2023-52 Weer een jaar voorbij!

Ik denk niet dat veel mensen hebben meegemaakt wat ik heb meegemaakt. In 10 jaren van werken bij 3 verschillende werkgevers ook net zoveel keer ontslagen worden om steeds dezelfde reden; “Bedrijfseconomische redenen”. En gek genoeg ook nog eens elke keer in de periode oktober/november. Echt niet te bevatten.

De eerste keer, in 2015, was mijn functie ´hoofd magazijn’ bij Alustar Wheels. Bijna 10 jaar had ik erop zitten toen ons werknemers, in de maand oktober, ontslag werd aangezegd. Om de hierboven genoemde reden. Het bedrijf kon niet meer aan zijn betalingsverplichtingen voldoen omdat het moederbedrijf haar dochter financieel had kaalgeplukt. Ons, personeel, restte niets anders dan ander werk zoeken. Omdat ik al wat ouder was en de werkloosheid hoog, ging dat niet van dag 1 op dag 2. En dus besloot ik destijds om het bedrijfje Frankys ijs (later Frankys-Food), verder uit te bouwen in de hoop daarmee rond te kunnen komen. In 2017, jaren later, startte ik bij een andere werkgever; “de Batterijspecialist” om wat meer geld te verdienen dan louter uit Frankys Food. Omdat het jaar 2017 niet mijn beste jaar was geworden, kon ik daar eerst halve dagen bijklussen. Later zelfs hele dagen als vertegenwoordiger. Maar ook hier werd ik ontslagen om bedrijfseconomische redenen en opnieuw in de periode van oktober/november (2018). Ook nu solliciteerde ik of mijn leven ervan afhing, maar zat het mij opnieuw niet mee en dus ging ik opnieuw met Frankys-Food verder. Omdat ik na beide ontslagen WW-uitkering had opgebouwd, kon ik een tijdje naast de omzet uit ijs, hamburgers, worsten, ontbijtjes en crêpes ook een uitkering ontvangen, waardoor ik makkelijker kon rondkomen. Toen ik na het tweede coronajaar (2021) en geen enkele financiële steun van de overheid in de problemen raakte, kon ik vanaf november 2021 tijdelijk bij TenCate Outdoor Fabrics aan de gang als salespromotor. De toenmalige directeur had mij als klant van Frankys-Food eind van het seizoen 2021 gevraagd hoe het met mij ging na die Coronajaren. Mijn antwoord was dat ik financieel een zware winter tegemoet zou gaan. Hij bedacht zich geen moment en vroeg mij voor hem wat tijdelijk werk als Salespromotor te komen verrichten. Waarmee ik de winter zou doorkomen. Het werk beviel mij uitstekend en ging mij zo makkelijk af dat ze mij al snel langer lieten blijven, maar dan meer als accountmanager. Om aan alle onzekerheden een eind te maken vroeg ik afgelopen zomer of ik niet in vaste dienst kon komen. Het hing al even in de lucht en mijn vraag zou zeker niet als verrassing zijn gekomen. Toen een inmiddels andere directeur vlak voor de vakantie vertelde dat mijn contract per 1 oktober 2023 zou worden omgezet in een vast contract, was ik naast blij, enorm opgelucht. Ik had het geflikt! Mijn harde werk was beloond. Met veel plezier begon ik aan mijn vakantie maar die vrolijkheid maakte al snel plaats voor teleurstelling; Na mijn vakantie werd ik alsnog ontslagen en wederom om bedrijfseconomische redenen. En opnieuw zou ik geen werk meer hebben na de maand oktober.

Ik noem de maand oktober of november omdat dat precies de maanden zijn dat het seizoen van ijsverkoop ten einde is gekomen en ik daaruit geen geld meer kan halen. En het daarom extra zuur is dat ik op straat kom te staan. Deze keer was het nog wat erger dan de andere keren. Ik was zo blij met mijn leuke baan. Ik voelde mij als een vis in het water. Het verlies ervan was echt een bijzonder grote klap voor mijn kop. Maar ook omdat ik na mijn ontslag maar 3 maanden WW-uitkering zou krijgen. Dat kwam omdat ik natuurlijk al veel van mijn opgebouwde WW-uitkering in de jaren ervoor had opgesoupeerd. Ik zal daarom per 1 januari 2024 geen uitkering meer genieten. En is de noodzaak wederom groot om snel nieuw werk te vinden. Inmiddels heb ik in de laatste drie maanden zeker 150 sollicitatiebrieven geschreven. Ben ik ook al zeker 10 keer bij bedrijven op bezoek geweest om te komen praten. Alle gesprekken liepen naar mijn idee goed. Maar hier zit ik achter mijn computer te schrijven en heb ik nog altijd geen werk. Sommige sollicitaties, waarvan ik de gesprekken heb gehad lopen nog. Dit heeft met de vakantie en de feestdagen te maken. Hoop heb ik nog wel, maar met dit aantal gesprekken nog altijd geen zekerheden hebben is zó niet leuk. Het maakt mij onrustig en bij tijd en wijle ook wat verdrietig. Ik zit maar thuis en schrijf nog immer elke dag sollicitatiebrieven.

