2021-42. De laatste rit van 2021!
Het leek aanvankelijk gedaan met het ijs rijden toen ik op 10 oktober met dat mooie weer nog over het tuindorp had gereden. De weersvooruitzichten voor de dagen erna waren toen niet al te best en dus liet ik die dag weten dat de rit over het tuindorp mijn mogelijk laatste rit van dit seizoen zou zijn. Mogelijk, omdat het weer zich niet laat vangen in weersvooruitzichten. Dat het uitspreken van een laatste rit wat voorbarig kan zijn bleek weken later toen we, eind oktober, nog een paar mooie dagen mochten hebben. En zo reed ik op 28 oktober alsnog een succesvolle rit met de Snor.
Als geschreven laat het weer zich niet vangen in een weerbericht. Zoveel is mij na 8 jaar van ijsjes rijden wel duidelijk geworden. In de jaren welke achter mij liggen bleef ik soms thuis op basis van de weersverwachtingen voor die dag. Nam ik geen enkel risico. Want een ijskar in de regen is verdomd vervelend. Op de eerste plaats levert regen geen verkopen op. Daarnaast is regen ook niet goed voor de vriezer op de Snor. Weliswaar kan de vriezer zelf goed tegen regen, echter, de vriezer absorbeert veel vocht langs de randen. En ook wanneer het water op de deksels ligt, loopt het ondanks de afsluiting toch naar binnen. Gevolg; moeilijk te openen deksels door het aanvriezen van regenwater. Ook de wafels absorberen vocht en worden na enige tijd slof. Kortom; redenen genoeg om niet uit te rijden bij regen of bij regenachtig weer en ook zelfs niet bij voorspellingen waarbij regen voorkomt. In het verleden heb ik in een aantal gevallen de rit moeten afzeggen omdat er regen op de radar stond, maar bleek dan later dat het met de regen meeviel of dat er zelfs helemaal geen regen viel en ik gewoon had kunnen rijden. Zat de weerdienst er helemaal naast.
Op 10 oktober, vlak voor die mogelijk laatste rit over het tuindorp, had ik alvast de weersvoorspellingen voor de dagen erna geraadpleegd en zag ik dat het ijs rijden voor de periode na 10 oktober, voor wat betreft regenkansen en temperatuur, geen enkele kans meer zou krijgen. Bovendien is de “honger” naar ijs, zo halverwege oktober, ook wel wat gestild. En dus was het voor mij vrijwel zeker dat ik op die 10e van oktober de laatste rit van het seizoen zou gaan rijden. En ondanks dat vermelde ik op facebook dat ik de mogelijkheid op een enkele rit nog wel open zou houden, immers, het was nog vroeg in oktober. En een ijscoman als ik geniet van elke rit!
Afgelopen week was het weer zo mooi dat er zich een mogelijkheid voordeed om er nog één keer op uit te trekken. Omdat het mooi weer was maar ook omdat ik op 1 wijk dit seizoen door slecht weer nog maar nauwelijks was geweest. En daarom had ik al veel eerder uitgemaakt dat wanneer er zich nog een mogelijkheid zou voordoen, ik die rit zou rijden op de wijk Vossenbelt en omgeving.
En dus reed ik die donderdagmiddag, de 28ste van oktober, over Vossenbelt, Sprinkhaan en Dalmeden. Het werd een leuke rit die zou uitlopen door de onverwachte drukte aan het begin. Maar ook door de lengte van deze rit. Zo startte ik met goede verkopen en bleef dit doorgaan totdat de zon onderging. Daarna zakten de ijsverkopen als een pudding in elkaar en werd er nog maar weinig verkocht. Het teken dat ijsverkoop in het najaar altijd veel minder is dan in het voorjaar. Neem qua weer een gelijkwaardige dag in maart en je verkoopt zoveel beter. Toch was de omzet van deze dag er één die er mocht zijn. Na de rit werd het ook gelijk duidelijk dat dit echt de allerlaatste rit van dit zomerseizoen zou zijn, want goed weer lijkt er nu echt niet meer in te zitten.
En daarmee is dit ijs seizoen helaas tot een einde gekomen en kunnen we de balans opmaken. Het is duidelijk dat dit door alle omstandigheden een slecht ijs seizoen is geworden waarvan ik zelfs kan zeggen dat het mijn slechtste is sinds de oprichting van Frankys ijs! Dit heeft natuurlijk vooral met het weer te maken. De maanden april, mei, juli en augustus waren veel te wisselvallig. Maar naast het weer heeft het ook niet echt meegezeten met de crisis waarin wij zitten. Zo werden eind augustus, begin september, toch nog veel evenementen verboden vanwege Corona. Hierdoor liep ik opnieuw veel inkomsten mis. Maar er is ook een reden waaraan ik zelf schuldig ben. Althans, dat vind ik zelf. Te vaak verkeerde keuzes gemaakt. En ook al deed dit het bedrijf dan wel niet veel, toch ben ik niet tevreden over sommige zaken welke ik aanpakte. Tijd voor herbezinning dus. “De Kar vol Blijheid” bijvoorbeeld is op dit moment en in deze tijd meer een nagel aan mijn doodskist dan dat ik er blij mee ben! Te weinig werk en toch die kosten. De evenementenbranche ligt al jaren op zijn gat. En zoals ik het nu zie, zit daar voorlopig geen verbetering in. Als geschreven, die kar kocht ik nog net vóór Corona. Sterker nog; na de uitbraak van Corona in Nederland moest ik de in december bestelde (en in mei 2020 afgebouwde) foodtrailer ophalen! En dus kon ik toen niet weten wat ik nu weet
Nu het ijs seizoen over is, breek ik mijn gedachten over de afgelopen zomer, de matige verkopen, de Dekselse Snor en de foodtrailer “De Kar vol Blijheid”. Zo wil en kan ik niet doorgaan. Ik moet wel leven van mijn werk en op deze manier is het vrijwel niet vol te houden. Op dit moment grijp ik elke mogelijkheid aan om geld te verdienen, maar is dat dan ook vaak ad-hoc werken en daardoor neem ik extra risico. De crêperie draait gelukkig nog redelijk en de hamburgertak lijkt wat beter te draaien dan voorheen, toch is het allemaal wat matig. Hoorde laatst nog iemand zeggen; “Maar als ik zie hoe vaak jij nog op pad bent, zou je zeggen dat je toch wel wat verdiend”. Dat is ook zo, maar het leven zelf is behoorlijk duur geworden. De benzineprijs, de prijs van gas, de inkopen, alles is veel duurder geworden. Het wordt zo gezegd, steeds moeilijker om rond te komen. Maar een ieder die mij kent weet dat ik niet zomaar opgeef.
