2024-02 En dan is er nieuws!
En dan is het bijna februari 2024. Sinds mijn laatste blog van begin januari is er veel gebeurd. Zo kwamen mijn twee jongsten jongens terug van een bezoek aan Azië. Terwijl de jongste daarvan voor zijn studie twee weken in zowel Singapore als Kuala Lumpur verbleef, was de oudste ervan al sinds begin november aan het rondtrekken in Thailand en Indonesië. Beiden kwamen dus terug in dezelfde week. Maar er gebeurde meer…. En daarover onderstaand verhaal.
Blij kon ik als vader zijn toen de eerste zoon voet aan grond zette na zijn avontuur in Azië. Voor zijn studie International Business moest hij een week naar Singapore en een week naar Kuala Lumpur. Bedrijven bezoeken. Elke week 10 stuks. En daar stonden wij, bij gate 4. Vader en moeder te wachten op die lange. En nadat hij zijn koffer te pakken had, iets wat ruim anderhalf uur duúrde, kwam hij op ons aflopen. Hij had het goed gehad. Wel was het vermoeiend geweest. En wij, wij waren blij met zijn thuiskomst. Een paar dagen daarna reisden we weer af naar Schiphol. Nu voor zoon Nickey. Hij was al maanden weg en mijn God, wat heb ik het daar moeilijk mee gehad. Ik kan het gewoon niet uitleggen, maar heb het daar altijd moeilijk mee. Toen hij wegging, begin november, was ik zo emotioneel, dat de tranen over mijn wangen liepen. En dus, toen hij terugkeerde was ik opgelucht, blij en vooral ongeduldig op Schiphol. Waar blijft ie nou? Het weerzien deed mij goed. Ik had mijn jongens weer thuis. Veilig en in onze buurt. Beiden zijn weer even thuis nu. De één gaat straks weer naar zijn eigen huisje te Utrecht terwijl de ander hier in Hengelo zijn containerwoning weer zal gaan bewonen. Nickey gaat voor het eerst aan het werk als afgestudeerde Data Analist. En Joeri maakt dit jaar zijn opleiding aan de UT af. Waarschijnlijk gaat hij nog doorstuderen. Trots als ik ben kijk ik behoorlijk op naar mijn kinderen. De oudere twee, René en Anouk doen het ook al zo goed.
Tja en als het hen goed gaat, zou het mij ook goed moeten gaan en dat was natuurlijk in zekere zin ook zo maar als bekend was en ben ik nogal een tijd aan het solliciteren geweest om na het ontslag bij TenCate Outdoor Fabrics weer aan het werk te komen. Vaak zat ik alleen thuis brieven te schrijven, om na een paar weken de afwijzing ervan alweer te ontvangen. De leegte in huize Boereboom was met het afwezig zijn van de jongens, groot. Mijn vrouw werkte natuurlijk vaak. En dus voelde ik mij schuldig, want ik bracht geen geld binnen. Dat werd nog erger toen het januari werd en ik geen uitkering meer zou ontvangen. Maar zoals ik al liet optekenen in mijn laatste blog was ik wel bezig met een sollicitatie die mogelijk ergens toe zou kunnen leiden. En sterker nog, ik maakte in datzelfde blog melding van het feit dat ik weleens succes kon hebben met de genoemde sollicitatie. Maar ik kon toen niet bevroeden dat het allemaal wat langer op zich zou laten wachten en dat ik in tegenstelling tot mijn woorden in mijn blog, pas eind vorige week uitsluitsel zou krijgen. En dus toen ik afgelopen vrijdag rond de klok van 16.45 uur door de intermediair werd gebeld was ik best wel nerveus en nieuwsgierig om wat hij mij had te vertellen.
