2023-03/04. Op naar de lente!
Het is eind januari en de winter doet soms wat nietszeggende pogingen om ons landje in te nemen, maar zoals vaak wordt de winter juist door weersystemen bezocht welke totaal geen winter bij zich dragen. Vaak veel wind, kwakkelende temperaturen en (winterse) neerslag. Zoals we de laatste weken ook hebben kunnen zien. Er viel veel sneeuw, weliswaar niet in onze regio, of regen. Soms gepaard met veel wind. Weer waar je bijna niets mee kunt. Waterkoud ook. Maar als geschreven, het is eind januari en de zon staat almaar hoger en geeft ons steeds meer warmte. De lente komt, de vraag wanneer staat echter nog even open.
Toch zag ik op de weerradar al een eerste dag om met de Snor het seizoen te openen. Het is nu natuurlijk nog allesbehalve zeker, want er kan nog zoveel veranderen, maar 11 maart 2023 heb ik al enige weken op de radar staan. Het zou zomaar die dag kunnen zijn dat ik het seizoen ga openen op ons mooie tuindorp. In een weer-app staat deze dag al enige tijd op mooi weer, waarbij de temperatuur voor een rit voldoende zal zijn. Maar het is nog ver weg en uiteraard heb ik dit al vaker meegemaakt. Met openingen van het seizoen, maar nog meer met Kinderdag, mijn evenement. Dan kijk je al een maand vóór het evenement naar de weersverwachting. Dan lijkt het mooi weer te worden. En ben je in je hum, plaats ik vaak ook een schermafbeelding van die weersverwachting op de whats-app groep van de organisatie om mijn blijheid te delen, maar je weet; Het kan nog alle kanten op met het weer. Want meestal verder in de tijd, richting het evenement, verandert het weer vaak nog eens. Soms zelfs zo dat er in plaats van zon, regen wordt doorgegeven. Ook dan plaatste ik een schermafbeelding en deelde ik die. Vanuit de organisatie van het evenement werd dan vaak gereageerd; komt wel goed Frank! Godzijdank ging het tot nog toe ook steeds goed. Maar zo werkt het dus ook met de voorspelling omtrent de openingsrit. Het enige verschil is dat ik deze uiteraard niet bespreek met organisatieleden van Kinderdag. Een ander verschil is natuurlijk dat de datum voor Kinderdag al maanden vaststaat en een openingsrit een paar weken voor de rit pas wordt vastgesteld. Kinderdag moet in principe altijd doorgang vinden terwijl een openingsrit kan worden afgelast en worden uitgesteld. Een datum voor een openingsrit valt altijd opnieuw te maken. Dat is natuurlijk wel heel anders met een evenement.
Nu de zon meer en meer kracht krijgt en dus ook meer warmte afgeeft, mag je er stilaan van uit gaan dat een echte winter slechts nog in woord en herinnering aanwezig zal zijn. Voor de komende weken staat er mild weer met veel wind en regen op het programma. Daarna zijn we dan alweer op half februari aangekomen. En kun je dus voorzichtig vaststellen dat wij waarschijnlijk geen echte winter meer zullen krijgen. Waarbij slechts de vraag nog gesteld kan worden; “Wanneer komt de lente?”
Voor Frankys ijs is het criterium voor een openingsrit; zon, minimaal 10 graden en vrij weinig wind.
Het werken binnen Frankys Food is dus anders dan vorige jaren. Er is geen ontbijtservice meer en ook de hamburgers zullen niet meer uit mijn foodtrailer komen. Allemaal voorbij! De crêperie bestaat nog en uiteraard het ijs. Door mijn werk bij TenCate Outdoor Fabrics, zal het voorlopig ook niet anders meer worden. Juist door dit werk zal ik zelfs wat minder bij u in de wijk komen. Daar heb ik bewust voor gekozen. Ik heb ook op het werk gezegd; “Zolang jullie mij nodig hebben zal ik er alles aan doen om mijn werk zo goed mogelijk uit te voeren, tot de laatste dag toe”. Die woorden spreek ik over het algemeen altijd uit. Zo ben ik opgevoed en zo voed ik ook mijn kinderen op. Tot de laatste dag alles geven, ik weet niet beter. Ze zijn dus tevreden, kennelijk doe ik mijn werk naar behoren en zelf voel ik mij er ook op mijn gemak. Prima collegae en uitstekende ondersteuning. Waar vind je dat nog? Ik heb een aantal bazen gekend in mijn leven. Een paar hele goede en goede, maar ook hele slechte. Die snapten er echt helemaal niks van. Die vonden zichzelf zo ontzettend belangrijk dat ze vergaten waarvoor ze er zaten. Daar zat er nog eentje tussen, nou nou, die was echt helemaal gek in de kop. Die verzon gewoon dingen. Dat soort gasten, die zichzelf zo bijzonder en ook baas vinden, ik heb er helemaal niets mee. Hier word ik op mijn werk beoordeeld. En zo hoort het ook.
