0
30 januari 2022

2022-05. Winter voorbij?

Nog voordat hij is begonnen is hij wat mij betreft alweer zo goed als voorbij. De winter, daar waar ik het in deze eerste zin over heb, heeft zich dit seizoen nog niet laten zien. Met uitzondering van wat gereden kerstroutes, daar waar het soms nog wat vroor, heb ik slechts een enkele keer de autoruiten vrij moeten maken van ijs. Aanvriezend vocht.  Verder is het vaak een graadje of 5 en de zon doet vooral haar best om zich te verstoppen achter een dik pak wolken. Meestentijds beleven wij saai weer en zoals een goed ijscoman betaamt bezit hij vele weerapps waarop hij nauwlettend de ontwikkelingen van het weer in de gaten houdt. Het is eind januari en eerlijkheid gebiedt te zeggen dat we nog maar op de helft van de winter zitten en dus is alles nog mogelijk. Over de winter, mijn werk in loondienst en meer het volgende relaas…..

Hotelkamer met bureau. Altijd handig!

Uiteraard kan een winter ook zomaar toeslaan. Het is dan ook niet gezegd dat deze niet meer zal komen, maar op alle aanwezige weerapps welke op mijn mobieltje zijn gedownload, kan ik werkelijk geen enkele aanleiding vinden om te veronderstellen dat er nog een echte winter zou komen. Hooguit een paar dagen van wat onbeduidende vorst, waarbij wij natuurlijk weer gedwongen zullen worden de autoruiten schoon te krabben. Wel staat er vaak regen en soms wat natte sneeuw op het menu. Tot half februari komt het zo wie zo niet meer tot een heuse winter. Daarmee is overigens ook niet gezegd dat er binnenkort een dag zal zijn waarop ik, omdat het weer goed genoeg is, met de ijskar de straat op kan gaan. Ook daarin zijn de weer apps tot nog toe duidelijk. Geen ijsjes weer! Dat is eind januari natuurlijk ook niet te verwachten, maar in de maand februari heb ik al eens eerder succesvolle ritten gereden, omdat het weer dat gewoon toeliet. Dan was het weliswaar zonnig, maar wel erg fris. Vorig jaar na die winterse periode in februari, toen was er een week van bijna 20 graden in februari. Ik heb juist even teruggekeken naar de omzetten van die week. Dat was fenomenaal! Zo’n goede start zo vroeg in het jaar zal ik dan ook waarschijnlijk niet vaak meer meemaken.

Frankys Food ligt thans, op wat ontbijtjes en het werk op het Agathaplein na, helemaal stil. En dat is niet zo vreemd. Dat is elk jaar in de maand januari. En daarom is het ook zo fijn dat ik nu lekker bezig ben met het werken bij TenCate Outdoor Fabrics. De hele week wordt gevuld met het contacten leggen, zowel telefonisch als fysiek. En ofschoon het soms, zeker in deze coronatijd, best moeilijk is om ergens binnen te komen, lukt het mij toch elke keer een groot deel van de week te vullen met bezoeken. Tenzij diegene met wie ik een afspraak had gemaakt alsnog Corona heeft opgelopen en ik voor niks was afgereisd. Helaas maar waar, het komt de laatste dagen steeds vaker voor. Afgelopen week zelfs 2x voor niks afgereisd omdat er niet afgebeld was. Vorige week dinsdag, toen ik ergens op een parkeerplaats van een snelweg even wat rust nam, belde ik net als vandaag (vrijdag) vele bedrijven welke ik nu kan gaan bezoeken. Over een week ben ik dan ook bijvoorbeeld 3 dagen in Zeeland en aanstaande dinsdag en woensdag in stad Groningen en omstreken.V oor de dagen welke dan nog overblijven ga ik maandag weer verder met bellen. En zo zal het voorlopig door gaan. Het leukste aan dit werk, is toch wel het proberen tot een afspraak te komen. Sommigen zijn direct geïnteresseerd en maken dan ook gelijk een afspraak. Maar met anderen is het moeilijker, zien er op dat moment geen voordeel in en zeggen dan er nog geen behoefte aan te hebben. Maar dan probeer ik het toch. Soms lukt het dan alsnog tot een afspraak te komen. Maar wanneer het echt niet lukt gooi ik mijn laatste wapen in de strijd, een verduidelijkende mail met verwijzingen naar de prachtige collectie zonwering doeken. Ik moet toegeven dat ik dan ook vaak niets meer verneem, maar van die gemailde bedrijven zijn er dan toch nog een paar die later bellen of mailen dat ik toch nog mag langskomen. Het is zoals ik ben opgevoed; Nooit opgeven, altijd maar weer doorgaan. Mijn moeder zei altijd: “Schouders naar achteren, borst vooruit en gaan”. Of de ook door haar veel gebezigde spreuk: “Willen is kunnen”. Het is niet voor niets dat mijn boek uit 2019 deze titel destijds meekreeg. Ons moeder heeft ons altijd voorgehouden te blijven vechten voor je kansen. En niet, vooral niet, op te geven. Welnu, wanneer ik dan wat van mijn moeder heb, dan zal dat het wel zijn.

