2025 Aflevering 1 – We zijn op weg naar seizoen 12

Wanneer je opa denkt te worden van maar liefst 3(!) kleinkinderen in een korte tijd achter elkaar, de maanden maart en april 2025, leef je daar enorm naar toe. Het zouden ook de eerste kleinkinderen uit de eigen bloedlijn zijn. En hoewel ik een bonuskleinkind heb, waar ik heel blij mee ben, is dat toch net even wat anders. Drie kleinkinderen dus, een tweeling bij mijn dochter, terwijl mijn zoon en diens vriendin ook een kindje verwachtten. Een hoop vreugde ontstond toen ik tot tweemaal toe uit kadootjes welke mij werden gegeven, moest ontdekken dat ik opa zou worden. En omdat ik het in beide gevallen niet had verwacht, deed ik de door de twee stellen gegeven kadootjes, zonder de hints te begrijpen. als dankbaar geschenk wat ik totaal niet nodig vond, af. Tranen met tuiten, toen mijn vrouw mij waarschuwde dat ik de geschenken beter moest bekijken en ik er uiteindelijk achter kwam, dat ik opa werd. Eindelijk zou ik opa worden, vertelde ik even later tegen een goede vriend. Dat was allemaal in de nazomer.

Maar die ene dag in november, die tijding, ik zal dat nooit meer vergeten. De droom om in een paar maanden 3x opa te worden spatte, tijdens een telefoongesprek tussen mij en mijn zoon, compleet uiteen. Het nieuws dat het kindje het tijdens de zwangerschap moeilijk zou gaan krijgen was een regelrechte klap in het gezicht. En uiteraard nog meer voor de aanstaande ouders. Een paar weken en onderzoeken later werd de zwangerschap beëindigd. Dat was tijdens de serie kerstroutes.

Het meisje kreeg haar naam en werd onlangs aangegeven. Het heeft voor ons dus gewoon bestaan. En ik ben trots, trots dat ik haar volle naam kan terugvinden. Een heus Boereboompje.

Het verdriet was groot. Heel groot. Maar het moet gezegd, ik heb enorm veel respect voor mijn zoon en zijn vriendin. Hoe zij ermee zijn omgegaan verdiend heel veel waardering. Een mooi en bijzonder afscheid. Maar ook het aangeven van het kindje, dat te vroeg en helaas niet levend ter wereld kwam. In de rest van mijn leven, zal ik haar als elk ander kleinkind behandelen. Voor mij heeft ze bestaan. Ze zal voor altijd onderdeel uitmaken van mijn leven.

Met de tweeling gaat het goed. Nog 5 a 6 weken en dan zullen ze er zijn. Als vader van mijn dochter ben ik er erg mee bezig. Elke dag denk ik er wel even aan. Straks wanneer de maand maart start, dan is het heel dichtbij. Ik kan eigenlijk al niet meer wachten. Ik merk dat aan het aantal contactmomenten met mijn dochter, het gaat spannen!

Met Moo en Sil beleven wij mooie momenten. De twee Border-Collies raken steeds meer vertrouwd aan elkaar, wandelen is een groot genot. Niet alleen om de honden, ook de rust welke wij er in vinden is heerlijk. Daarnaast zijn het twee geweldig lieve honden. Moo drijft schapen. Hobbymatig is mijn vrouw daarmee bezig. Soms kom ik kijken en zie ik hoe mooi dat gaat. Moo is daarin een hardwerkende en talentvolle hond. Sil is nog te jong, maar wanneer ik kom kijken en hem meeneem is aan alles te zien dat hij weet waarvoor hij een Border Collie is. Nu al vertoont hij zijn gaven. Ben benieuwd hoe hij het strals gaat doen. Vooral omdat zijn ouders al hele goede werkhonden zijn.