Die vrijdagmiddag was ik al uren in afwachting van dat ene telefoontje. Was het de bevrijding of was het weer mis. Ik kon het door al die bijna gevallen niet meer weten. Ik maakte een goede kans, dat hadden ze mij wel verteld. Maar ja, ik weet niet hoe andere kandidaten zijn en dus moet je het altijd maar weer afwachten. En dus zat ik die vrijdag al heel vroeg bij de telefoon en hield ik hem steeds heel dichtbij in afwachting van wat zou komen. Maar toen de tijd die vrijdag met het uur verstreek zei ik rond half 5 tegen mijn vrouw; “Die bellen vandaag niet meer, dat gaat vast naar maandag”. Maar zoals altijd vond ze mij weer te vroeg met van alles te denken en sprak mij toe dat ik gewoon rustig moest afwachten. Het telefoontje zou vandaag vast wel komen. En dan is het 16.45 uur wanneer de telefoon overgaat. Ik pak hem op en zie dat het nummer van de intermediair in de telefoon staat. Het antwoord zou dus komen. Ik nam het gesprek aan en zei: “Met Boereboom.” Aan de andere kant hoorde ik de vriendelijke stem van de intermediair “Dag Frank, hoe gaat het met jou?”. En ik antwoordde: “Dag XXX, met mij gaat het nog goed, maar daar kun jij zomaar verandering in brengen”. “Hoe bedoel je dat Frank” was zijn korte antwoord. “Nou” zei ik, “Jij maakt mijn dag of je breekt hem met dat geen jij mij te zeggen hebt” was mijn duidelijke antwoord. “Oh dat bedoel je, nou ik heb goed nieuws voor jou”. Waarop ik zei: “Dat meen je niet?” “Ja hoor, waarom denk je dat het anders is? Je was al die tijd de kandidaat voor hen. Gefeliciteerd”. Ik was duidelijk opgelucht en blij. Met het binnengekomen nieuws kwam een zeer moeizame periode aan zijn einde. Nadat de intermediair mij nog wat info had verstrekt hing hij op en belde ik mijn familieleden met het goede nieuws. Ergens deze week gaan we om de tafel zitten om één en ander rond te maken. Pas dan, wanneer ik getekend heb zal ik het elders bekendmaken. Hier in mijn blog moet ik dat alvast naar aanleiding van het voorgaande blog. U leest en dus zorg ik voor de actuele stand van zaken. Ook over het bedrijf doe ik nog geen mededelingen. Dat komt dus in een later stadium. Maar feit is dat ik binnenkort weer aan het werk ben als accountmanager. En dus weer het werk doe wat ik bij TenCate deed.
Wie niet opgeeft zal altijd winnen! Een kreet die bij mij past als een goede op maat gemaakte jas. Ik geef nooit op en wanneer ik er even doorheen zit, komt ook daar altijd kort erna weer een einde aan. Ik zie altijd licht aan het einde van de tunnel. Hopelijk kan ik hier mijn laatste dienstjaren maken. Tenslotte komt de pensioendatum met rasse schreden naderbij. Overigens heb ik mijn nieuwe werkgever gezegd dat wanneer zij blij zijn met mijn werk en ik het naar mijn zin heb, daar ook nog na mijn pensioen nog wat jaren zou kunnen werken. Tenslotte moet mijn vrouw op dat moment nog 4 jaar langer door. En alleen thuiszitten, juist, ik heb het er al over gehad daarnet!
Momenteel ben ik geveld door griep. Ik kan dit nu net niet gebruiken. Ik ben vrijwel nooit ziek, maar uitgerekend nu heb ik koorts, hoest ik mij een ongeluk en slaap ik slecht. Zolang ik nog niet werk is dat niet erg, maar er komt een moment natuurlijk. Ik hoop dan wel beter te zijn.
Rond ijs is het rustig. Geen enkele aanwijzing dat het binnenkort tot een rit gaat komen. Het is dan nog wel januari, maar in een eerder jaar was ik begin februari al op de straat te vinden. Dat zal dus dit jaar niet gebeuren. Mijn boekwerk is door alle trammelant rond werk zoeken weer wat uitgelopen. Ik maak mij er niet druk om. Het komt zoals het komt. KiNDERDAG 2024 is weer in ontwikkeling. De eerste vergadering staat alweer voor de deur. Sponsoren zijn aangeschreven en sommige van de attracties alweer geboekt. Op 8 september as hopen wij weer een mooie dag te kunnen bijschrijven. Als organisatie doen wij dit voor de 10e keer. Helaas twee keer voor niets, in verband met Corona. Toen, in 2020 en 2021, mocht het evenement op het laatst niet doorgaan en hadden wij al het werk als organisatie wel gedaan.
Nu ga ik weer rusten en beter worden. Ik wens een ieder een mooie week toe en zeg;
Tot de volgende keer,
Frank Boereboom
Frankys ijs Hengelo