dag 1 van mijn tweedaagse bezoek aan zuidwest Brabant; Bedrijven in de buurt van Bergen op Zoom (prachtige stad)

Contacten leggen dus. Een mooie bezigheid. Ik maak leuke momenten mee. Het is vooral goed luisteren. En vooral aanvoelen wat wel en niet kan tijdens een gesprek. Ik probeer het wel vaak met een beetje humor. En ik kan na twee maanden wel zeggen dat ik nu aardig wat ervaring in het benaderen heb opgedaan. Daar waar het in het begin nog wat moeilijk ging, is het nu een duidelijk verhaal. Een mini spreekbeurt. Een mooie presentatie waarbij ik genoeg tools heb om het verhaal leuk en interessant te kunnen brengen. Afgelopen week nog, zei een man bij het bezoek van zijn winkel, dat hij genoot van het gesprek. Eerder die dag had hij bezoek gehad van een vertegenwoordiger van een geheel ander bedrijf en had het gesprek waardeloos gevonden om de reden dat de vertegenwoordiger eigenlijk te weinig wist van zijn vak en daardoor ook geen leuk gesprek ontwikkelde. En terwijl hij het boek met stalen van de zonweringdoeken opende zei hij: “Ja en dan ben jij echt een veel leukere gesprekspartner. Jij doet het leuk!” Nadat hij had toegezegd een zonweringdoek van TenCate te gaan bestellen bedankte ik hem daarvoor. En liep naar de deur om de zaak te verlaten. Bij de deurpost zei hij nog: “Kom nog eens langs, je bent hier altijd welkom Frank!”. Ik bedankte hem en zei dat ik zeker nog een keer langs zou komen om te komen kijken naar het bij ons bestelde doek voor zijn showroom. En liep tevreden naar de auto terug.
Het zijn deze momenten die mijn werk zo leuk maken. Natuurlijk zijn er ook mindere momenten. Heel vroeg van huis rijden bijvoorbeeld om op tijd (10.00 uur op een afspraak in Maassluis) te zijn en daar aankomende horen dat meneer ziek is. Dat is dan wel vervelend. Ga je om zeker te zijn ruim op tijd van huis. Het was potdimme 07.00 uur dat ik in de auto stapte en heel wat kilometers later. En dan ben je wel toe aan een bakkie pleur en wordt je gewoon weer de deur gewezen. Maar ja, dat hoort er kennelijk ook bij.

