2024-03. Het contract!

Het is fijn wanneer je weer meedoet. Want zo voel ik het echt. Ik ben zo druk geweest met solliciteren en hoewel ik een aantal keren werd uitgenodigd voor een gesprek en er vaak ook bijna succes mee had, ging het dan net weer niet door. Solliciteren is best een lastig te doorgronden proces. Je bent van zoveel zaken afhankelijk. Eerstens moet je zelf top zijn wanneer je een gesprek aanvangt. Uitdragen wie en wat jij bent. Je interesse kenbaar maken. Op een goede manier, waarbij je jezelf blijft. Dan moet het klikken. Tussen jou en eventueel toekomstige werkgever. Wanneer dat alles klopt, volgt er een tweede gesprek, waar wat dieper wordt ingegaan op jou, de werkzaamheden binnen de functie en de wijze waarop jij denkt die werkzaamheden te gaan verrichten. Wanneer ook na dat gesprek beide partijen positief zijn, hangt het geheel ook nog eens af van andere kandidaten. Je weet namelijk nooit wanneer jij beter bent dan die ander. Of, dat je beter past in de organisatie dan die ander. Een bijzonder proces, dat ik de afgelopen maanden vaker dan eens heb doorgemaakt. Kon er nooit wat over vertellen. Dat lag aan het feit dat er dan nog niks te vertellen viel. Maar nu, nu is het dan eindelijk gelukt en ben ik blij dat ik weer in de functie van Accountmanager mag opereren. Het bedrijf TenRent te Hengelo zocht een accountmanager en dus solliciteerde ik op de vrijgekomen functie. En na alle doorgelopen onderdelen van deze sollicitatie start ik dus per 1 maart as als Accountmanager. Het bedrijf TenRent verkoopt en verhuurt vloerreinigingsmachines. Mijn rol is duidelijk; zorgdragen voor nieuwe klanten en het behouden van de reeds aanwezige klanten in Oost-Nederland. Een functie als die bij mijn vorige werkgever TenCate! Er vanuit gaande dat ik mijzelf weer zal zijn in gesprekken met eventuele nieuwe klanten, zal het wederom goed komen

Ik mag dus nog een paar verplichte rustdagen houden, maar eigenlijk heb ik daar helemaal geen zin in. Ik wil eigenlijk aan de slag. Toch moet ik nog even geduld houden. En dus schrijf ik dan maar verder aan mijn boek. En ben ik vaak met mijn trouwe viervoeter Moo aan de wandel. Ook niet verkeerd, maar ja, ik ben er gewoon klaar voor. Hoe leuk en fijn het ook is om met Moo door de mooie twentse bossen te struinen.

Op ijsgebied gebeurt er nog niks. Alhoewel ik wel vorige week een proefrit reed met de Snor. Deze proefrit maak ik elk jaar om te zien of alles van de Snor nog naar behoren werkt. De Snor deed het prima en is dus klaar voor seizoen 11. Een jaar waarin ik verwacht niet heel veel activiteiten te verrichten, tenslotte gaat het werk bij TenRent in alle opzichten voor. De weekenden zijn voor Frankys ijs. De rest van de week ben ik in dienst van TenRent en staat de ijskar op zijn parkeerplaats. En het werken met Frankys ijs is met het werk bij TenRent ook nog eens afhankelijk van het feit of ik het kan passen in deze nieuwe situatie. De tijd zal het leren.

Wel kijk ik vanaf nu dagelijks op de weerapps op mijn telefoon. Speurende naar een openingsdag. Een eerste rit. Maar die eerste rit is afhankelijk van een aantal factoren;

Eerstens moet het droog zijn. Dan ook moet de temperatuur 10 graden of meer zijn. De wind moet zwak zijn en de zon hoeft niet persé te schijnen, maar uiteraard is dat wel gewenst. Pas dan, wanneer het weer aan deze voorwaarden voldoet en het betreft een weekenddag ga ik erop uit. Aanstaande weekend zou een mogelijkheid kunnen zijn, we houden al weken dit weekend in de gaten. Pas vrijdag weet ik zeker of ik een dag of twee dagen kan uitrijden. Wanneer ik op zaterdag uitrijd, zal dat op de Berflo Es zijn, wanneer het zondag betreft rijd ik op tuindorp. Vrijdag zal ik daar via mijn facebookpagina uitsluitsel over geven.

Afgelopen week kocht ik mijn nieuwe auto voor Frankys Food. Hoewel ik bij het bedrijf TenRent een auto krijg, is deze niet beschikbaar voor privé-zaken en mijn werk als ijscoman. Dus heb ik daarnaast nog een eigen auto nodig. De keuze viel op het kleinere broertje van de Peugeot 3008 welke ik al jaren heb mogen rijden. De nieuwe auto moest slechts aan de voorwaarde voldoen om de foodtrailer te trekken. Een gebruikte en dus geen nieuwe! Maar hij ziet er nog goed uit en ik kan er mooi mijn werk voor Frankys ijs mee doen.

De komende weken ben ik dus nog thuis en schrijf ik verder aan mijn boek. Omdat ik nu nog wat tijd over heb kan ik behoorlijk inlopen op de vertraging. Momenteel schrijf ik over de corona tijd (2020). Bijzonder is het om te lezen hoe ik dat alles heb ervaren. Ook al is het nog niet lang geleden, toch waren sommige zaken alweer naar de achtergrond verdwenen. Wat opviel was dat ik zoveel rust bewaarde, ondanks dat ik geen omzet kon maken (verbod Burgemeester) en bovendien geen enkele cent van de overheid ontving door een onjuiste SBI-code. Ik bood mijn hulp aan anderen aan met mijn bestelbus om toch maar wat te kunnen doen. De voornaamste vraag kwam van de organisatie All4Free om als chauffeur te pendelen tussen bedrijven, de Voedselbank Deventer en met de opslag van All4Free om later in de tijd met hen een soort van voedselbank in de schouwburg van Hengelo op te doen richten. Een hele leuke en dankbare tijd! Daarnaast hield ik mij met name via de zeer goed lopende ontbijtservice overeind.

Het boek is dan wat mij betreft ook echt een leuk boek tot zover. Ik ben er best trots op hoe het straks te lezen valt. Ik hoop in maart klaar te zijn. Nog twee en half hoofdstuk en dan is het af. Daarna moet ik het nog ergens laten drukken. En dan kan het worden besteld. We gaan het allemaal zien.

Ik ga weer werken. Dát is de boodschap van deze blog! En mijn best doen om het bedrijf TenRent vooruit te stuwen. Wat mij betreft zo lang als mogelijk. Ik heb slechts de ambitie te slagen in mijn werk en daarmee het bedrijf zo goed mogelijk te helpen. En wanneer dit kan tot mijn pensioengerechtigde leeftijd is dat mooi. Wanneer de werkgever zou wensen dat ik nog wat langer zou doorgaan is dat, wanneer ik het naar mijn zin heb, zeker bespreekbaar.

Tot de volgende keer,

Frank Boereboom
Frankys ijs Hengelo