2022-02. Mijn eerste omzet 2022!

Als ik eerlijk ben dan moet ik toegeven dat het leven als ondernemer in het jaar 2021 niet voldoende heeft kunnen brengen. In tegenstelling tot het eerste coronajaar was het afgelopen jaar werkelijk een miserabel jaar. Een slechte zomer en opnieuw veel afgelastingen. Hoewel ik in 2020 ook veel afgelastingen had, was de zomer daarentegen prima! En kon ik met het venten van ijs alleen al voldoende sparen om de winter van 2020-2021, door te komen. Uiteraard door ook weinig uit te geven! Bovendien kon ik in de eerste maanden van het jaar 2021 (januari en februari) door inzet van de foodtrailer op het druk bezochte Agathaplein voldoende verdienen om de inkopen van mijn verkopen en de vaste lasten van mijn bedrijfje te betalen. Kort na deze eerste maanden werd ik door de tijdelijke verbanning van het Agathaplein (in verband met het schijnbaar niet hebben van een vergunning) geconfronteerd met opnieuw aanspraak maken op de moeizaam in de voorgaande zomer gespaarde centjes. Een goede 5 weken lang kon ik geen cent verdienen. De terugkeer op het Agathaplein betekende dan wel dat ik weer mocht verkopen, de omzetten welke ik in het begin met gemak binnenhaalde heb ik sindsdien nooit meer gehaald. Vooral omdat ik op een andere, vreemde en onlogische plek werd neergezet. Ik sta er nu meer voor de lol dan voor de centen, de loop is er met de verbanning naar een andere plaats op het plein namelijk volledig uit! En dat doet best een beetje pijn. Tel daar bovendien nog maar eens een paar lockdowns bij op (de Action als publiekstrekker is dan gesloten) en je begrijpt vast ook wel dat geld maken van de ingekochte waar bijna niet te doen is. Maar ik sta er wel. En dat komt weer omdat ik met de eigenaar van de Plus supermarkt een afspraak heb gemaakt en bij mij is een afspraak altijd een afspraak! Dan maar lol maken! En dat doen we dan ook, zo af en toe met de visdames van de Bakvis. En anders met klanten.

Gisteren (zaterdag) deed de lockdown zich in alle hevigheid voelen. Er waren bijna geen klanten op het plein. Een zeldzame rust. De parkeerplaats, normaal tot de rand toe gevuld was nu leeg. Een paar klanten namen nog de moeite om voor vis naar het plein te komen, terwijl er ook een paar waren welke de loop hadden genomen naar de Kar vol Blijheid. Ontevreden was ik uiteindelijk niet, maar tevreden was nu ook weer niet het woord dat ik kon gebruiken. Het was koud, bij vlagen ook te rustig, maar ik bleef wel mijn ding doen. En zocht mijn momenten om dan maar wat plezier te maken. De eerste omzet was een feit, maar mocht feitelijk geen naam hebben!