KINDERDAG 2022 staat inmiddels op de rol, maar er bestaat vooralsnog geen enkele zekerheid dat het er van gaat komen. Van de week hebben wij, leden van de organisatie, een bespreking op onofficiële basis ingepland. En zullen wij op 22 februari a.s. bij elkaar komen om te kijken wat we gaan doen. Alweer alles doen om op het einde de stekker er weer uit te moeten trekken ga ik in ieder geval niet meer doen. Ik wil zekerheden. Anders begin ik er niet meer aan. Vorig jaar hebben wij zoveel werkzaamheden verricht en was het allemaal uiteindelijk voor niets. Eigenlijk vind ik het maar raar dat de evenementen branche zo rustig blijft. Belachelijk dat de overheid nog geen enkele garantie heeft afgegeven. Hier kun je toch niets mee? Ik heb in ieder geval nog niet vernomen wat nou wel en wat nou niet mogelijk is en dat vind ik bijzonder vervelend. Toch ben ik wel optimistisch in de kansen voor een nieuwe KiNDERDAG. De komende weken hoop ik iets meer te vernemen over de mogelijkheden. Zodat wij wellicht de nieuwe editie echt kunnen gaan opstarten. De kinderen verdienen zulks!

dag 2 bezoek aan zuidwest Brabant met plaatsen als Breda en Gorinchem (op weg terug naar Hengelo)

Iets van een geheel andere orde zijn de aanstaande prijsverhogingen bij Frankys Food. Het is ook bij mijn leveranciers duurder geworden. En er valt dus niet meer aan te ontkomen. Een bol ijs, vorig seizoen nog € 1,20 gaat vrijwel zeker richting de € 1,40-1.50! En doe ik het niet, dan kan ik net zo goed stoppen. Op dit moment ligt de bol prijs ivm de prijsverhogingen op ijs inkopen inmiddels al op € 1,35. Daar komen de prijsstijgingen op elektra (laden ijskar en stroom vriezers), brandstoffen (auto) en de prijsverhogingen op inkopen van verpakkingsmaterialen nog bij. De verkoopprijs die dan ontstaat dekt dan nog slechts de verhogingen van de prijsstijgingen op inkopen en geeft nog altijd geen (extra) dekking voor de gestegen privé uitgaven voor levensonderhoud. In de supermarkt kocht ik vorige week bijvoorbeeld nog een zak van 12 bollen brood voor € 1.69. Deze week was diezelfde zak broodjes ineens € 2.09. Het geeft te denken. Komende week verwacht ik meer te weten over de verwachte prijsstijgingen op verpakkingsmaterialen. Dan kom ik met een voorlopige definitieve verkoopprijs.

Er zullen goede afwegingen moeten worden gemaakt. Ik draai elk jaar een aantal bollen ijs. Op basis van wat ik in het verleden heb gedaan aan bollen ijs weet ik dat het een moeilijk verhaal kan gaan worden. En dus bekijk ik serieus allerlei opties om weer op parttime basis mijn bedrijf voort te zetten. En werk ernaast te hebben om in ieder geval een zeker inkomen te hebben. Precies zoals ik het in het verleden ook deed. Maar ik ben daar nu nog niet uit. Wat ik wel weet is dat ik nog heel lang ijscoman hoop te zijn. Voor al die kinderen en ouderen die daar na alweer 8 jaar zoveel plezier aan beleven! De vraag of dat op parttime basis of fulltime basis zal zijn, zal de komende tijd moeten worden beantwoord. Feit is wel dat ik in mijn huidige werk de rust in mijn hoofd heb teruggevonden, een gevoel waarvan ik, zie vorige blog, tot lang niet meer wist dat dat nog bestond. Enerzijds door financiële rust, anderzijds door het gevoel er iets toe te mogen doen. Een gevoel dat ik sinds mijn noodgedwongen vertrek bij Alustar (bedrijfssluiting tgv kredietcrisis 2015) zeker niet meer heb ervaren bij latere werkgevers.

Graag tot volgende week!

Frank Boereboom
Frankys Food
Hengelo