Het seizoen mag dan wat moeizaam zijn verlopen, toch blijf ik het leuk vinden om leuke dingen te bedenken en creativiteit te gebruiken. De kerstroutes zijn een voorbeeld daarvan. Zo leuk om te doen! Momenteel staat de Snor onder zijn dak en zijn de kerstspullen al tevoorschijn gehaald. De verwachting is dat ik vanaf volgende week ga starten met de opbouw van de KerstSnor. Het moet uiteraard weer een plaatje worden. Direct na Sinterklaas gaan we naar verwachting de weg weer op. Na deze ritten en het verwijderen van de Kerstversiering gaat de Snor op blokken in afwachting van de start van het nieuwe ijsseizoen.
De afgelopen dagen was ik veel met de foodtrailer op pad. Kleine maar gezellige opdrachten met vooral hamburgers gedaan. Ook nog in het centrum van Hengelo gestaan. Een voorbeeld van ad hoc werken! Je weet dan absoluut niet wat je moet verwachten aan klandizie en dus koop je in op basis van wat jij denkt dat logisch is. Wanneer de verkopen dan enigszins tegenvallen ben je veel geld kwijt aan ontdooid materiaal.
De weg naar rust in mijn hoofd is ingezet. We gaan naar een punt werken dat ik ook meer rust kan vinden in de dingen die ik doe. Ondernemen is leuk, maar het is ook zwaar, vooral geestelijk. En vooral in deze Corona jaargangen. Ik heb als Frankys Food nooit een probleem gemaakt van de maatregelen welke in verband met Corona aan bedrijven werden opgelegd. Heb er zelfs mijn best voor gedaan om het allemaal zo goed mogelijk voor elkaar te maken. Zo was er lang een glasplaat op de Snor en ook pompjes met desinfectie materiaal. Had ik een protocol waarmee de klanten het moesten doen. En leverde ik ijs slechts in bakjes. Kortom, ik paste mij in het geheel aan aan de omstandigheden. Dat Kinderdag, mijn evenement, alweer 2 jaar niet heeft plaatsgevonden, dat doet pijn, heel veel pijn!
Ik besef dat ik misschien wat negatief of zwaar bedrukt overkom, maar dat is niet mijn bedoeling. Ik ben nog immer reuze optimistisch maar we mogen de realiteit ook niet uit het oog verliezen. En een goed ondernemer ziet wat verkeerd gaat en handelt ernaar. Er is slechts 1 ding waaraan ik niks kan veranderen en dat is het weer. Corona levert en leverde in ieder geval, ook nog wat problemen op waaraan ik weinig kan veranderen. Voor de rest moet ik het echt bij mijzelf zoeken. En dat doe ik dus. Niets meer en niets minder.
Wanneer je op een zondag in je stoel zit en nadenkt over het uitoefenen van je bedrijf en in die stilte hoort dat er iets door de brievenbus wordt gegooid en bij het kijken ziet dat er een tekening van kinderen door de bus is gegooid, besef je weer waarvoor je het allemaal doet. Het zijn juist deze kleine dingen die zo verschrikkelijk waardevol zijn. Die energie geven en je weer vooruit doen gaan.
Het is zoals het is. De zomertijd is inmiddels wintertijd. De dagen worden korter en de nachten langer. Nog even en het is weer Kerst! De kerstversiering is inmiddels alweer uit de kast gehaald en staat op de tafel in de kamer. Vanavond ga ik inventariseren wat ik heb en kijken wat er nog moet worden verbeterd. Kortom; De versiering van de KerstSnor is reeds in voorbereiding. Kan ik er straks weer mooi op uittrekken met de KerstSnor! En na dat alles, hoop ik echt op een mooi en goed zomerseizoen. Een zomer die staat waarvoor hij zomer genoemd wordt. Met mooi en warm weer. Voor wat Corona betreft hoop ik tegen beter weten in, dat er een keer een einde komt aan de ellende waarmee wij van doen hebben. Als ondernemer zó moeten laveren tussen al die externe factoren maakt het ondernemen met Frankys Food onzeker en is dan ook niet leuk. Kon ik er maar wat aan doen……
Tot volgende week!
Frank Boereboom
Frankys Food
Hengelo