2025-05 De start van het seizoen!

De maanden maart en april leveren ijsverkopers veel omzet op, wanneer het weer goed is. En daarmee ook veel rust. Mooi weer en mensen die na de winter toe zijn aan een ijsje zijn prima voorwaarden voor een perfecte start van een ijs seizoen. Ik heb het eerder geschreven; Een ijs seizoen valt of staat met een goed voorjaar.

Vooralsnog spreek ik als ijsverkoper dan ook van een goed voorseizoen. Een periode tussen maart en juni waarin de omzet van een seizoen eigenlijk bepaald wordt. Vorig jaar was die periode ronduit slecht. Te nat en daardoor ook vaak te koud. Je gaat dan bij voorbaat al niet rijden. Geen mens die de gang naar de ijskar zal maken. En hoewel mensen graag ijs kopen in het (vroege) voorjaar is mooi weer wel dat extra zetje om dat ijs dan ook daadwerkelijk te kopen. Vorig jaar reed ik nauwelijks mijn routes. Geen enkele reden toe. Het was gewoon te slecht weer. Het was zelfs zo slecht dat ik in het restant van de zomer wel heel goed moest draaien om enig verlies te voorkomen. Hoewel ik het nog best goed deed, was het verlies van het voorjaar niet meer recht te breien. Ook het laatste deel van het seizoen (Oktober) was slecht. En toen ik de kerstroutes aanving, wilde ik er alles aan doen om het verlies over het volledige ijsseizoen zo klein mogelijk te maken. Maar toen kwam die onheilstijding in privésfeer en was mijn laatste hoop op een jaar zonder verlies vervlogen. Uiteindelijk maakte Frankys ijs voor het eerst sinds zijn bestaan een klein negatief resultaat. Iets waar ik niet trots op kan zijn, maar het had zo zijn redenen. Bovendien was het resultaat nou ook weer niet zo ernstig dat ik mij er druk om moest maken. Ik geef hiermee alleen maar aan dat een ijscoman meer dan anderen met externe factoren te maken heeft. En nooit een zekerheid heeft over zijn inkomen. Dat is voor mij dan ook de reden geweest er een baan bij te hebben.

De start is dus ok en met de omzetten die ik nu heb gedraaid ben ik blij, heel blij. Men houdt van ijs en vindt ook nog steeds Frankys ijs een leverancier welke goed ijs levert. Ik zeg het niet zelf he? Maar na 12 jaar van ijsjes verkopen lijkt het of ik een vertrouwd beeld in de straat ben geworden. De bel zo ongelooflijk bekend. En dat stemt mij enorm tevreden. Gisteren op de wijk Vossenbelt werd mij dat heel duidelijk gemaakt door de inwoners. Zo ontzettend leuk!

Tegenwoordig ben ik niet meer de enige ijscoman in de straten van Hengelo. Er is een nieuwe ijscoman welke net is begonnen en elke dag, wanneer het weer dat toelaat, in de straten van ons Hengelo rijdt. U meldt het mij dan bezorgd en ik geef u dan het antwoord dat dat klopt en prima is. Concurrentie is namelijk altijd goed. Het houdt je scherp! Ik heb in die 12 jaren van ijsverkoop al veel ijscomannen zien komen. Denkende dat ijsverkoop slechts het verkopen van ijsjes is. Maar venten is veel meer dan dat. En dus zag ik ze na verloop van tijd ook alweer snel vertrekken. IJsverkoop is hot! Zo zie je bijvoorbeeld dat er in het centrum van Hengelo ook weer een nieuwe ijssalon bij is gekomen. Een teken dat ik destijds een goede beslissing nam met het verkopen van ijsjes. Deze Hengelose ondernemer die dit jaar is gestart met het rijden op de wijken is gelukkig niet zoals die gasten die ik eerder heb meegemaakt. Deze jongen is serieus met zijn vak bezig. Met afspraken over en weer over waar wij rijden is tussen ons een aantal zaken geregeld. En ga ik ervan uit dat het het allemaal wel zal loslopen. Ik ben Frankys ijs. En ik blijf mij inzetten voor het vak venten. Het mooiste vak dat er is. Ik hoop oprecht dat mijn concurrent er net zo over denkt. Als eerder geschreven, venten is niet zomaar iets. Er komt veel meer bij kijken dan alleen ijs verkopen. Je bent toch een aanspreekpunt, je hebt een verbindende factor. Ik ben er zelfs jaren geleden om begonnen, niet eens om geld te verdienen. Natuurlijk wel fijn dat je er geld mee verdiend, maar mijn doel was en blijft; Mensen bij elkaar krijgen bij de ijscokar. Verbinden! Mijn passie uitstralen, mijn eigenlijke vak uitoefenen. Geef mij ijs en ik regel het!