Het 12^e ijsseizoen staat voor de deur en volgend weekend ga ik zelfs de weg al op. En hoewel dat erg vroeg is in het jaar, komt het alleen maar goed uit. Even dacht ik nog dat het op een heel ander terrein mis zou gaan. Toen ik de inkoopprijzen op wilde vragen, moest ik niet meer met Boermarke contact zoeken maar met mijn nieuwe leverancier Zuivelhoeve. Misschien is dit wat onderbelicht gebleven, alhoewel ik er via mijn blogs en facebookpagina wel over heb verteld, gaat Boermarke over op productie van plantaardige producten. En daarmee zou het ijs wat ik afneem niet meer passen in hun beleid. Ik wist dit al jaren. Was er destijds ook niet blij mee, maar het ijs, zo werd destijds door Boermarke gegarandeerd, zou voor mij altijd bereikbaar blijven, alleen via een andere leverancier. En dus toen ik in januari van dit jaar tijdens een telefoongesprek met een medewerker van Boermarke naar de inkoopprijzen van het ijs vroeg en werd doorverwezen naar de Zuivelhoeve, bekroop mij een gevoel van onrust. Eénmaal in contact met de Zuivelhoeve, werd mij verteld dat zij hun accountmanager zouden langssturen. Om niet alleen over de prijzen te spreken, maar ook over de overgang van Boermarke naar de Zuivelhoeve. Toen deze goedbedoelende jongeman langs was geweest was ik niet alleen heel erg onzeker, maar ook bijzonder boos. Want ineens, zonder ook maar enig overleg, bleek dat ik het al 12 jaar in mijn ijskar voerende en heerlijk bevonden ijs van Boermarke nooit meer zou krijgen. Sterker nog, ik zou ijs krijgen wat een keer zo duur was! En dat was tegen het zere been van uw ijscoman, dat was voor mij dé druppel. Je begint natuurlijk al fout door zonder mededeling te laten weten dat je voortaan bij de Zuivelhoeve moet zijn. En daarna wordt dan ook nog eens verteld dat je geen ijs van Boermarke meer kunt krijgen en bovendien moet werken met ander ijs dat ook nog eens veel duurder in aanschaf blijkt te zijn. Hoe denk je dat mijn klantenkring dat gaat vinden? Joehoe????? En ja, wanneer mensen mij op deze manier behandelen, dan weten ze nog niet met wie ze te maken hebben, want kom niet aan de Snor, kom niet aan mijn ijs en dus niet aan Frankys Food. Ik verzeker je, dan komt dat niet goed!

In dit geval kwam het wel goed, maar dat kwam omdat Zuivelhoeve mijn brief, waarin ik met hele goede argumenten kwam, niet zomaar opzij kon leggen. En daarom kan ik nu gewoon het ijs halen wat ik al jaren gebruik. Ik ben dan ook dankbaar dat de medewerker van Zuivelhoeve een prima oplossing aanbood. Een oplossing waarmee ik nog jaren verder kan. Top!

Eerlijk gezegd; wanneer dit anders had gelopen, was ik gestopt! Zo dichtbij was het wel. En dan begrijpt de lezer van mijn blog ook wel, dat ik goed kwaad was.

Afijn, de argumenten waren sterk, de overtuiging groot en de waarschuwing dat ik ermee ging stoppen, ook al ben ik klein, toch iets te gortig. Ik vertel hierover omdat het ijsvak veel van dit soort momenten kent. Hoe vaak ik al niet heb gedacht te stoppen. U zult het nooit weten. Maar het komt vrijwel altijd door factoren waarop ik vrijwel geen enkele invloed heb. Zelf wil ik namelijk nog jaren doorgaan, maar maak het mij niet te moeilijk, want dan gaat de lol er wel vanaf. En dat was eind januari zeker het geval!

Inmiddels lopen de boekingen weer aardig op. Wat opvalt zijn zeer grote opdrachten. Vorig jaar had ik ook opdrachten en liet ik de routes daarom vaak vallen. Dat wilde ik dit jaar graag anders doen. Maar deze grote opdrachten kan ik gewoonweg niet laten lopen. Ze leveren zoveel geld op dat ik daar wel in moet stappen. En dat doe ik dan ook. Het gaat vooralsnog om 3 grote opdrachten. Alle andere opdrachten zijn kleiner van aard, maar wel in combinatie met een rit op een wijk te doen. Zo kan ik toch nog veel op de wijken komen. Maar het is nog maar half februari en dus mag je verwachten dat er nog wel meer zal binnenkomen. Overigens weten boekingsbureaus mij goed te vinden. Mijn werk staat kennelijk goed aangeschreven, zo hoor ik van de opdrachtgevers.

