2022-08. Voorbij de Corona!

Zou het dan eindelijk reden kunnen zijn voor wat optimisme? Kunnen wij echt weer terug naar wat een tijd geleden nog zo normaal was? Het heeft er alle schijn van. De afgelopen persconferentie van de Minister van Gezondheid liet daarin niets aan duidelijkheid te wensen over. Alhoewel deze minister ook wel een wat dommige opmerking maakte: Carnaval vieren mag, maar niet met zijn allen in een café. Ik denk dat ze zich daar ook echt aan gaan houden ja. Pffff. Dat verdiend dus een heleboel geld om dat soort onzin te orakelen. Afijn, we gaan weer open. Concerten, festivals, grote markten en andere evenementen als bijvoorbeeld KiNDERDAG, het mag allemaal weer. Ook straks in april weer naar de Ziggo dome voor een optreden van mijn favoriete band. Heerlijk!! Maar komt het nog op tijd of is het voor velen al te laat? De crisis heeft namelijk grote sporen achtergelaten. Het is niet voor niets dat ik er bijvoorbeeld werk bij heb gezocht. Het was gewoon noodzakelijk en het geeft in ieder geval rust.

De afgelopen dagen was ik voor dat andere werk dan het werk uit mijn eigen bedrijfje op bezoek in de provincie Zeeland. Een paar weken geleden had ik daartoe alle dealers van zonwering-systemen gebeld met de vraag of ik aan hen een boek vol met speciaal door TenCate Outdoor Fabrics ontworpen, ontwikkelde en geproduceerde collectie zonweringdoeken, genaamd “The Freedom Collections” mocht komen laten zien. Natuurlijk met als doel een vraag naar deze doeken te doen creëren. Ik had er 3 dagen voor uitgetrokken, vooral omdat de eilanden met weinig oeververbindingen konden worden bereikt en ik alle op mijn lijst staande bedrijven wilde bezoeken. Tijdens mijn 3 daagse rondreis langs alle eilanden en zelfs Zuid-Hollandse eilanden, kreeg ik gelijk een mooi beeld van de mensen en de omgeving. Want, ook al was ik er vroeger al eens geweest, het was al wel even geleden. De gesprekken liepen eigenlijk allemaal naar wens. Opnieuw waren de bezochte eigenaren van de bedrijven erg enthousiast over de collectie. En kostte het mij nagenoeg geen enkele moeite om ze te enthousiasmeren. Nadat ik klaar was met een gesprek kon ik vaak doorrijden naar het volgende gesprek en had ik vrijwel altijd wat tijd over om wat foto’s te schieten. Dat doe ik bewust! Ik probeer op mijn manier wat extra aandacht te genereren voor het bedrijf TenCate door te delen op social media. Daarnaast schiet ik ook promo foto’s welke door TenCate op informatiekanalen als LinkedIn, Facebook en Instagram kunnen worden geplaatst. Het is mij overigens ook gevraagd. Daarnaast mag ik af en toe ook een beetje genieten, zo is mij verteld. En dat doe ik dan ook!

De provincie Zeeland heeft mij echt doen verassen. Een provincie van water, havens, polders, klei, de vele oeververbindingen, de waterkeringen, de bruggen, de boerderijen waarbij het woongedeelte losstaat van de rest, de oudere dijken, de sluizen, de stranden, de duinen, de oude molens (meestentijds wit van kleur), de moderne windmolens en meerdere tunnels waarvan één hele lange en vreselijke tunnel. De nachten verbleef ik in het van der Valk Hotel te Goes. Een prachtige kamer met een goed restaurant. En eigenlijk prima gesitueerd. Zo vertrok ik altijd vanuit het midden van de provincie en keerde ik daar ook weer terug. Zo hoefde ik nooit echt ver te rijden. Zo was ik eventjes in Veere en keek er mijn ogen uit. En dat terwijl ik daar al eens was geweest in mijn jonge jaren. Ik schoot er wat foto’s en reed naar de volgende afspraak. Middelburg is een prachtige stad. Maar ook Vlissingen was mooi. In Yerseke zag ik de mossel kwekerijen. Ik keek mijn ogen uit in Goes en was ook onder de indruk van diverse verbindingen. Omdat ik nog niet zo lang geleden op het meest Noordwestelijke punt van Nederland had gestaan, in de nabijheid van de Eemshaven en er een paar foto’s van maakte deed ik dat nu ook in de buurt van Cadzand, het meest Zuidwestelijke punt van Nederland. Dat doe ik speciaal voor de promotour. Dat ga ik ook nog doen op mijn bezoek aan Limburg en eerder nog aan Den Helder.

