2024-09 KiNDERDAG en de Nijverbij

Totdat ik nietsvermoedend mijn loopje over het terrein maakte. En zag dat die lieve clown Dirk, die overigens alweer voor de derde keer helemaal uit Eindhoven naar ons evenement was gekomen, zonder drinken zat. En mensen, Dirk is zo’n persoon. Let helemaal niet op zichzelf. Blijft maar ballonnen blazen en kneden voor die prachtige klantjes. En dus greep ik in; “Dirk, heb jij wel wat te drinken?”. Maar Dirk ging onvermoeibaar door. Maar dan kent hij mij nog niet. “Dirk…. Heb jij wel wat te drinken?” zei ik wat harder om hem te dwingen te antwoorden. Toen hij daarop tijdens het in elkaar draaien van een ballon, negatief antwoordde zei ik dat ik wat voor hem ging halen; “Waar houd je van? Wat wil je drinken?” Je moet weten dat Dirk voor mij een heel bijzondere man is. Ik houd van hem. Hij doet alles voor de kinderen en hij blijft er ook maar mee doorgaan. Hij arriveert rond 10 uur, gaat ergens staan en vertrekt na 16 uur naar zijn Eindhoven zonder dat ie stopt met ballonnen draaien. Dat is me er eentje! Ooit eens een clown gehad die ging zitten en bleef zitten. Deed niet veel, behalve zijn hand ophouden. Nou Dirk, die gaat maar door! En dus besloot ik Sinas te halen, geheel in de wens van Dirk. Maar geen glas of beker, nee Dirk zou een hele fles krijgen met een beker erbij, zodat hij af en toe wat tot zich kon nemen. Maar onderweg naar de bar werd ik ineens geroepen. Mijn naam hoorde ik heel hard uit de mond komen van Edwin, één van mijn organisatie leden. Hij zei dat ik gauw mee moest komen. Omdat ik dacht dat er iets erg gebeurd was, schrok ik mij een hoedje. Ik vroeg al lopende naar waar ik een chaos vermoedde steeds aan Edwin; “Wat is er, wat is er nou? Is er iets ergs gebeurd?”. En terwijl wij verder liepen voelde ik mij steeds bezorgder raken. “Zeg nou wat er aan de hand is” maar hij zei alleen maar dat ik mee moest komen. Vlakbij het podium aangekomen zag ik een ander organisatielid (Monique Sanderink) op het podium staan en hoorde ik haar zeggen, “Ja, daar is die dan” al kijkende in mijn richting. Toen ik begreep dat ik op het podium werd verwacht, was ik enerzijds opgelucht omdat er kennelijk niks ergs gebeurd was, maar tegelijkertijd was ik niet blij met het feit dat ik door haar op het podium werd uitgenodigd. Dit kon nooit goed zijn! Terwijl mijn hersencellen probeerden te begrijpen wat hier aan de hand was, voelde ik een kleine onzekerheid opkomen; Wat was hier aan de hand? Wat hadden ze nu weer bekokstoofd. Maar toen Monique plaatsmaakte voor de wethouder wist ik dat er iets speciaals zou komen. De tekst die hij uitsprak waren mooie woorden voor uw ijscoman. En voor mijn gevoel duurde het allemaal wat lang en wilde ik maar 1 ding; weg van dat podium en weg van die mooie woorden. Ik hou er gewoon niet van. En ik doe het ook niet voor al die aandacht. Maar Gerard Gerrits, de wethouder, ging onvermoeibaar verder met zijn mooie woorden. En ik moest het maar accepteren, ik kon immers ook niet weglopen. Toen hij de tekst had uitgesproken zei hij dat ik “De Nijverbij” opgespeld zou krijgen. Een erkenning voor mensen die iets bijzonders voor de maatschappij hebben verricht. Niet veel later spelde hij mij inderdaad de erkenning op. Ik stond perplex en ik kon de tranen niet bedwingen. Mijn gedachten waren op dat moment bij mijn lieve vader en moeder. Hoe zouden zij het hebben gevonden, was mijn gedachte. Een luid applaus haalde mij weer terug in de realiteit. De wethouder keek mij aan en zag dat het allemaal wat met mij deed. En dus, toen ik vroeg, ”Mag ik nu van het podium af” moest hij lachen en knikte hij dat het goed was. Even later werd ik door mijn organisatieleden en vrienden gefeliciteerd. Een mooie erkenning omdat ik veel doe voor de mensen die het zo hard nodig hebben (Lees; Stichting Nelly). Maar eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik het natuurlijk allemaal niet alleen doe. Eénmaal toen de felicitaties hadden plaatsgevonden moest de wethouder wel lachen om het geheel. Hij was namelijk al eerder gearriveerd en dus door mij gespot. In het gebouwtje van het zwembad, ons hoofdkwartier voor deze KiNDERDAG, stond hij naar de zwemmers te kijken. Toen ik binnen kwam vroeg ik geïnteresseerd wat hij kwam doen. Toen hij zei dat hij voor de ijsberen was gekomen, een club van vroege zwemmers, was ik enigszins teleurgesteld en kon ik alleen maar denken aan het feit dat hij kennelijk niet voor ons mooie evenement was gekomen. Dat vond ik dus niet zo leuk. Maar hij zag dat ik door zijn antwoord wat teleurgesteld was en sprak uit dat hij het evenement wel heel leuk eruit vond zien. Wist ik veel dat hij voor mij kwam? Ik liep kort erna naar buiten, het evenementen terrein op richting clown Dirk. En daar werd ik dus ineens geroepen. Ik wist dus helemaal niets. Het was echt een verrassing.