Het eerste lentegevoel. Twente
Maar door mijn eigenschap alles te geven voor het bedrijf waarvoor je werkt en dat jou elke maand goed betaalt, heb ik zelfs twijfels of ik mijn foodtrailer moet aanhouden. Straks wanneer ik mijn pensioengerechtigde leeftijd heb bereikt, zal ik slechts nog ijscoman zijn op de Snor. Dat wil zeggen, wanneer die nog goed genoeg is, en dus geen foodtrailer meer hebben.
Vorig jaar werd ik 60. En mag ik nu dus nog 7 jaar werken. Mocht ik in loondienst kunnen blijven, waar dan ook, hoop ik na mijn leven als medewerker van een bedrijf, na die jaren nog door te kunnen gaan als ijscoman.
De werktijd bij TenCate Outdoor Fabrics loopt per 1 oktober af en na deze datum zal ik mijn werkzaamheden moeten staken. Natuurlijk hoop ik dat ik nog langer mag blijven. Zou gek zijn wanneer ik dat niet zou hopen. Zeker gezien mijn leeftijd. Maar hoewel ik blij ben met mijn werk, de werkgever heeft gezegd tevreden te zijn over mijn werk, valt er over een eventuele verlenging of zelfs vaste aanstelling niks te zeggen. Dat heeft te maken met de functie van Sales-Promotor waarbinnen ik ben aangenomen. “Het promoten van zonwering doeken van TenCate Outdoor Fabrics door heel Nederland en ook deels België”.
Dat werk komt natuurlijk een keer aan zijn einde en daarmee is die functie niet meer relevant. De markt is inmiddels al goed bekend met de zonwering doeken welke wij in de markt zetten. De resterende maanden zal ik de contacten nog zoveel mogelijk uitbreiden en vooral onderhouden. Daarna wordt de functie naar alle waarschijnlijkheid opgeheven. En zal mijn werk stoppen.
Wat we dan gaan doen is nu nog onbekend, maar ik heb gelukkig nog acht maanden om daar ook over na te denken en er wat aan te doen. Wat ik wil is bekend. Maar ik begrijp ook dat met handen ijzer moeilijk valt te breken. En dus houd ik overal rekening mee.
Het ijs seizoen komt dus naderbij. Gisteren liep ik weer eens een kilometertje of 4 door de bossen nabij Enschede. Prachtig bos. De zon scheen. Het was vrijwel windstil. In het bos ontwaarde ik een eerst lente groet. Een vogel zong zijn of haar lied. De knoppen in de bomen leken al wat dikker. Het zonlicht was sterker dan de afgelopen maanden. Zowaar ervoer ik wat lente en met mij alle andere mensen in het bos.
Tijdens mijn bij TenCate Outdoor Fabrics werk deze week
Het besef dat de lente er zomaar kan zijn, maakte de ijscoman in mij wakker. Nog eventjes en dan ben ik er weer. Op enkele dagen in de week. Dat dan weer wel. Het werk bij TenCate is nu eenmaal bijzonder zwaar, gezien het aantal kilometers in de auto. Op jaarbasis rijd ik tussen de 60.000 tot 70.000 kilometer.
Dan nog even dit; Het eerste hoofdstuk van mijn boek is reeds klaar. En daarmee lig ik mooi op schema. Komende maand hoop ik het tweede van de 10 hoofdstukken klaar te hebben. Het boekwerk zal ongeveer 150 tot 200 bladzijden kennen. Met verhalen welke ik heb meegemaakt in mijn 10 jaar ijscoman zijn. Hier in dit blog zal ik u op de hoogte houden van de vorderingen.
Ik wens u een goede tijd toe. De winter ligt volgens mij achter ons. Op naar de lente! Wanneer ik weer tot een rit kom, laat ik dit uiteraard weer weten via mijn facebookpagina. Maar dat ik er klaar voor ben, de Snor er klaar voor is, de wens om weer bezig te kunnen zijn er is, mag geen verrassing worden genoemd. Ik wacht slechts nog op 10 graden, zon en weinig wind…….
Tot de volgende keer!
Frank Boereboom
Frankys Food
Hengelo