2022-47. Het stuurhuis deel 2
Bijna in de feestmaand! Nog een paar dagen en dan is het weer zover. Niet zo gek dat ik enigszins hopeloos keek naar de al weken stilstaande Snor. Kerst, KerstSnor, het ging allemaal door mijn hoofd. Gaan de routes wel door, of toch niet? De ijskar had in zijn laatste rit namelijk een zeer onbetrouwbare indruk achtergelaten. En daarom had ik de monteur laten invliegen met het verzoek de Snor eens aan een uitgebreid onderzoek te onderwerpen. Dat een stuurhuis zoveel problemen kon veroorzaken was voor mij nieuw. Maar éénmaal gerepareerd bleek maar eens hoe weinig ik eigenlijk weet van mijn 52 jaar oude ijskar.
Het stuurhuis met een dashboard
Nou ben ik ook geen technisch wonder. Zo lang de ijskar rijdt ben ik tevreden. En vind ik de rest nauwelijks interessant. Natuurlijk wil ik wel weten hoe het motortje in elkaar steekt, maar leer ik pas wanneer ik er problemen mee heb. Dan snuif ik de informatie op. Toen mijn ijskar nauwelijks vooruitkwam, leerde ik bijvoorbeeld waaraan dat lag en hoe ik dat zelf wist te repareren. Mooi vond ik het dat ik het toen uiteindelijk ook zelf wist op te lossen. De kennis komt dus met de jaren waarin ik met de ijskar rijd. Kortom, geen technische hoogvlieger. De Snor stond dus in de remise omdat rijden met een versleten stuurhuis niet meer ging. De ijskar reed in zijn laatste meters gewoon zwabberend. Bijna oncontroleerbaar en ook zodanig schuddend, dat ik het gevoel had dat er een wiel los zat of dat er iets was met de voortrein. Nadat ik de monteur had gebeld voor zijn advies, kon ik niks anders doen dan de monteur laten komen. Ook hij kon niet per telefoon de oplossing aanbieden. Wel had hij een vermoeden. Het was de eerste keer dat het stuurhuis werd genoemd. Een week later kwam de monteur op bezoek en bestudeerde het stuur. Al gauw kwam hij tot de eerder per telefoon gevormde conclusie dat het stuurhuis te veel slijtage vertoonde. Dat kon je voelen aan de speling in het stuur. Een probleem dat ik al veel langer had, maar wat nu kennelijk toch echt te veel was geworden voor een rustige rit. “Een versleten stuurhuis”, zei de monteur. “En nu?” vroeg ik de monteur. Nadat hij mij had geantwoord dat ik een vervangend stuurhuis moest gaan zoeken, voegde hij eraan toe, dat dat geen gemakkelijke zoektocht zou gaan worden. Wel had hij ergens op marktplaats gezien dat iemand wat onderdelen had van een bijna vergelijkbaar type Spijkstaal (het merk van de Snor). Ik zocht, vond en belde niet veel later met een vrijwel identieke gek van dit merk vervoermiddel. Hij vertelde dat hij een stuurhuis had en dat ik dat voor 150 euro mocht overnemen. Een week later had ik het stuurhuis opgehaald en belde ik de monteur. Omdat de monteur niet direct tijd had kwam hij pas deze afgelopen week. Eenmaal het oude uit de ijskar, bracht hij het vervangende stuurhuis op zijn plaats. Maar daar bleek ineens dat de stuurpen van het vervangende stuurhuis veel te lang was, waardoor het stuur waarmee ik de Snor moest besturen zowat tegen de achterkant van de cabine kwam te zitten. Ik had een onjuist exemplaar gekocht qua lengte. Wist ik veel dat er verschillende lengtes zijn? Daar kwam mijn technische onkunde weer eens naar boven, alhoewel ik mij afvraag hoeveel mensen er zullen zijn die dit weten. Ik bedoel, de Snor is maar liefst 52 jaar oud. Onderdelen zijn al moeilijk te krijgen en ik begrijp pas nu, dat er tussen die onderdelen ook nog verschillende versies zijn. Zelfs de monteur had het niet verwacht. Terwijl hij het wel wist dat er enige andere lengtes van stuurpennen bestaan.
Hamburgers en braadworsten voor de laatste keer en het bakken van crêpes voor bewoners van Humanitas
Omdat de monteur mij niet wilde laten zitten bood hij mij een mogelijkheid aan om de stuurpen in te korten. Een lastige en ook risicovolle operatie, want wanneer die modificatie niet goed zou `lukken, zou het zomaar kunnen zijn dat mijn aangekochte stuurhuis gewoon als vuil weggegooid kon worden. “Bovendien”, zo zei de monteur, “ik modificeer de stuurpen dan wel, maar hoe zit het nu met het stuurhuis zelf, zou dat wel goed genoeg zijn? Met andere woorden, wanneer hij qua lengte precies passend is gemaakt, wil het nog niet zeggen dat het probleem is opgelost” En daarmee rustte op dat moment wel een behoorlijke druk op mijn schouder. Uren steken in een modificatie en dan nog niet weten of alles wel goed zou werken zou financieel wel vervelend kunnen worden wanneer nadien blijkt dat het stuurhuis inderdaad niet goed zou werken. Omdat goede onderdelen niet veel te vinden zijn, gaf ik hem groen licht en vroeg hem wanneer hij dat af kon hebben, gezien mijn wens kerstroutes te willen rijden voor de kinderen in Hengelo. Hij nam het onderdeel mee en beloofde mij wanneer hij de modificatie succesvol had verricht, mij zo snel mogelijk zou bellen voor een nieuwe afspraak.
