0
20 maart 2022

2022-12. Wel of niet?

Ik kijk naar buiten, de zon schijnt. Wel zie ik dat er een behoorlijke wind staat. En wanneer ik buiten ben geweest om poolshoogte te nemen, constateer ik dat het best wel fris is. Al met al nou niet bepaald goed weer om een goede openingsrit te rijden. Maanden keek ik ernaar uit, zag ik mooi weer op de diverse weerapps, maar uiteindelijk vandaag, uitgerekend deze openingsdag, is het wat minder weer. Of we gaan rijden? Het blijft 50/50. Straks raakt het bewolkt zo zegt men en dan kan er zelfs nog regen vallen. We gaan het straks bekijken….

winderig, bewolkt en dus fris weer

Het weer is nu eenmaal een externe factor waarop ik geen enkele invloed heb. Ik ben, met andere woorden, altijd overgeleverd aan de voorspellingen. En soms ga ik daar enorm de mist mee in. Blijkt het beter te zijn dan was verwacht. Maar ook andersom kan. Zo reed ik jaren geleden op mijn rode fiets ijskar op een prachtige zomerdag nietsvermoedend over ons mooie tuindorp. Het liep allemaal uitstekend. Vooral door het mooie weer. Strakblauwe hemel, echt mooi en warm weer. Uren later kwam ik in de buurt van de vijver en het druk gevulde zwembad. in plaats van zwemmende kinderen te zien zag ik ze juist allemaal naar huis snellen. Handdoeken om hun blote lijf. Nat waren ze zelfs nog, alsof er iets ergs was gebeurd. Ik begreep er niks van en vroeg hen waarom ze zo’n haast hadden om naar huis te gaan. Een slecht weergebied kwam er aan en iedereen was gesommeerd naar huis te gaan, was het antwoord. Maar ik zag nog altijd geen enkel vuiltje aan de blauwe lucht. Sommigen riepen hard naar huis fietsende: “Je moet naar huis Franky, slecht weer op komst”. Ik moest er eigenlijk wel een beetje om lachen. Het was gewoon mooi weer. Toen ik mij wederom een paar honderd meter verplaatste verdween mijn lach. Een gitzwarte wolk keek mij aan. De bakfiets waarmee ik toen nog mijn rondes reed was op dat moment nog uitgerust met een prachtige parasol, die uiteraard uitgezet aan de kar vast was gemaakt. Niet veel later begon het te waaien en voor ik het wist goot het bakken water. Werd ik zeiknat en reed ik behoedzaam naar huis. Dat dat uiteindelijk te laat bleek te zijn zou in de minuten daarna duidelijk worden. De wind nam extreme vormen aan en de regen zou nog harder gaan vallen dat het al deed. Met een parasol als soort van zeil werd ik door de straten gesleurd. Uiteindelijk na veel hachelijke momenten bereikte ik zeiknat de oprit. Parasol hing op half zeven, de ijskar was net als ik zeik en zeiknat. Het gekke was dat het eigenlijk helemaal droog was. Prachtig weer zelfs. En terwijl de zon zijn best deed om de boel weer op te warmen, stond ik daar, achter op de oprit, zeiknat te zijn. Het water liep via de pet over de zeiknatte koksbuis over de eveneens kletsnatte broek naar beneden. De buurvrouw moest zo lachen! Het moet ook een vreselijk raar gezicht zijn geweest. Afijn, dit heb ik dus nog nooit in mijn carrière meegemaakt.

Het geeft in ieder geval aan dat het weer zich nooit laat voorspellen. Het kan zomaar anders zijn. En zo ook vanmiddag. Uiteraard zal ik alles op alles zetten om mijn seizoen officieel te doen openen. Echter, wanneer het weer ons in de steek laat kan ik er ook weinig aan doen. Gisteren was het mooi, waaide het overigens wel hard en ook morgen is het prachtig weer, zo laten de weer apps zien. Net deze zondag moet het weer anders zijn. Ik hoop dat het dan ook alleen nu even tegenzit.

