2022-23/24. De drukte voorbij….?

Drukte dus. Heel veel ijsjes en daarom ook heel veel lege bakken. Het was de afgelopen weken een mengelmoes van werken bij TenCate, waarvoor ik elke dag toch minimaal 400 kilometer per dag rijd en ertussendoor afspraken heb bij mogelijke klanten, en het aangenomen werk bij Frankys Food. Het gaat mij redelijk af. Het autorijden kan mij kennelijk niet vermoeien. Het gaat eigenlijk allemaal vanzelf. De resultaten lijken goed te zijn en ik heb er ook zeker mijn draai gevonden. Voel me echt gelukkig in mijn werk. Maar ik moet ook toegeven dat het daardoor niet kunnen verkopen van ijsjes mij ook heel veel doet. Maar ik schrijf het nog maar eens, Corona heeft mij doen besluiten deze weg in te slaan. Had ik het niet gedaan, was ik waarschijnlijk in een zeer lastige situatie terechtgekomen.

Goed, nu dat nogmaals aan het licht is gebracht, kan ik weer even terug naar de dagen welke nu achter mij liggen, sinds mijn laatste blog. Naast al die kilometers op de weg met daarbij horende afspraken met mogelijke klanten, probeer ik zo goed als het kan mijn bedrijfje voort te zetten. Soms heb ik tijdens een rit wat gesprekken met mogelijke afnemers van ijs. En daaruit volgen dan ook enkele afspraken. Zo ook deze laatste twee weken. Mijn tijdelijke werkgever geeft mij de volledige ruimte om afspraken met ijs te maken en te volbrengen. Ik vind dat uiteraard erg fijn, echter, het moet wel iets bijzonders zijn wil ik dan ook vrij nemen. Tenslotte ben ik wel een contract met de werkgever aangegaan en wil ik koste wat het koste slagen in mijn taak. Al is die taak tijdelijk, er is bij mij toch dat gevoel van om te leveren wat gevraagd wordt.

Naast deze ad-hoc aanvragen zijn er uiteraard ook afspraken welke in het begin van het seizoen al werden vastgelegd. Eén ervan was mijn bijdrage aan de Nationale Straatspeeldag op de Boerhavelaan. Als sponsor lever ik, als Frankys Food, het ijs en tijd. Deze dag, vorige week woensdag, viel helaas wat in het water door een regengebied dat persé vanaf 14.00 uur tot 18.00 uur had besloten regen te laten vallen. Ondanks dat, schepte ik toch ruim 600 ijsjes. Samen met Annemieke Grandadam verwerkten wij deze ijsjes in de tijd welke ervoor stond.

Ondanks dat ik graag voor TenCate werk kan ik dus soms gewoon geen nee zeggen. Dat kan zijn omdat het gaat om een tehuis met ouderen of mensen met beperking, een school of en dat kan natuurlijk ook, een bijzonder aantrekkelijke opdracht die in korte tijd veel geld in het laatje brengt. Zo ging ik afgelopen week bijvoorbeeld naar het vliegveld Twente om daar de afscheidnemende asielzoekers, die daar tijdelijk hebben kunnen verblijven, op ijs te mogen trakteren. De opdrachtgever had mij daarom gevraagd. En deze opdracht leverde veel geld op. Maar ook andere opdrachten, kleiner van aard, waren zeer wel de moeite waard. Zo stond ik bijvoorbeeld zaterdag 11 juni op het Beekparkfestival te Borne. Dat liep eigenlijk vanaf het begin tot het einde zeer goed. En omdat ik daarna nog naar een feest moest, vertrok ik al om 17.15 uur richting Hengelo zuid. En schepte ik een goed uur later de laatste dozen ijs leeg voor het personeel van Twence. Een topdag derhalve. Welke bovendien nog, in alle vroegte, was begonnen met het uitleveren van twee luxe ontbijtmanden. Een dag welke door de lengte van werkzaamheden, de warmte en het rijden van de Snor over een zeer lange afstand toch best zwaar was geweest. Zo ook dat weekend ervoor. Toen reed ik ongeveer 30 kilometer met de Snor. Een bruiloft te Beckum deed de Snor op tweede pinksterdag rijden naar het ‘Wapen van Beckum’. En dat terwijl ik die dag nog was gestart met een paar feesten in Hengelo waarbij het laatste feest, vóór de bruiloft te Beckum een feest was dat werd gehouden in Hengelo Noord(!). Het werd een rit van bijna anderhalf uur zittende in een warme cabine met een poot blijvend duwende op het gaspedaal.

Naast het feitelijke werk als ijscoman zijn daar natuurlijk ook nog de verschillende andere werkzaamheden welke het mij momenteel druk maken; voorraadopname, het bestellen van ijs, het ophalen van ijs maar ook van wafels, bakjes en materiaal voor de ontbijtjes. Om nog maar niet te spreken over het factureren van de volbrachte opdrachten en het beantwoorden van diverse aanvragen welke per mail en per telefoon binnenkomen. En dan zijn er ook nog werkzaamheden die bij de Kinderdag horen. Vergaderingen en meer.

Het waren gewoon drukke weken. En ik ben dan ook soms best moe. Maar de andere kant van het verhaal is dat ik wel goed heb kunnen sparen voor de winter. Dat moet, want mijn werk bij TenCate stopt na 1 oktober. En dan moet ik een bepaald bedrag klaar hebben liggen om de winter door te komen. Je weet echter nooit hoe een bal rolt. Wie weet wat er nog volgt na mijn tijdelijke baan. En dus doe ik gewoon mijn best. En wil ik laten zien wat ik kan. U kent mij; Ik geef nooit op!