In de werkloze maanden welke achter mij liggen heb ik van alles geprobeerd. Maar heb ik ook geprobeerd het normale leven te leven. En dus maakte ik voor Hengelo en ook Borne de “KerstSnor”. In de hoop daarmee in december, tussen Sint en Kerst mijn routes te rijden. Niet alleen uit pure noodzaak, dat zeer zeker ook, maar ook omdat ik met de KerstSnor graag alle mensen kerst wilde brengen. Maar zoals het in oktober al snel misging met het weer, we hebben nauwelijks kunnen rijden door regenval, ging het ook deels mis met de kerstroutes. Steeds weer viel er op de momenten dat ik gepland had te rijden, regen. En niet zo zuinig ook. Het merendeel heb ik weliswaar gereden, maar de omzetten vielen door regenval erg tegen. Daar waar het droog was draaide ik beter dan vorig jaar. Een teken dat het echt een goed idee betreft en zeker voor herhaling vatbaar is.

Het ijs seizoen is zo wie zo een ijs seizoen om snel te vergeten. Een waardeloos jaar. Vooral door de late start door het uitblijvende lenteweer en de al geschreven vroege stop door een extreem nat najaar. IJscoman zijn is natuurlijk enorm leuk. Maar het kan ook zomaar gebeuren dat je door invloeden van buitenaf geen of minder omzet maakt. Ik heb geen winkel waar men naar binnen kan. Ik ben echt afhankelijk van het weer.

Het jaar 2023 was dus geen best jaar. Zoveel is wel duidelijk. Ik benoem met tegenzin de prijsstijgingen waarop ik heb moeten anticiperen met een prijsverhoging op een bol ijs en waarvan ik op dit moment kan zeggen dat dat zeker niet heeft geleid tot verbeterde omzetten, het verlies van een zwager, het verlies van een zekere baan en inkomen, het slechte ijs seizoen en een onduidelijk toekomstbeeld maken het jaar tot één van de minste uit het bestaan van Frankys ijs. Eenieder die mij kent weet dat ik zal blijven knokken voor mijn gezin. Nooit zal opgeven en nooit zal verzaken. Ook Frankys ijs zal dit overleven. Daar zal ik alles aan doen, wanneer dat nodig is.

Met al die negatieve zaken is er ook nog wat leuks te melden. Alhoewel het vrij geruisloos aan ons zal voorbijgaan. Frankys ijs bestaat bijna 10 jaar! Dat is toch een mooie mijlpaal.

Hoe het aanstaande seizoen eruit komt te zien is nu nog niet te zeggen. We zijn aan het solliciteren en dus werk aan het zoeken. Pas wanneer er weer werk is kan ik meer zeggen over de mogelijkheden of onmogelijkheden van de ijsverkoop. Ik blijf erbij dat werk waaruit ik loon ontvang, belangrijker is en moet zijn dan Frankys ijs. Dat moet een hobby zijn. En geen hoofdinkomen. Daar ben ik in 10 jaren van ondernemen wel achter gekomen. Ik heb geen enkele spijt en ook geen enkele twijfel. Het is en blijft voor mij een heerlijke ontspanning, alleen leidt die ontspanning niet tot werk waaruit genoeg centen komen om van te leven.

Het jaar is bijna ten einde en ik herhaal nu voor de derde keer in mijn leven; “Blij dat dit jaar ten einde gaat komen. Ik zie uit naar het nieuwe jaar”. Een jaar waarin ik hoop weer ergens onder dak te geraken voor wat betreft werk en mooi zou zijn in het vak wat ik het meeste omarm; Accountmanager buitendienst. Daar gaan we voor.
De WW-uitkering stopt op 1-1-2024. Saillant detail; Wanneer ik geen uitkering meer krijg bestaat Frankys ijs precies 10 jaar. Hoe verzin je het?

Ik ga besluiten met de opmerking dat wanneer ik meer weet over de nabije toekomst, ik u daarvan via dit blog op de hoogte zal brengen. Mijn verwachting is dat ik ergens in januari wel wat zal gaan mededelen. Ik ben hoopvol, maar tegelijkertijd ook realistisch. Eerst zien, dan geloven. Niets is wat het lijkt. Dat is mij de afgelopen maanden wel duidelijk geworden. Net als al die onbeantwoorde sollicitatiebrieven. Om ziek van te worden! Het is niet voor niks dat ik aan alle fracties van politieke partijen een brief hierover heb gestuurd. Persoonlijk vind ik namelijk dat elk bedrijf de plicht moet hebben sollicitanten een bericht te sturen na hun sollicitatie. Ik steek er tijd in en dus horen hen er ook tijd in te steken!

Rest mij niets anders dan u een goed uiteinde te wensen en een gelukkig en gezond 2024! Ik hoop u ergens in 2024 weer te mogen ontmoeten.

Tot volgend jaar!

Frank Boereboom
Frankys ijs