Een volgend blog komt in het nieuwe jaar uit. Zoals ik al schreef, ik blijf actief op het Agathaplein en blijf ook uw ijscoman. Ben erg benieuwd naar mijn vooruitgang in het werk bij TenCate en ook naar de ontwikkeling van de nabije toekomst voor wat betreft Corona en Frankys Food. Ik hoef u niet te zeggen dat ik nooit zal opgeven. Ik zal altijd blijven werken aan mijn mini bedrijfje. Alleen de vorm is onderhevig aan eventuele veranderde denkwijzen. Niets meer en niets minder……

Vandaag sluit ik 2021 zakelijk af. Het is klaar. We nemen afscheid van een zwaar jaar. Een slecht omzet jaar. En kijken dan ook graag vooruit. Naar mijn nieuwe (tijdelijke) baan, naar mijn nieuwe ijsseizoen en uiteraard ook naar mijn bijzondere gesprek begin januari. Benieuwd naar wat daar uitkomt. Als er wat te vertellen valt volgt dat vanzelf!

Tot volgend jaar, wat zoveel betekent als volgende week!

Frank Boereboom
Frankys Food
Hengelo