KiNDERDAG heb ik in 2015 het levenslicht laten zien. Ik deed vrijwel alles alleen. Ik had slechts een wijkgenote welke de aanwezige kindjes schminkte. En ook het jaar erna heb ik nog veel alleen gedaan, Wel was er een kleine groep die mij hielp. Maar mijn kindje werd met de nieuwe editie steeds groter. En vroeg dus ook om meer hulp. En die kwam er in de vorm van de huidige organisatie. En terwijl KiNDERDAG groeide bleef het evenement eigenlijk altijd wel in de geest van hoe ik het wilde hebben. De huidige leden begrijpen precies hoe ik dat bedoel. En zonder hen zou het allemaal ook niet haalbaar zijn. En daar ben ik mijn organisatie heel dankbaar voor en dus is de Nijverbij ook een verdienste voor hen.

Maar toen ik dus weer in de realiteit was teruggekeerd, na al die felicitaties, schrok ik weer “wakker” omdat clown Dirk nog altijd geen drinken had gehad en dus riep ik mijn zoon bij mij en vroeg hem om een fles Sinas bij Dirk te brengen met een beker, wat René dan ook meteen deed. Even later arriveerde wat familieleden op het terrein in de vorm van mijn zus, schoonzus en neefje. Mijn broer was er ook bij en zou ook komen helpen. Niet veel later stond hij al achter de bar. Toen ik hen “De Nijverbij” toonde moest ik opnieuw de tranen laten gaan. “Hoe zou papa dit hebben gevonden” sprak ik mijn zus toe. Waarop ook zij emotioneel werd. Afijn, na dat emotionele gedoe moesten wij er allebei ook wel weer om lachen.

De dag werd steeds mooier. Toen wij rond 06.00 uur startte met de opbouw hadden we nog regen gehad. Niet veel, maar toch. Dat het niet lang zou regenen had ik al gezien op al die weerapps die op mijn telefoon staan. Mooi zou het eerst ook niet zijn. Veel bewolking en dus weinig tot geen zon. De voorbereidingen en de opbouw werden keurig op tijd afgerond. Rond half 10 waren wij klaar. Een beetje vreemd was wel dat er op dat moment nog nauwelijks kinderen op het terrein liepen. Eerdere edities waren er al veel kinderen voordat het ontbijt zou starten. Rond 10 uur vulde de ontbijttafel zich dan uiteindelijk met kinderen. Maar er waren veel plaatsen aan de tafel onbezet. En dat voor een ontbijttafel welke door de organisatie ook nog eens was begrensd tot 200 gastjes. Was het weer dan wellicht reden dat het bij de start van deze editie niet zo druk was? ik was wel wat verbaasd, maar ik zag ook, dat van beide kanten van het evenemententerrein nog kinderen kwamen aanlopen. Ik besloot mij er niet meer druk om te maken. Het zou vast wel goed komen. Uiteindelijk vulde de tafel zich voor drie kwart. En wat was het toch weer een leuk gezicht! De kinderen kregen allemaal een petje met het KiNDERDAG logo. Een kadootje van de organisatie omdat zij zich alweer jaren inzet voor het evenement KiNDERDAG. Het evenement werd voor de tiende keer georganiseerd. Door Corona werd het KiNDERDAG twee jaargangen niet gehouden.