Hoe anders is het werk bij mijn tijdelijke werkgever. Het is leuk om een bijdrage te mogen leveren. Ik ben veel op pad. Pak de auto en rijd diverse kanten van het land op. Omdat het bedrijf tot afgelopen woensdag in verband met kerstvakantie dicht was, startte ik weer op woensdag met mijn werkzaamheden. Woensdag en vrijdag was ik in verschillende delen van ons kikkerlandje. En heb ik gemiddeld 4 tot 5 gesprekken met eigenaren of medewerkers van zonwering zaken. Om onze speciaal ontworpen zonwering doeken te laten zien. Omdat wat er bij TenCate Outdoor Fabrics gemaakt wordt aan zonwering doeken gewoon een noviteit in de branche is. Nergens is dit nog te vinden. En om dan daaraan een steentje te mogen bijdragen is niet alleen leuk, het geeft ook nog eens een bijzonder goed gevoel wanneer van die 4 gesprekken 4 ondernemers het gewoon te gek vinden. In de rol van promotor pas ik dan ook goed vind ik zelf. Mijn manier van benaderen van totaal vreemde mensen gaat mij goed af. Ben voor niemand bevreesd en praat met een ieder als bij de ijskar; Met het nodige respect maar ook met de humor welke ik graag gebruik wanneer dat kan.
Het is daarom dat ik tijdens het enige sollicitatiegesprek graag in deze rol mijn medewerking wilde verlenen. In de kleine villa staat op de werktafel dan ook een door mij gekochte landkaart van ons prachtige land. Gewoon aangeschaft om een beter overzicht te kunnen hebben waar precies ik zal opereren op een dag. Het geeft aan hoe graag ik wil, hoe serieus ik mijn taak opvat. En vooral hoe graag ik wil slagen in deze tijdelijke functie. Ik ben ook zo dankbaar voor de kans welke ik heb gekregen! En hoe langer ik hiermee bezig zal zijn vrees ik dat het des te pijnlijker zal zijn om straks weer afscheid te moeten nemen. Het is ook precies wat de directeur van het bedrijf in het sollicitatiegesprek al aan mij vertelde. “Je gaat het straks nog moeilijk vinden om weer weg te gaan”. Moet er nog niet aan denken op dit moment. Maar gelukkig zijn we op dit moment nog maar een goede maand onderweg en hebben we gelukkig nog minimaal twee maanden (na januari) te gaan. Maar feit is wel dat ik mij erg thuis voel. Bij het bedrijf, maar zeer zeker ook in mijn huidige rol. En heb ik bovendien een stel prima collega’s waar je prima wat grappen mee kunt uithalen.

Zo ik het dus uitermate naar mijn zin heb in mijn leven als sales promotor zo bevreesd ben ik voor het werken met Frankys Food in de nabije toekomst. Ik ben niet bang dat ik het niet overeind kan houden, zeer zeker zelfs niet. Ik zie nog steeds mogelijkheden om er mee door te gaan, echter die wedloop tussen de inkomsten van Frankys Food en de kosten voor het levensonderhoud in de privésfeer lopen steeds meer uit haar verband. En dus moet ik een prijsstijging toe gaan passen. Zo wie zo stijgen de prijzen van de inkopen. Maar ook in de privé-uitgaven wordt er steeds meer gevraagd. Ik vrees voor een prijsverhoging van zeker 15 cent per bol. En op feesten en of partijen zal ik niet meer komen zonder een vast uurtarief. En daar heb ik het bijzonder moeilijk mee moet ik eerlijk bekennen. Zo niet des Frank! Maar wanneer ik dit niet doe ben ik helaas niet voldoende professioneel bezig.

Ik kan collega ondernemers welke de knuppel in het hoenderhok gooien dan ook goed begrijpen. Ze kiezen voor financiële zekerheden. Zeker nu wij als ondernemers ook nog eens worden belast met het verplicht verzekeren van de arbeidsongeschiktheid. Dat is gewoon een zeer zware extra financiële post. Voor mij als zeer kleine ondernemer een post van zeker 150 euro per maand. Maar eerder denk ik aan ruim 300 euro per maand. Zeker met mijn problemen rond mijn gehoor. En mijn leeftijd.

Met alle maatregelen van de Coronacrisis is het daarom niet 2 voor twaalf, nee eerder 10 over twaalf. Dit kán en mag niet langer zo doorgaan!

De nieuwe politiek is eindelijk daar! Althans, dat wil men mij en u doen geloven. Het nieuwe kabinet is klaar om orde op zaken te stellen. Ik hou mijn hart vast. Dit is gewoon een voortzetting van de zaken welke de afgelopen jaren zijn gepasseerd. Niets meer en niets minder. De mensen die fouten op fouten stapelden zitten er gewoon nog steeds. Ze hebben alleen van stoeltje gewisseld. Ik kan en wil het niet begrijpen. Niks andere politiek, niks verandering! Wel wil ik hier en nu een lans breken voor het doorzettingsvermogen van twee kabinetsleden. Dit betreft het keiharde werk van de premier en de minister van volksgezondheid. Ik ben het absoluut niet altijd met hen eens geweest maar ik zou ook niet graag in hun schoenen hebben willen staan. Alhoewel die bijzondere schoenen van de minister soms best wel de moeite waren. Maar ondanks dat mag dat niet mijn ergernis wegnemen wat ik vooral heb met betrekking tot de rol van onze MP. Deze man opnieuw aan het hoofd van onze regering zegt mij genoeg. Er zal hier dan ook nooit wat veranderen. Zoveel is mij wel duidelijk. Ik denk overigens dat de nieuwe minister van Volksgezondheid er niet langer dan een half jaar tot een jaar zal zitten en dan al het veld zal hebben geruimd. Dat is mijn voorspelling. We zullen het zien!