Mijn contacten met ijscomannen uit andere regio’s zijn dan ook voor mij belangrijke bronnen van informatie, zo ook zij mijn ervaringen op prijs stellen. Rens uit Venlo, van de IJsmannetjes te Venlo, is zelfs een goede relatie geworden. Kunnen wij wat voor elkaar betekenen dan regelen wij dat dan ook. We hebben regelmatig contact. Ooit hadden wij een idee om een branche voor ijscomannen op te zetten. Omdat zij zo belangrijk kunnen zijn.

Mijn kinderboek is tekstueel klaar. Al enige tijd. Geharrewar over het laten drukken of dat zelf in eigen beheer houden, was een reden dat het allemaal is uitgelopen. Het boek laten drukken was best wel prijzig. Niet leuk meer. En dus moet ik het in eigen beheer doen. Daartoe zijn nu de laatste zetten te maken, het kan evenwel niet lang meer duren. Binnenkort is Frankys ijs een boek rijker, een kinderboek. En dat na die twee boeken welke ik reeds op de markt heb gebracht.

Ik heb ideëen. Soms is het onhaalbaar en soms, dan is het wel haalbaar. Of mijn “Road To Schier” haalbaar gaat zijn en dan heb ik het over het idee, is natuurlijk nog maar de vraag. Gaat bijvoorbeeld de Burgemeester van Schiermonnikoog met mijn idee akkoord. Gaan de ondernemers op Schier met mijn idee akkoord? En hoe denkt men over de komst van de Snor? Het zijn allemaal vragen waarop ik het antwoord nog niet ken. Maar ik ga het navragen. Ik ga mijn best doen om dat voor elkaar te krijgen. Wat ik wel durf uit te spreken is, dat wanneer ijsverkoop op Schier wel doorgang kan vinden dat ik er 100% voor zal gaan.

Dat het met de Snor naar Schier rijden mijn grootste wens is, dat is wel zeker. Met de Snor naar Schier rijden vergt wel enorm veel doorzettingsvermogen. Geduld en vastberadenheid. In 7 etappes naar Lauwersoog rijden om daar de boot op te kunnen rijden is niet niks. Het is vrij vermoeiend om met de Snor te rijden. Ik denk dat een zware baksteen een hoop pret kan geven. Leg ik die op het gaspedaal wanneer ik lange stukken moet rijden. En wanneer ik ben vertrokken zal ik overal waar ik langskom ijs verkopen en over mijn ervaringen schrijven. Ook live verslagen maken. Onderweg zal ik 6x overnachten en de Snor moeten kunnen opladen voor zijn volgende reis van ongeveer 25 kilometer. Een hele onderneming, die in het teken van Stichting Nelly zal staan. Sponsoren zoeken, bijdragen vragen, televisiestations en of kranten uitnodigen om het te volgen. Het moet voor de Stichting een belangrijke bijdrage gaan zijn. Daarvoor wil ik het doen. Natuurlijk ook om naar “mijn geliefde” eiland, naar mijn tweede thuis te gaan. En ook om maar meer geld te kunnen genereren. Ik wil het! En bij mij staat willen als kunnen. Ik geef immers nooit op. Althans, dat is tot aan mijn ontslag bij Tenrent altijd zo geweest. Maar in dit geval, en al helemaal wanneer ik dit voor Stichting Nelly zal doen, ga ik ervoor.