Maar Zeeland staat natuurlijk bekend om zijn eeuwenoude gevecht tegen het water. Toen ik op de lagere school zat heb ik ooit eens een werkstuk moeten schrijven over de toenmalige aanleg van de stormvloedkering. En was ik er geweest om mijn werkstuk zo goed mogelijk te kunnen onderbouwen. Mijn moeder als chauffeuse omdat ik toen nog te jong was. Het was destijds behoorlijk indrukwekkend. Toen ben ik ook nog op Neeltje Jans geweest. Terwijl ik daaraan moest denken liet ik het eilandje voor gezien en reed ik slechts over de Stormvloedkering, welke toen nog in aanbouw was, naar Schouwen Duiveland, het andere eiland van Zeeland. Op de heenreis stond de kering nog open, op de terugweg was die in verband met storm Dudley gesloten. De promo auto werd wat heen en weer geduwd deze reis. Op diezelfde terugreis besloot ik even de kop in de wind te steken toen ik naast de weg, zo halverwege de stormvloedkering, een bord zag staan met een verwijzing naar het Noordzee Strand. Niet veel later parkeerde ik de auto op een parkeerplaats bij het strand. Eénmaal buiten de auto werd ik vrijwel direct gezandstraald en dus liet ik het er vrij snel bij zitten. Maakte nog wel wat foto’s.

Ondanks dat ik centraal verbleef reed ik in deze drie dagen wel 1200 kilometers. Dat is wel inclusief het retourtje Hengelo-Zeeland. Vrijwel alle dagen had ik redelijk weer. Wel veel wind. En uiteindelijk storm op woensdagavond met veel regen. Ik maakte overdag veel foto’s in zonnige toestand. Zeeland is dan ook vaak zonniger dan andere delen van het land. De tunnel welke ik op de laatste dag nam, de Westerscheldetunnel, was er één welke ik niet graag neem. Ruim 6 kilometer donker en in de wetenschap verkeren dat er een plas behoorlijk onrustig water boven je kop zit geeft geen goed gevoel. Ik heb het daar niet zo op. Toch nam ik hem zowel heen als terug. Om maar niet over Antwerpen te hoeven en daarmee de files op de ringweg te vermijden. Zeeland is goed te berijden. Het is niet druk en de wegen zijn prima. Soms reed ik op een provinciale weg zonder dat ik een ander erop zag rijden. Ook de kleinere dorpjes lijken uitgestorven. Bijna geen mensen op straat. De mensen die je spreekt zijn vriendelijk en gastvrij. Wel merk ik dat ze niet gauw iets nieuws omarmen. Desondanks kon ik de (vernieuwende) collectie zonwering doeken wel goed onder de aandacht brengen.

Toen ik vanaf het meest Zuidwestelijke punt huiswaarts keerde gaf de navi aan dat ik minstens 3 en een half uur nodig had om weer in Hengelo te geraken. Het aantal kilometers: 340 kilometer. Een beste rit met nogmaals die verdomde tunnel. Maar ik kwam niet in de file en parkeerde precies om 17.00 uur de promo auto in de Thorbeckestraat te Hengelo. De driedaagse had mij behoorlijk gesloopt. Ik voelde een behoorlijke vermoeidheid, maar deze kon mijn goede gevoel over de dienstreis niet wegnemen. Ik kan met recht zeggen dat ik een prachtige (tijdelijke) baan heb waarbij ik verschillende mensen mag ontmoeten, mooie momenten mag meemaken en prachtige steden mag bezoeken. Ik kijk nu al uit naar de reis naar Limburg. Omdat ik deze nog inplannen moet en er bovendien carnaval gevierd mag worden zal dat nog even op zich laten wachten. De provincies Zeeland, Groningen, Overijssel en Drenthe heb ik nu helemaal bezocht. In Utrecht, Noord- en Zuid-Nederland moet ik nog langs enkele plaatsen en verder blijven dan delen van Flevoland en Gelderland, Brabant en heel Limburg over. Friesland is komende week, na de laatste afspraken te hebben bezocht, ook helemaal klaar. En dan richt ik mij op Gelderland. Kortom; genoeg te doen.

Kinderdag lijkt op dit moment dus doorgang te kunnen vinden. Alleen wil ik dit eerst in de groep gooien. Mijn organisatie bestaat uit allemaal keiharde werkers die al een paar jaar voor niks van alles uit de kast hebben gehaald. Ik vind het niet meer dan logisch dat we eerst even met elkaar in gesprek gaan om te kijken of wij allen hetzelfde denken over een heropstart van het evenement. Aanstaande week is daar een on officieel overleg over. Zijn wij allen bereid om weer alles uit de kast te halen, dan zal ik dat zo spoedig mogelijk delen op onze speciale facebook pagina. Een inschrijving kan dan opgestart worden. Let daarom volgende week op de mededelingen die wij doen op de facebook pagina “Frankys Kinderdag”.
Ondanks dat Corona op dit moment kennelijk niet meer zoveel voorstelt vallen er nogal wat bekenden uit met Corona. Wanneer ik hen vraag hoe het ze vergaat is het vaak een verkoudheid, wat hoofdpijn en wat vermoeidheid. Echt ziek wordt men niet meer. Toch wens ik u allen veel gezondheid en een mooie week toe! Blijf alert!
En geniet van de eerste stappen terug naar het oude leven.

Graag tot volgende week!

Frank Boereboom
Frankys Food
Hengelo