Tja, en dan is het zondag, mijn enige rustdag van de week. En geniet ik van thuis zijn met volle teugen. Komende week ben ik opnieuw veel op pad. Een dag in de buurt van Haarlem, een dag in Nieuwegein en Utrecht en een dag in Friesland. En hopelijk maak ik weer veel mensen enthousiast over het nieuwe doek van TenCate Outdoor Fabrics. Binnenkomen en dus een afspraak maken is lastig, binnen zijn en mijn verhaal doen is niet moeilijk, maar leuk. Het levert leuke anekdotes op!
Afgelopen week sprak ik aan de telefoon met een meneer van een zonwering zaak. Of ik op visite mocht komen om een noviteit in de zonwering doeken te mogen laten zien. Nee was zijn antwoord aan de telefoon geweest. “Maar ik beloof u, dat het toch wel de moeite waard is om het even te laten zien, echt, het hoeft maar 5 minuutjes te duren” was mijn antwoord. Eraan toevoegend; “Ik ben toch in de buurt dus ik kan er zo even heen rijden” . De man bleef negatief maar zei uiteindelijk en waarschijnlijk omdat hij van het gesprek af wilde: “Goed, als je in de buurt ben, bel mij maar dan kijk ik wel of ik tijd heb”. Nou ja, dacht ik, ook al is het geen ja, een nee is het ook niet. En dus reed ik na de laatste afspraak, zonder mij telefonisch aan te kondigen, naar het bewuste bedrijf. Klopte op de afgesloten deur en zag dat een oudere man de winkel voor mij opende. Al gauw voelde ik dat de man wel in was voor een geintje en voor ik het wist had ik mijn hele verhaal verteld en moest hij nota bene van mij toegeven, (eerder verliet ik niet zijn zaak) dat mijn presentatie wel degelijk van belang was geweest en hij het een bijzondere collectie doeken vond. Ruim 40 minuten en een rondleiding door zijn zaak later, verliet ik vrolijk de winkel, bedankte de man vriendelijk voor zijn tijd en reed ik met een uitstekend gevoel naar huis: Mission accomplished! De aanhouder wint altijd!
Overigens; wil je zien wat ik promoot:
www.thefreedomcollections.com

De komende weken staan dus in het teken van werken bij TenCate en staan werkzaamheden bij mijn eigen bedrijf echt op een heel laag pitje. Het geeft niets. Het is zoals het is. Wel zijn er zaken die doorlopen, zoals de administratie en het werk op het Agathaplein, maar meer is het voorlopig niet.
Mijn werk bij TenCate gaat voorlopig voor op al het andere werk. Ten einde straks het bedrijf te verlaten met het gevoel dat ik wat heb kunnen betekenen voor het bedrijf. Tot die verplichting voel ik mij zeer zeker geroepen.

Ik wens u allen een fijne werkweek toe. Inmiddels komen wij nu in de eerste weken van een periode dat je kan zien dat het ’s avonds weer lichter wordt buiten. De lente komt daarmee steeds dichterbij. Laten wij hopen dat er ook snel verlichting komt in de maatregelen inzake Corona. Het is als gezegd ver over 12. Langer mag en kan het niet meer duren. Anders gaat er nog veel meer verloren. Ik denk niet dat we dat moeten willen……

Graag tot volgende week!

Frank Boereboom
Frankys Food
Hengelo