Het geheel zal in 2026 moeten gaan plaatsvinden. Ik wil dit jaar goed gebruiken om alles eerst goed voor te bereiden. Momenteel houd ik daarom het aantal kilometers bij welke de Snor rijdt. Dit alles om uit te zoeken wat zijn bereik per dag kan zijn. Ik schat dat hij bijna 30 kilometer per dag ver kan komen. En dat zou mooi zijn. Tenslotte is Lauwersoog vanuit Hengelo 175 kilometer verder. Het leuke aan dit alles is dat ik, overal waar ik kom, alles zal vastleggen met foto’s en verhalen. En dat dat dan als basis zal dienen voor het stripverhaal dat ik ook nog wens uit te geven. Pas dan zijn al mijn wensen voor wat betreft Frankys ijs uitgekomen. Met uitzondering van de wens om nog 13 jaar uw ijscoman van Hengelo te mogen zijn.

Ik bedenk van alles. Een ander idee heeft weer met kinderen te maken. Een beetje Kinderdag. Maar dan toch wat anders. Een serieus idee, waarmee ik al jaren loop. Mijn idee betreft “Frankys ijs Zomerkamp”. Het is nog in ontwikkeling. Maar het heeft wel degelijk mijn aandacht. Het kan maar zo zijn dat naast Kinderdag ook Frankys ijs Zomerkamp zal ontstaan. Het behoeft enige voorbereiding en zorg om goedkeuring. Waar het in de regel om zou moeten gaan is; Kinderen met elkaar in contact te brengen. Met elkaar te laten spelen. Een overnachting in een eigen tentje, uiteraard met een stel ouders of ouder, in de ochtend samen te ontbijten en nog wat activiteiten te organiseren om vervolgens de tentjes weer op te vouwen en afscheid te nemen. Hoe leuk! Uiteraard ben ik daar natuurlijk ook continu bij aanwezig. Als gastheer.

Natuurlijk zijn vele ideeën nogal wat prematuur. Nog wat onzeker. Maar “TRTS” (The Road To Schier” is mij zeker. Dat moet zelfs. Maar hangt helaas wel af van wat politiek Schiermonnikoog vindt. Voor wat betreft Frankys ijs Zomerkamp gaat het mij vooral om de veiligheid van de kinderen. Is die te waarborgen, dan kan ook dat doorgang vinden wanneer de gemeente daar op zijn manier vrede mee heeft.

U begrijpt het al, ik ben maar bezig. Maar ik blijf Frank. Ik kan niet anders. Ik wil graag kinderen blij maken. Mijn project “TRTS” heeft uiteindelijk ook het doel om de Stichting te helpen. Een stichting welke in het belang van gezinnen welke leven in armoede werkt. En dus ook kinderen.

Een concurrent ijscoman in de straten van Hengelo en Borne, daar zal ik mee moeten dealen. Ik heb er al een paar gehad. Ze bleven nooit lang. Ik wens mijn collega veel succes toe. Ik werk ernaast omdat van ijsverkoop alleen rondkomen een utopie is. Te vaak te veel externe factoren. Ik hoop echter wel dat hij de afspraak welke ik met hem heb gemaakt zal respecteren. Een afspraak waarbij wij niet op dezelfde dag en wijk verkopen.

Ik blijf bij mijn jarenlange ervaring. Bij mijn wetenschap welke ik heb opgedaan. Ik wens mensen te verbinden. Mensen met elkaar in contact te brengen. Verdienen is mooi, maar je moet er wel wat tijd in steken. Wel naar de mensen willen luisteren wanneer dat nodig mocht zijn. Venten is niet; Alleen maar geld verdienen. Het is meer. Het is er zijn voor jouw medemens, het praatje, de lol. Het is het mooiste vak wat er is. Laat daar niemand anders over denken!

Mijn Kinderboek is bijna af. Mijn wens is bekend. Mijn doel is hetzelfde gebleven. Ik wil er zijn voor diegenen die daarom vragen. Van het weekend ging ik weer veel op de foto. Kinderen waarderen de ijscoman. Zien hem vaak als een belangrijk persoon, wat ik overigens totaal niet ben. Maar het streelt mij wel. Omdat ik voor hen belangrijk mag zijn. En met hen de ouders. Venten, hoe mooi is dat wel niet.

Tot de volgende keer.

Frank Boereboom