Den Haag, het Binnenhof

Het Binnenhof te Den Haag

Afgelopen dagen was ik weer veel op pad voor mijn werkgever. Deze week was ik veel in Zuid Holland. Een provincie welke ik nu klaar heb qua eerste bezoeken. Deze week was ik in het zuidwesten van de provincie. Ik vond het geweldig om in Dordrecht te mogen zijn. Ik moest daar zijn voor een afspraak en had wat tijd over. Ik had veel gehoord over de stad en wilde weten of het inderdaad zo’n mooie stad was. Nou dat heb ik geweten. Een prachtstad! De foto’s laten dat ook zien. Nu ik in deze provincie uitgewerkt ben verplaats ik mij komende week naar Limburg. Ik zal daar de hele week (op vrijdag na) bivakkeren. Proberen alle zaken in die hele provincie te bezoeken. Op die vrijdag maken collega en ik een rondje door Nederland om foto’s te maken van zaken welke een zonweringdoek hebben besteld. Daarna hebben we dan op maandag 28 maart nog een dealerdag op het bedrijf te Nijverdal en dan gaan we de rest van die week nog naar regio Eindhoven en Nijmegen en heb ik alle plaatsen bereikt. Precies op tijd voor de gang naar 3 dagen in de week werkende voor TenCate. Per 1 april komt er meer rust in het leven. Momenteel werk ik al 4 weken zonder enige dag rust. En eerlijk gezegd merk ik dat heel goed. De vele kilometers welke ik rijd om dealers van zonweringen te bereiken, gaat je niet in je koude kleren zitten. Gemiddeld rijd ik 1200 tot 1500 kilometer per week. Afgelopen vrijdag was ik bij thuiskomst vanuit het zuidwesten van Zuid-Holland echt helemaal munt. Dat ervoer ik een dag later op het Agathaplein ook nog, alhoewel het later op de dag wel wat beter ging.

Dordrecht!

Afgelopen week was de monteur op bezoek om de Snor technisch voor te bereiden op zijn nieuwe ijs seizoen. De Snor had namelijk wat kuren met remmen. Een paar maanden geleden reed ik nog bijna tegen een auto aan, toen de remmen dienst weigerden. Een beetje olie in het reservoir was toen afdoende om de boel tijdelijk te doen repareren, maar waar kwam dat probleem vandaan? Buiten dit probleem om laat ik overigens de monteur standaard elk voorjaar komen om de kar te doen checken. Dat verdiend de Snor wel met al die kilometers. Uiteindelijk werd er lucht in de leidingen geconstateerd en zullen wij het nu moeten kunnen redden met de remmen. Wat erger was was het feit dat de lagers van het rechter achterwiel naar de Filistijnen waren. Het geluid dat ik al maanden hoorde bleek voort te komen uit dit mankement. En ik al die tijd maar denken dat dat geluid met de slechte remmen van doen had. Het had dus maar weinig gescheeld of ik had ergens tot stilstand gekomen waarbij de Snor niet meer vooruit noch achteruit kon. Het had zelfs tijdens mijn kerstritten hebben kunnen gebeuren, want toen produceerde hij al het geluid. Het had mij in ieder geval weer een hoop ellende opgeleverd. De problemen zijn nu opgelost en ik hoop dat straks te mogen ervaren. Overigens is de monteur echt een bijzonder mens. Hij wil voor mij kijken of de Snor toekomst klaar kunnen maken. Dit betekent dat de oude motor wordt vervangen door een modernere waarbij in tegenstelling tot nu, de motor dan op de achteras komt te liggen. En dus niet meer in het voorste gedeelte. Het voordeel is dan dat de aandrijving op de achteras komt te liggen en dat het sturen lichter wordt. Immers de zware motor, nu nog voorin gelegen, is dan weg. Bovendien kan de Snor dan ook sneller gemaakt worden. Dat zou zo maar 10 kilometer per uur kunnen schelen. Hij heeft beloofd dat hij het in het najaar allemaal gaat uitzoeken. Tot die tijd rijden wij ongeveer 14 kilometer per uur maximaal.

Afijn, het is zondagmorgen. Schrijf mijn blog wetende dat ik er zo weer op uit moet. Moet is niet moeten, maar afgesproken en afspraak is bij mij afspraak. Het weer is nu nog altijd goed. Weliswaar veel wind wat het buiten echt wel kouder maakt. De zon schijnt nog. Hoe het over twee uur is weet ik niet. Vermoedelijk bewolkt, maar wel droog. Geen goed ijsjes weer dus. Het is niet anders. Dan maar een korte route. Want je wil niet weten hoe een ijscoman met zulk weer thuiskomt. Het lichaam is dan zo koud geworden dat het wel even duurt voordat de warmte er weer is. Meestal is een douche dan het beste om te nemen.

Update openingsrit 15.15 uur
De rit is gestaakt. Het is koud en het regent dus toch. Zo zie je maar dat niets is zoals het lijkt. Ik wilde heel graag, maar het mocht niet zo zijn. In de twee uren van rondrijden verkocht ik op zich redelijk, maar de wind maakte het kouder dan verwacht en toen de regendruppels vielen reed ik de, overigens goed rijdende Snor, naar binnen. Het was helaas een korte rit. Op dan maar naar een nieuwe rit!

De week is dus weer voorbij. We gaan weer een week keihard werken. Rust is er pas na 1 april. Dan werk ik nog maar drie dagen per week voor TenCate en kan ik wat meer tijd nemen voor bepaalde zaken. Tot die tijd vol gas zonder een dag rust. Nu ga ik mijn koffer inpakken, want ik moet mij voorbereiden op de werkweek te Limburg. Donderdagavond keer ik weer terug te Hengelo. En dan hoop ik op beter weer voor het ijs. Zodat ik dan alsnog mijn openingsroute kan afwerken.

Tot volgende week!

Frank Boereboom
Frankys Food
Hengelo