De prijs van het ijs is gestegen. En tegen alle verwachtingen in heb ik het per 1-1-25 met 15 ct per bol verhoogd. Omdat ik zag tijdens de opmaak van de cijfers, dat ik een klein verlies heb geleden over het jaar 2024. En dat komt enerzijds door de te lage bolprijs, maar anderzijds ook door het zeer slechte voor- en najaar. Tel daar ook nog maar de stop van de kerstroutes bij. En dan is het gewoon een mager jaar geweest. De prijs staat nu dus op € 1,65 per bol. En daarmee moet ik het kunnen redden. Het op facebook geplaatste bericht dat ik de prijs moest verhogen werd goed gelezen en de reacties waren prima. Men begreep de noodzaak om de prijs te verhogen. Ik had dan ook al twee jaar geen verhoging van de bolprijs toegepast. Dus eigenlijk was het de hoogste tijd.

Inmiddels is Kinderdag weer in voorbereiding. Het evenement dat op 14 september as plaatsvindt zal weer elke maand veel van mijn tijd opeisen. Maar ik doe het graag, dat geldt overigens ook mijn leden van de organisatie. Ieder doet zijn ding en best. Dit jaar wilde ik graag weer de wensjes terug op het evenement. Kinderen onder de 13 jaar mogen wensjes inleveren. Aan ons, organisatie, de taak om een aantal wensjes te doen uitkomen. Wensjes kunnen worden ingeleverd tot 30 mei. Daarna kunnen geen wensjes meer worden aangenomen.

Op het werk bij de werkgever gaat alles prima. Bij vlagen heb ik leuke en leerzame gesprekken met ondernemers. Mijn manier van werken is zo ingericht dat ik van bedrijf naar bedrijf loop, binnentreedt zonder afspraak en dan met mensen van het bedrijf in gesprek kom. Soms ook, onder het genot van een kop koffie, kom ik tot leuke en lange gesprekken. Waardevolle gesprekken. Het maakt het werk zeer interessant. Ik ben nu bijna een jaar in dienst en heb inmiddels ruim 1600 bedrijven bezocht. Ik bouw een bestand op, dat hopelijk eens een klantenbestand oplevert. Tijdens mijn werk zie ik wat Twente maakt, produceert, en dat is echt bijzonder. Daar mag je als Twentenaar bijzonder trots op zijn. Ik ben, zoals u weet, geen Twentenaar. Maar ik ben wel onder de indruk van de verschillende maakindustrieën.

Aanstaande zaterdag en zondag gaan we dus de weg weer op. Ik heb mogelijk nog een verrassing voor een andere wijk dan de wijken Veldwijk/Berflo Es (Za) en Tuindorp (zo). Wellicht kom ik op een andere dag deze week met nog een rit op een wijk. Maar dat ligt enerzijds aan het weer en anderzijds moet ik dat eerst even overleggen. Daarover op de facebookpagina Frankys Food binnenkort meer.

Mijn kinderboek, “De ijscoman en de gouden ijsbeker” komt eerdaags uit. Het zal nog ruim een maand duren, maar dan zal het er zijn. Momenteel worden wat illustraties door Nathalie van Barneveld gemaakt. Wanneer deze klaar zijn zal het boek ter drukken worden aangeboden en is het boek daar. Ik ben erg trots dat er dan weer een dingetje van mijn to do lijst af is.  Een boek schrijven en een kinderboek schrijven stonden hoog genoteerd. Nu staat er nog een stripboek in mijn hoofd gepland. Of dat er ooit van komt, is een vraag.

Mocht het kinderboek goed lopen, zal het Stichting Nelly voorzien van de opbrengsten ervan. Ik vond het schrijven leuk, de illustraties erbij zoeken leuk, de gesprekken met mensen erover voeren leuk, maar voor wat betreft de opbrengsten kan ik kort gaan: Ik hoef er niks voor te hebben. Hoop wel dat het boek leuk gaat verkopen. Zou alleen maar goed zijn voor de Stichting.

We gaan besluiten. Het is een verhaal met twee gezichten geworden. Enerzijds, het bedroevende nieuws over een kleinkind, anderzijds de komst van twee kleinkinderen. Enerzijds het verlies aan een goede en betrouwbare ijsleverancier en anderzijds de komst van een nieuwe ijsleverancier, waarvan ik voorlopig eerst maar eens moet zien hoe het één en ander zal gaan verlopen. Enerzijds de start van het ijsseizoen en de wens er weer mee te kunnen starten, anderzijds, wetende dat het na komend weekend mogelijk wel weer even kan duren eer ik weer in de ijskar kan zitten.

We zijn er in alle opzichten klaar voor. De strijd kan gaan beginnen!

Frank

16-02-2025