Deze zaterdag was hij er om het gemodificeerde onderdeel in te bouwen. En ook al vroeg ik hem naar hoe hij verwachtte dat het zou aflopen, een antwoord kreeg ik niet. Simpelweg omdat hij eerst wilde zien en dan geloven. Toen het bleek te werken en alles was afgerond, vroeg ik hem of hij er tijdens de reparatie een goed gevoel over had gehad. Dat hij dat wel had gehad maar niet aan mij had willen vertellen zegt veel over de man. Hij wilde, wanneer het toch niet goed zou werken, mij niet vooraf al blij maken. Prachtig toch? Met de jaren dat ik de Snor heb is hij een vriend geworden die mij altijd goed probeert te helpen. Ik ben hem dankbaar voor al zijn hulp. Zonder hem had de Snor niet in zo’n goede toestand kunnen verkeren.
Het onderdelenboek van Spijkstaal type 1000
Deze week stond niet alleen in het teken van de wederopstanding van de Snor. Ook bezorgde ik mijn laatste ontbijtje en bakte ik niet veel dagen later de laatste hamburgers en braadworsten. Ondanks dat ik volledig achter mijn beslissing sta om deze onderdelen van Frankys Food te beëindigen, deed het wel wat met mij. Ik heb beide werkzaamheden namelijk altijd met veel plezier gedaan. De verschillende bedankjes na een bezorging van een ontbijtje of bereiding van hamburgers of braadworsten waren altijd positief. Gisteren nog kreeg ik vele complimentjes dat mijn hamburgers van prima kwaliteit zijn. Ook over de braadworsten waren de gasten te spreken.
Ik heb dus wat afgestoten. En dat heb ik gedaan nadat ik de inkoopprijzen en de daaraan gekoppelde verkoopprijzen tegen het licht heb gehouden. De kostprijzen van alle spullen die ik nodig heb waren zoveel gestegen dat ik de verkoopprijs te hoog vond worden. U weet het misschien niet, maar de verkoopprijs van een ontbijtmandje voor twee personen had ik al even geleden opgehoogd vanwege de bijzonder gestegen inkoopprijzen. Maar ik kreeg al even lang geen opdrachten meer binnen. Waardoor ik ook nog eens ingekochte materialen, in verband met het over datum geraken, kon gaan afwaarderen. Toen was het mij duidelijk. Ook op het gebied van de hamburgers leefde ik al enige tijd op het standpunt dat hamburgers en braadworsten eigenlijk niets toevoegen qua omzet. Leuk om te doen, maar vaak veel te weinig. En dus ook hier reden om te stoppen, zeker met die achterlijke gas prijzen.
Ik torn niet aan het ijs en de crêpes. Die onderdelen blijf ik doen. Veel te leuk en daarop valt nog wat te verdienen, al is het moeilijk om ook hierop de verhoogde verkoopprijzen los te laten. Ik kan er echter ook niets aan doen of veranderen. Alles is duurder geworden en dus ook alles wat u bij mij afneemt! Omdat de inkopen duurder zijn geworden, maar ook omdat mijn energiekosten zijn gestegen. Vergeet niet dat de Snor én stroom nodig heeft om vooruit te kunnen komen én er stroom nodig is voor de opslag van het ijs.
KerstSnor inmiddels in progress
De Snor is dus weer operationeel. En mijn God, wat ben ik daar blij mee. Visioenen te over waarin ik mijzelf de Snor van de hand zag doen, omdat reparatie niet meer mogelijk was. Gelukkig bleek vandaag geheel anders. De kerstroutes kunnen gelukkig weer doorgaan. Nu heel veel haast maken met het versieren, want vorig jaar was ik er al klaar mee rond deze tijd.
Dan nog even iets heel anders tot slot;
Als organisator van Frankys ijs Kinderdag heb ik vorige week een mail van de provincie Overijssel binnengekregen. De inhoud vertelt dat ik als vrijwilliger van Frankys Kinderdag door een Statenlid zal worden bezocht. Omdat mijn werk aan deze kinderdag nogal bijzonder wordt geacht zou ik in het zonnetje worden gezet met de “Overijsselse Vrijwilligers Prijs”. Op 1 december as word van mij verwacht dat ik in de ochtend op het thuisadres aanwezig zal zijn. Dan zal het Statenlid langs komen en mij de prijs overhandigen. Ben benieuwd. Uiteraard komt u hier meer over te weten via de facebookpagina’s Frankys Food en Frankys ijs Kinderdag.
Ik ga besluiten en wens een ieder een prachtige week toe. Komende week nog 1x op pad met de foodtrailer (met ijs) en dan gaat ie de winterstalling in. En gaat de aandacht volledig naar de Snor.
Tot de volgende keer!
Frank Boereboom
Frankys Food
Hengelo