De petjes op de koppies van die kinderen vormden een leuk beeld. De foto welke ik heb bijgevoegd laat dat ook zien. Na het ontbijt startte Shanelle het KiNDERDAG lied. Waarmee de KiNDERDAG eigenlijk echt van start ging. Kinderen konden zich vermaken met allerlei attracties en spellen. Op het terrein stonden kraampjes van bevriende organisaties als All4Free en Phoenix4kids. Deze twee groepen hadden ook van alles meegenomen om de kinderen te vermaken. Een auto mocht worden beschilderd. De sweeper draaide weer zijn uurtjes, de Kiekbox, de Draaimolen en wat andere gehuurde zaken werden druk bezocht door de kinderen. Op het podium waren meerdere optredens. Shanelle de Lannoij, Gio Swikker en Kaey van de Berg en tovenaar Sem Houtenbos waren na elkaar op het podium te vinden. Ook dansgroep Dynamic Dancers was een paar keer op het podium. Na dat alle artiesten hun bijdrage hadden geleverd, ging vrijwilliger Jan Willem nog even op het podium zingen. Dat doet hij alweer aardig wat jaar. KiNDERDAG werd na 13 uur bijzonder druk. Ook door het mooie weer dat ons inmiddels had bereikt. Strakblauw en een graadje of 23. Hoe mooi wil je het hebben? Van alle kanten kwamen complimenten. Het was weer gelukt! KiNDERDAG verliep uitmuntend. Door de grote belangstelling verkochten wij enorm veel glazen drank, hamburgers, braadworsten en vooral ijs. Al het andere werd verkocht door externe partijen, die de muntjes konden inleveren en daar geld voor kregen. En Dirk, de clown? Ik ben er nadat ik mijn zoon erheen had gestuurd, naartoe gelopen. Ik zag een nog volle fles Sinas staan en ook het bekertje. Droog. Ik greep in! En zei tegen de rij mensen; “Beste mensen, Dirk is een goed mens, hij gaat maar door. Hij houdt niet op, niet eens om te drinken. Ik ga een klein moment inlassen om hem te laten drinken, u moet maar even wachten”. De mensen vonden het niet erg. Dirk keek mij aan. En ik hem; “Dirk, jij gaat nu eerst drinken” en schonk zijn beker vol met de door hem gevraagde Sinas. Toen hij hem leeg had, gooide ik zijn beker nog eens vol en zei; “Drinken!”. Hij besloot toen maar ook die beker leeg te drinken omdat hij wist dat ik eerder niet zou weglopen. Toen hij zijn beker had leeggedronken ging hij weer verder met zijn werk. Antwoordde; “Zo goed baas?” Waarop ik antwoordde “zo is het goed, maar wel blijven drinken he, anders wordt de baas alsnog boos”. En ik liep weer terug naar het hoofdkwartier van het evenemententerrein.

Rond half 4 was het nog steeds heel erg druk. De bar liep uitmuntend en in mijn ooghoek zag ik dat er nog steeds een rij bij de ijskar stond. Ondanks dat het druk was, had ik geen flauw idee hoeveel omzet wij hadden gemaakt. Na 16.00 uur moest ik zelfs de bar sluiten, de mensen bij de attracties zeggen dat het klaar was, dat KiNDERDAG voorbij was. Toen pas gingen de bezoekers richting huis. KiNDERDAG 2024 leverde een recordomzet op. Was de mooiste in zijn bestaan, de drukste en de leukste, waarbij ik ook nog eens een erkenning (de Nijverbij) kreeg opgespeld. Onverwachts en onnodig. Ik doe wat ik leuk vind en waarbij de ontvangen gelden direct naar stichting Nelly gaan. Na deze KiNDERDAG kan ik weer heel wat mensen blij maken. En laat dat nou eens hard nodig zijn! Het krijgen van De Nijverbij is mooi, leuk en bijzonder, maar dat zijn de uitjes voor mensen die daar geen geld voor hebben nog veel meer.

Natuurlijk ben ik blij en dankbaar. En ik wil dan ook besluiten met een dankwoord aan hen die hebben bijgedragen aan deze bijzondere KiNDERDAG.

Mijn organisatie bestaande uit; Edwin Elfring, Monique Sanderink, Marijke Pluijgers, Claudia en Erik Vos, Ronald van Meerveld en Freddie Grandadam.

Natuurlijk ook alle vrijwilligers die in de blauwe shirtjes over het terrein liepen. Mijn vrouw Kitty die altijd rustig blijft en mij helpt daar waar het kan. Momenteel wast zij alle shirtjes van de vrijwilligers. Ook mijn broer, mijn 4 kinderen, René, Anouk, Joeri en Nickey die allemaal hebben geholpen. Maar ook de artiesten en de groepen van All4Free en Phoenix4kids en de brandweer die belangeloos alle kinderen liet spuiten en in de hoogwerker liet plaatsnemen. Zo ontzettend leuk allemaal. Om te eindigen bij de mensen van de kraampjes. In het bijzonder mijn nieuwe vriendin uit Goor, Tess, welke haar verkoopwaar zelf maakt. Haar pagina op facebook; “liefs Tess”. Zie hoe knap!

En natuurlijk bedank ik u, u die de moeite nam om KiNDERDAG te bezoeken.

Oh ja, Clown Dirk stuurde mij ver na KiNDERDAG nog een berichtje; “Ik ben weer thuis hoor, bedankt voor de goede zorgen, veel plezier gehad met de kinderen”. En indachtig dit bericht zie ik de fles sinas staan, een beker ernaast. De fles was op die twee bekers na niet meer aangebroken….

Ik ga besluiten. Het was mooi, gezellig en prachtig. Als geschreven, de mooiste.

Tot over een paar weken, dan over de afsluiting van het ijsseizoen en de laatste ontwikkelingen over een nieuwe actie met Stichting Nelly. Alweer een bijzondere dag komt eraan. Daarover meer later…..

Tot de volgende keer,

Frank Boereboom